μπιρ ντουβάρ μπενίμ, μπιρ ντουβάρ σενίν

Αργκ, ορθογραφικό. Τελευταία γραμμή πρώτης παραγράφου, είναι benim και όχι denim (τι έγραψα ο μαλάκας, και γαμώ τα σαρδάμ). Διορθώστε, παρακαλώ, πριν μας πάρουν με τις λεμονόκουπες!

Denim & Leather.......
heavy metal is the law!!

Γαμώτο. Μας πήρανε με τις λεμονόκουπες. :-Ρ

...brought us all together...

Πολύ καλό, σπεκ.

Και πως καταφέρνεις να το πεις όλο αυτό αμα είσαι τόσο λιώμα; Εδώ νηφάλιος το προσπαθώ και μπερδεύεται η γλώσσα μου! Πιωμένο κανά «Μπριρ νταβραρ μαναμ» θα μου 'φευγε, σωστό δεν θα το 'λεγα ποτέ!

Και γω το ίδιο σκεφτόμουν με τον ξέσκιστ. Ωραίος ορισμός πάντως!

Μπα, μη σας τρομάζει η προφορά. Μια φορά να τ' ακούσετε live, το μάθατε. :)
(Τώρα άμα δεν το ξέρεις και είσαι και κομμάτια, νταξ... δύσκολα... Χιχι.)

θα κάνω ένα τεστ, μετά το έκτο ποτηράκι...

Γαμάτο.

Και πως ξέρω βρε Πονηρέ μου οτι αυτός ο γλωσσοδέτης όντως λέγεται; Και πόσο διαδεδομένο είναι; (Απευθύνομαι σ' εσένα ως μαΐστορα των τουρκολημμάτων και υπέρμαχο της τεκμηρίωσης) Στο δίκτυο εννοείται δεν υπάρχει τίποτα σχετικό... Μήπως υφίσταται μόνο στον ένδοξο Βορρά; Γιατί εδώ στα Κατωτικά μέρη γιοκ.

Πολύ διαδεδομένο σίγουρα δεν είναι, οι τουρκομερίτες το λένε πάντως.
Εμμ... λέμε. :)

Κατά Φάληρο μεριά, που έχει πολλούς Πολίτες, ακούγεται σίγουρα - αν και δεν παίρνω όρκο κατά πόσο έχει πέραση στους πιτσιρικάδες.

Αλλά δεν πιάνεται για «τοπικό», επειδή για να το πεις πρέπει να είσαι/κρατάς από απέναντι (άσχετα από το πού μένεις) ή να το 'χεις ακούσει από κάναν τέτοιο και να σ' άρεσε. Και δεν έχεις πια στην Αθήνα συνοικίες ολόκληρες τίγκα στους Πολίτες όπως παλιά, έχουν σκορπίσει από δω κι από κει.

Τώρα, άμα το πεις πιο νότια, κάτω απ' τ' αυλάκι ας πούμε, δεν παίζει να το ξέρει άνθρωπος. Για βόρεια δεν έχω ιδέα.

κ το ανέκδοτο:
πιωμένος στο δρόμο, η κολώνα αγκαλιά, σταματάει περαστικό:
- χικ..πόσα καρούμπαλα έχω; χικ
- τρία.
- δύο κολώνες κι έφτασα σπίτι μου.

Στον ένδοξο Βορρά μιά φορά, εγώ δέν το έχω ακούσει. Άς πούν και άλλοι βόρειοι, αλλα ενδέχεται να λέγεται μόνον στα μέρη της ελλάδας ίσον αθήνας (άν ισχύει η ισότητα, λέει να γράφουμε και την αθήνα με μικρό, πώς γιά;) που αναφέρει η Πειρατίνα --πού 'χει επανέρθει δριμεία και πολύ γουστάρω.

Σε κάθε περίπτωση, το ξαναλέω, ελπίζω να αυτοματοποιηθεί σύντομα η ανώνυμη δήλωση τύπου «το ακούω/δέν το ακούω» και σε ποιό μέρος, ωστε να μήν έχει κανένας ενδοιασμούς να δηλώνει οτι μία έκφραση δέν την έχει ξανακούσει στα μέρη του, με το φόβο της γενικής κατακραυγής («γενικής» είτε απ' τη μεριά των αθηνέζων είτε απ' τη μεριά των τουρκόσπορων, ή κι' εγώ δεν ξέρω ποιών άλλων ευαίσθητων σχετικά). Γιατι βλέπω σιγά-σιγά να ολισθαίνουμε στη γελοιότητα μ' αυτά μας τα παιδιαρίσματα.

Εξαιρετικό! (5Χ2)
Να σημειωθεί οτι αλκοόλ πίνουν οι Τούρκοι κυρίως στην Πόλη και στη Σμύρνη, που είναι ευρωπαϊκές πόλεις (ακόμα και η πρωτεύουσα Άγκυρα θεωρείται επαρχία, αφού δεν τρώνε χοιρινό-δεν πίνουν κρασί-δεν δίνουν μουνί πριν το γάμο κλπ).
Μάλιστα υπάρχει σχετική παμπάλαια πολίτικη έκφραση «κιουφελίκι» που προέρχεται απο την αραβική λέξη κιουφ=ευδία/ευφορία/ντάγκλα κλπ > κέφι και σήμερα σημαίνει στην τούρκικη αργκό «είμαι γκόλ» απο το πιοτί.
Μετωνυμικώς, το κιουφελίκι ήταν μια καλαθούνα, με την οποίαν περνούσαν διάφοροι χαμάληδες ξημερώματα απο τα καπηλειά, για να μαζέψουν επ' αμοιβή τους χεσμένους μέχρι αναισθησίας καπανταγήδες της Πόλης και να τους μεταφέρουν σπίτια τους (!)

Υπάρχει μια αντίστοιχη υπηρεσία στην Αγγλία και τώρα, το είχα δει σε ένα επεισόδιο του Top Gear. Αμα είσαι λιώμα σε ένα μαγαζί, παίρνεις τηλέφωνο σε μια υπηρεσία και έρχεται ενας τύπος καβάλα σε ενα μπόμπο (μηχανάκι νάνος, για όσους δεν ξέρουν), ξεβιδώνει τον μπόμπο επιτόπου (!), τον βάζει στο πορτ-μπαγκάζ και οδηγάει αυτός το αμάξι σου μέχρι το σπίτι σου!
Μετά, ξαναμοντάρει τον μπόμπο του και φεύγει. Τέλειο;

Βέβαια, δεν ξέρω αν παίζει να σου έρθει κανένας και καλά απο την υπηρεσία, να σε ληστέψει κομπλέ και να την κάνει. Παίζει.

Στην Τουρκία, εξ όσων αντιλαμβάνομαι, είναι συνήθης έκφραση - αν και απαντάται μάλλον στην εκδοχή o duvar senin, bu duvar benim = εκείνο το ντουβάρι δικό σου, αυτό το ντουβάρι δικό μου.

Τώρα, πόσο λέγεται στην Ελλάδα; Δεν ξέρω. Υποψιάζομαι πολύ λίγο και όσο πάει και λιγότερο. Εγώ νομίζω ότι την έχω ακούσει αλλά δεν παίρνω και όρκο. Έτσι κι αλλιώς, πάνε πάρα πολλά χρόνια.

Όμως, μ' αρέσει πολύ ως έκφραση γιατί είναι λιτή, πολύ παραστατική κι έχει φοβερό ρυθμό. Και μπράβο στην Τζεννυ που την διέσωσε.

Xesksit, έχω βάλει το μπόμπο στο Δ.Π ελλείψει τεχνικών γνώσεων, άμα θες ανέβασέ το.

Πολύ με άρεσε το λήμμα.

Με άρεζε :-)

betatzi, το έχω δει εδώ και καιρό και θα το 'θελα, αλλά δεν είχα ποτέ μου μπόμπο, οπότε δεν ξέρω. Δεν χρειάζονται τεχνικές γνώσεις, περιοδικό είμαστε; Αν είχες εσύ μικρός, είσαι καταλληλότερος. Εγώ θα πρέπει να το ψάξω και γενικά να γράψω στο περίπου. Ενα απλό λημματάκι, οχι σεντονάτο και τέτοια, βγαίνει εύκολα ωστόσο.

(ξέχασα τα σπέκς μου, αλλά είναι αυτονόητα σε άπαντα τα αλκοολικά λήμματα.)

- ο θεός έφτιαξε το χασίσι, ο άνθρωπος έφτιαξε το ουίσκι / τη βότκα / το κονιάκ. εσύ, ποιον εμπιστεύεσαι;
- συνεπής άθεος.

Θα μου επιτρέψεις μια φιλική παρέμβαση.
Η λέξη είναι dıvar, με το τουρκικό ı (χωρίς τελεία) που προφέρεται σαν το ρωσικό ы, βαθιά. Εμείς λέμε 'ντουβάρι' επειδή δεν έχουμε αυτόν το φθόγγο

Εεε, δεν έχω κανονικό λεξικό πρόχειρο, αλλά τα online που κοίταξα το γράφουν με u.

Εδώκαι εδώπχ.

ρε Λεονίκ, και λέγαμε ότι ήμασταν πολυγκλοτ εδώ μέσα, εσύ μας ρίχνεις στ' αυτιά! ούτε ο Κανέτι κι ο Στάινερ μαζί δεν ήξεραν τόσα (λέμε τώρα). ναι, ζηλεύω.

Πάντως, για την ηλικία του λήμματος, ο Κοραής αναφέρει τη φράση ως bu duvar da bizim, o duvar da bizim = Κι αυτό το ντουβάρι δικο μας, κι εκείνο το ντουβάρι δικό μας, εκδοχή που παραπέμπει μάλλον σε ζευγάρι μεθυσμένων που γράφει οχτάρια. Αν και μιλάει για έναν μεθυσμένο που το λέει. Τεσπα, πα να βάλω ένα ποτό να το σκεφτώ κομμάτι.

al sikini vur duvara ya sikin kırılır ya duvar...

Elbette duvar kırılacak. Ne düşündün ha ;

Kırık ya da hiç, taşaklarin taşınacak...

Taşınacak mı ; Nereye ; :-D

İstanbul hamamda. Opa!

Vay zavallı taşaklarıma......

Ό,τι νά'ναι λέτε ή να σιχτιρίσω τον δημιουργό του Google translation;

Αυτός άρχισε. Ελα τώρα στη θέση μου, που όποτε πάω να κάνω λίγη σοβαρή λεξικογραφική δουλειά, να κι ο μουχουσού φάντης μπαστούνι από κάτω.....δεν είναι δυνατόν.....αυτός ο άνθρωπος με καταδιώκει....και μου 'χουνε σωθεί και τα κουρσούμια.....κι εκείνος ο συχωρεμένος ο παππούλης μου, μέχρι που πέθανε δε μας αποκάλυψε ποτέ πού καταχώνιασε εκείνο το κονσερβοκούτι....γκραααααοοοοοοορρρρρρ

«σοβαρή λεξικογραφική δουλειά» ααααααααααααααααχαχαχαχαχαχααχχχχχχχαααααααχαχ! Kαλό! Το άλλο με το τσουτσούνι του Τοτού το ξέρεις;

Εχε χάρη βρε μπαγάσα που έχω κλάσει στο γέλιο με τα βαλσάκια μας....πάμε ακόμα ένα σε πρώτη ευκαιρία ;

Συμφωνοδιαφωνώ με το σχόλιο Μιτζνούρ (16-5-11, πώς κάνουμε παράθεση το ξεσταύρι μου μέσα ;).
Βρίσκω την οθωμανική (< περσική) λέξη divar, το -i- με τελεία = τοίχος. Η φωνηεντική αρμονία, αν και γενικός κανόνας, δεν είναι ντε και καλά υποχρεωτική, και ειδικά με τις εισαγόμενες λέξεις, οι οποίες βεβαίως είναι πάμπολλες στα οθωμ/τουρκ, οπότε μύλος...

Από την άλλη, οι τούρκοι σήμερα απ' όσο ξέρω duvar λένε, υπάρχει και το ομώνυμο έργο του Yılmaz Güney.

Έτσι:> πώς κάνουμε παράθεση το ξεσταύρι μου μέσα :-Ρ

(δές οδηγίες που δίνει ο αίαντας στο πρότελευταίο -τώρα που μιλάμε- σχόλιο κάτω-κάτω, εδώ)

(αυτό που με κάνει παπόρι είναι ότι ο τεμπέλης ο πάπαρδος εκτός που με δουλεύει ψιλό γαζί, και μου βγάζει και γλώσσα, τα φέρνει έτσι που πρέπει και να τού πω και φχαριστώ από πάνω. Καααλά...σημειώνω εγώ...)

[τσάκω ρε το εξαφανισμένο το είδος... έμ τον βοηθάμε, έμ μας γαμάει το ξεσταύρι και μας λέει και ταυραμπάδες... τσκ-τσκ-τσκ...]

(τι λέει ρε ο παψ, τι να κλάσουμε και μεις οι δεινόσαυροι...ρε μαύρε, στην εκκλησά πα να πουλήσεις μούρη;....αυτοί είναι επαγγελματίες καημένε...κατομύργια χρόνια...)