Στις ετυμολογίες το Πονηρόσκυλο είναι μια κλάση παραπάνω!
Η Μυλαίδη είναι αυτή που έκανε τα άλλα κόλπα στους γ' σωματοφύλακες. Προτιμώ να σε σκέφτομαι έτσι παρά ως Νταρτανιάν...
α. Το «εμείς» είναι οι Σλάνγκοι, διακρινόμενοι αφενός από τις Σλανγκοφοριάζουσες και αφεδύο από τις Λυσισλάνγκες.
β. Κάπως έτσι...
γ. Οι ελθόντες και ιδόντες βεβαιώνουν για το αρχοντοαιδοιώδες της υποθέσεως... Οι υπόλοιποι μένουμε στο όνειρο...
First class καλοβυρνιά!!!
Κι ο nick πάλι αρχιμήδισε!
ΥΓ. Συγγνώμη, τα προκαταρκτικά με χέρια, στόμα, γλώσσα δεν γίνονται κυρίως; Γίνονται και με πόδια; Έχω χάσει επεισόδια;
Αρχιμήδης και Αρχιμήδεια!!!
The Poutsopolitan saga continues!!!
Στις σλαβικές γλώσσες η μεγαλύτερη βρισιά είναι το «bezobrazan», δηλαδή «χωρίς κούτελο».
Το μερακλαντάν ήτο.
Φίλε Άψογε, το «νταν» συνήθως λειτουργεί ως επιτατικό, βλ. γεια χαρά νταν. Έχει γνωμοδοτήσει το Πονηρόσκυλο σχετικά, αλλά δεν θυμάμαι σε ποιο λήμμα.
Κάλυψη και απόκρυψη του εγκλήματος;
Μες, μπορεί να αηδίασε η γκόμενα από την βρώμα και να το συνέχισαν σε άλλη θέση/ στάση (λέμε τώρα...)
Ετς! Βλ. δαγκώσει, τον/την έχω
Υπήρχε με λατινικούς χαρακτήρες clopyright.
Μπράβο, αυτό είχα κατά νου, μεταξύ συνειδητού και υποσυνειδήτου. Μετά φταίμε εμείς που είσαι η σλανγκονείρωξή μας;
Η αλήθεια είναι ότι με έχει απασχολήσει μόνο το δίλημμα μικρό ή πλαστικό, όχι το δίλημμα γερικοπεσμένο ή πλαστικό. Το δεύτερο δίλημμα είναι πιο σκληρό, αλλά νομίζω και πάλι όχι.
Η Μες είναι η Μυλαίδη! (Εκτός από Μεσσαλίνα)...
Κι ο Μένιος;;; Κάτσε ρε Βράστα, μήπως το έχουμε παρακάνει με την μπαι-μαξιμαλιστική διάθεση;
ΥΓ. Πρέπει να φτιαχτεί μια καλοβυρνιά για την Σιλικονέλλα / Σιλικονίτα που γκρινιάζει στο ισπανικό ότι χαλάς τα βυζιά της.
Σιχαίνομαι τα πλαστικά! Χίλιες φορές καλύτερα ένα μικροσκοπικό αθλητικό σφριγηλό βυζί παρά ένα πλαστικό ιδανικού μεγέθους.
Πρώτη φορά κατάλαβα: 1. Γιατί μόνο οι άντρες το έχουν. 2. Τι σχέση έχει ο Αδάμ.
Ετυμολογία ξέρουμε; Σχέση με καρύδι;
Αν το μουστάκι είναι ο φερετζές του πούστη, τότε ο καρίτζαφλας είναι η αποκάλυψη του ποστοπιού!!!
Κατά Μπαμπινιώτη: φτουράω, κατ' επίδραση του φτάνω από < λατινικό obduro = είμαι σκληρός, υπομένω, < duro = σκληρύνω < durus = σκληρός.
Χίλια μπράβο!!!
Δηλ. αρραβώνας λόγω παρομοίωσης της ροδέλας με βέρα; Για εξηγήσου! Πολύ καλό λήμμα, ενυγουέυ...
Πώς συμβιβάζεται η έννοιά σου με το τσιμπούκια ο τίγρης;
Αληθινή ιστορία: Μια φορά είχα παρκάρει στην οδό Σούτσου και περπάταγα με φίλο προς το αμάξι, ενώ παραδίπλα ήταν ένα τραβέλι. «Πού έχεις παρκάρει», ρωτά ο φίλος, «στη Σούτσου» φωνάζω εγώ. «Αχ, πούντος πούντος;», λέει το τραβέλι...
Βάλτε τώρα τη γαργαλιέρα