... η Λίλιαν όρμηξε μέσα, πήρε το γλιτσερό σκοινί στα χέρια της, του το τύλιξε βίαια γύρω από τον λαιμό, τον γονάτισε χάμω, τομπούστη, του πάτησε την καχεκτική πλάτη με το τακούνι και ούρλιαξε: «Θα σε σκίσω πούστη, θα σε σκίσω, Τ' ΑΚΟΥΣ;!» ... και δώστου έσφιγγε το σκοινί μέχρι που ο κλασμένος πια Περικλής ψέλλισσε: «Λίλιαν... Δε σ΄αναγνωρίζω... Πού ήξερες τί ετοιμαζόμουν να κάνω;... Μόνο εγώ δεν φταίω σε όλη αυτή την ιστορία...»
«Αυτό ξαναπέστο, παλιοτσουτσέκι!» είπε η Λίλιαν το γκρέμλιν και, χα, σφίγγοντας λίγο περισσότερο το σκοινί, ήρθε μπροστά στα μούτρα του, έτσι, να τον δει να μπλαβιάζει, και τότε... με μια κίνηση... πέταξε τη μάσκα από το πρόσωπό της.
ωπά;! καιρό είχαμεεε... Πάμε πάλι!
Λοιπόν, αφεντικέ, κάνε κάτι με τα ηλεκτρονικά σου κόλπα και βάλε πόντους στον βερμουδιάρη, εξτρά πόντους, έχει γίνει τοπ λήμμα και βουλιάζει στη βαθμολογία. Ας εξαιρεθεί κι ας ανέλθει δια της πλαγίας, λέω γω.
θυμίζει μια ατάκα από ταινία γαμώτοαλτσχάιμερμουμέσα όπου ένας πιτσιρικάς λέει σε έναν μεγάλο: «να σου κλάσω την Πέμπτη του Μπετόβεν;» και ο μεγάλος λέει ναι και περιμένει (όπως και ο ταυτιζόμενος θεατής) να ακούσει το τα-τα-τα-ταααμ της 5ης σε κλανιά, αλλά ο μικρός απλώς αμολάει μία, σκάει στα γέλια και την κάνει.
ναι, ρε συ, τι κάνει αυτό το κορίτσι; έμαθα ότι θέλει πώς και τι να παντρευτεί τον Άκη...
εγώ που παραλίγο να βγω γότθος ή κάτι τέτοιο εδώ μέσα (δεν θυμάμαι ποιος είχε ερμηνεύσει έτσι το νικ μου), είναι δυναμό να μην δηλώσω ότι προτιμώ αστερίξ;;;
ωπά!! επανάσταση! καλά έκανες και το επισήμανες (προσωπικά θα το ήθελα λίιιγο πιο χιουμοριστικό και λιγότερο επιθετικό, αλλά ίσως καλά κάνεις) ... αλλά ας μην χαλαστούμε ρε παιδί μου, τι να πω... αν δεν ήταν θέμα βαθμολογίας στη μέση δεν θα μας ένοιαζε, δεν είναι;
δηλ. τώρα δεν θα ξαναπούμε σπεκ ποτέεεεε;
μάλλον πρέπει να σε πιστέψω!
χεχε, καλός ο 14χρονος, έχει μέλλον, αλλά πού χάθηκε κι αυτός;;;
η λέξη παίζει και με το αχρείος, καλό...
α, όλα κι όλα, το είπε κι ο έισιτζίδης!
καλά, θα είμαι καλό παιδί και δεν θα ξαναπω τίπτις.
αυτό είναι που λέμε «σχήμα λόγου» ... να σε δω να το κάνεις!
εγώ «κρυψίνους» λέω και θα λέω, και το «κρυψίνοας» μου φαίνεται πολύ βεβαισμένη λύση ή, για να το θέσω υποκειμενικά, δε μου κάνει στο αυτί και στο μάτι. Αυτό το «κριψίνος» όμως, κάτι μού 'κανε. Το βρήκα και διασκεδαστικό αλλά και πολύ αυθόρμητο (φαντάσου να είναι απλό δακτυλογραφικό!)
οι μετανάστες;
Λοιπόν, το κρυψίνος είναι ένα τέλειο (σκόπιμο ή μη, αδιάφορο) λάθος. Φοβερή λύση (ε Σάραντ;;;). Να μείνει εκεί (δεν κάνω πλάκα) και να επισημοποιηθεί αυτός ο τύπος της λέξης. Ο κρυψίνος, η κρυψίνα (κάνει και για ψιψίνα, θυμίζει και κρυψώνα), αλλά το κρυψίνικο; εδώ σε θέλω.
Δέκα άστρα!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ε δεν είπα και να την κάνουμε βασικό χαρακτήρα, αυτό της έλλειπε. μας χρειάζεται όμως, για να τονίσουμε το θεϊκό της Λ.
σωστή, το έβαλα.
Γκάτσμάνε, πες τους ότι μπορούν τότε να παραλείψουν άνετα την τελευταία λέξη («διαταχθεί»). τώρα που η έκφραση καταγράφηκε επισήμως στο σλανγκ.γκρ στέκει και μόνη της
α, κάτι που ξέχασα να διευκρινίσω λέγοντας «λαϊκός» εννοώ κυρίως ο μάγκας κττ.
ως γνωστόν, εσένα επικαλούμαστε πάντα. άρον λοιπόν τον σταυρόν σου και περιπάτει, και τουμπεκί. ααααααα πια.
εγώ δεν έβαλα στο στόμα μου τον ρετιρεπωςτονελένε, το είπε αυτός ο τύπος που μια ζωή προσπαθεί να ταχτοποιήσει τα πράγματα και τάκανε πάλι θάλασσα, αλλά τεσπα, ας μην τον ξανασταυρώσουμε, ας τον αφήσουμε να ζήσει αυτή τη φορά γιατί έχει πλάκα. αατα.
παραλλαγή:
- Μήτσο, μέσα τον έχεις; .... Αχ πώς πονάει!