βρήκα αυτό μόνο, το αλλάξαν λες;
Κι όμως... σε μεγάλη εταιρεία του κλάδου των FMCG που είχα πάει 22-23 χρονών για συνέντευξη, για εντελώς entry level θέση (του πισινού, δηλαδή, και με βασικό μισθό)..., με ρώτησαν τι δουλειά κάνουν οι γονείς μου κι όταν απάντησα ότι ο πατέρας μου ήταν στρατιωτικός... ο HRάς με ρώτησε: «Και δηλαδή τα μεσημέρια πώς γύριζε σπίτι;;...». Προφανώς ο τυπάς (που μαζί με τα πτυχία έπρεπε να του πάρουν και κανά σκαλπ...) ή έβλεπε πολύ Μικρούτσικο εκείνη τη δόση ή διάβαζε πολλή λογοτεχνία του αμερικανικού Νότου και περίμενε ότι θ' άκουγε περί συνδρόμων βετεράνων του Βιετνάμ και πατέρα Ορέστη Μακρή που γύριζε τα μεσημέρια απ' τα καπηλιά κι αφού μας πέρναγε οικογενειακώς ένα αστάρι βιασμό..., ολοκλήρωνε το φωσκολικό του αριστούργημα με μια τζούρα ξυλοδαρμού μέχρι θανάτου
Από εδώ
καλά πάτση, δεν θέλει το σχόλιο το γαμημένο, πήγα να σβήσω το μισοαρχινισμένο κι έσβησα το καλό, το ποντίκι μου μέσα. θα προσπαθήσω να το ανακτήσω πάραυτα!
καταλάβατε τώρα γιατί δεν έπρεπε να βαριόμαστε την γραμματική στο σχολείο; και όσοι δεν την βαριούνταν (σαν και μένα) έπρεπε είτε να ζητάνε να μάθουν κι άλλα, ή, από μια ηλικία κι έπειτα να παίρνουν ω-3 για τη μνήμη τους...
επίσης νερομπλούμ (ή μόνο εγώ το λέω;)
είναι και το αβυζαλέος όπου το σ προφέρεται ζ... (εγώ τον καφέ τον πίνω βαρύ γλυκό, μη μου φτιάξετε κανα νερομπλούμ)
ναι, οκ, κολάζω-κολασμένος και πάει λέγοντας. το σίγμα πριν από ηχηρό σύμφωνο προφέρεται ζ, οκ.
ΟΜΩΣ, μου φαίνεται ότι με το λάμδα υπάρχει εξαίρεση: πριν από το λ συγκεκριμένα, όσο ξέρω έχουμε πάντα συμφωνία προφοράς και γραφής. Δηλαδή: λέμε και γράφουμε σλοβενία, ασλάνης, σλάβος (όπου το σ προφέρεται πάντα ως σ), ενώ όταν θέλουμε να πούμε ζ, απλά... γράφουμε ζ και όχι σ. Δηλ. λέμε και προφέρουμε το ζλάπ, το ζλότι, ή το όνομα Ζλατάνης (κι ας είναι όλα ξενικής προέλευσης), θεναπώ δεν παίζει, απ’ όσο βλέπω, το σλ με προφορά ζλ…
Σταθερά λοιπόν δεν σφωνώ με την γραφή τζασλός, εφόσον προφέρουμε τζαζλός. Αν τώρα μου πείτε ότι προφέρουμε τζασλός, πάσο...
αχαχαχαχχχ, ας το αφήσουμε εκεί όπου το τοποθέτησε ο μουχουσούς λοιπόν, στα ανώμαλα ρήματα, και τέλος!
δηλ. πάει κατά το χεσμένος, πρησμένος κλπ, κατάλαβα. Όμως το ένστικτό μου λέει ότι δεν είναι έτσι ακριβώς, αλλά προσωρινά πάσο γιατί δεν τόχω ούτε και προλαβαίνω...
ναι ωρέ, δεν εννοούσα αυτό! απορούσα σε σχέση με τη ρίζα που είναι τζαζ- και όχι τζασ-.
έχει κανείς chrome;;;; αν έχει, μπορεί να μου πει πώστοδιέαολο λειτουργεί το ρουσουσού;;; γιατί έκανα ΟΛΑ τα απαραίτητα, αλλά δεν.
και μη μου πείτε να απεγκαταστήσω το χρόμ, γιατί έσωσε τον η/υ μου από βέβαιο θάνατο (=εκπαραθύρωση), καθότι με τον μοτσίλα δεν μπορούσα να ακούσω πια ούτε ένα γιουτουμπάκι, να σκρολάρω σε ούτε ένα σάη, πάγωνε η οθόνη, γαμιόταν η πιπεριά κλπκλπ, ενώ τώρα με το χρομ είμαι μάγκας. εκτός από το θέμα του ρουσουσού. που στην τελική χεστήκαμενε κιόλας, αλλά αν κάποιος μπορεί να μου πει το μυστικό, θα του/της είμαι υπόχρεη.
άντε αλίβε, πρωτοπόρος και προφητικός... σήμεραανέβηκαν οι μετοχές σου, τα συγχεστήριά μας!
(το «ανεβαίνουν οι μετοχές μου» δεν τό χουμε, για τσιμπήστε το παρακαλώ!)
αιώνες θέλω να το ρωτήσω: γιατί τζασλός / τζασλότεκνο και όχι τζαζλός / τζαζλότεκνο;
Δυο ξανθιές μπαίνουν σ' ένα ταξί.
Ο ταξιτζής ρωτάει:
- Πού πάμε, κορίτσια;
Η μια ξανθιά ψιθυρίζει ενοχλημένη και με τσαμπουκά στην άλλη:
- Τι, θα έρθει κι ο μαλάκας μαζί μας;;;
είσαι μάγος!!!!
άντε, δείτε το!
Δείτε ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ αυτό, το καλό αρχίζει στο 00:25.
Κατά τα άλλα ρωτάω τον κόσμο: γιατί δεν μπόρεσα να το κάνω απλόουντ; ανέβηκε, δηλαδή, αλλά δεν έπαιζε.
Αντέχει κανας μόντουλας να συγκεντρώσει σε ένα λήμμα όλες τις λέξεις / εκφράσεις που έχουν αφορμή τους πολιτικούς; κάνω την αρχή, αλλά θα πρέπει να οριστεί ένα ξεχωριστό λήμμα όπου και να μεταφερθούν. βράστα, αν δεν τα θες εδώ, εμπνεύσου ΤΩΡΑ!
καλύτερα παπάκι, παρά τον Μητσοτάκη!
ντορίτος
ντοράκηδες
μένω Προκόπης
οι μισοί Έλληνες θα μάθουν τέχνες, οι άλλοι μισοί γάματα
τσάτσος
....
δεν βρήκα κάτι, αλλά ΑΝ δεν είναι απλώς απομίμηση ρωσικού ήχου, τότε μήπως έχει για βάση τη λέξη чудо *(προφ: τσούντο) που σημαίνει *θαύμα, αριστούργημα κλπ και το οποίο ενίοτε σημαίνει ό,τι και το αγγλικό lollapalooza.
θα ήθελα να πω κι άλλα, όμως δεν βγάζω εύκολα άκρη και το αφήνω έτσι στον αέρα.
ψωλαρπάχτρα είναι η «ε'υκολη» που λέγαν κάποτε. Η πουτάνα είναι άλλο πράμα, είναι ίσως το τελικό και επαγγελματικό στάδιο που θα ακολουθήσουν κάποιες ψωλαρπάχτρες (πχ γιατί βλέπουν μέλλον και χρήμα και δόξα και λούσα στη βίζιτα), αλλά δεν λες την πουτάνα ψωλαρπάχτρα, τη λες πουτάνα.
ρε σεις, εγώ δεν το έχω ακούσει ποτέ, πώς γένιν αυτό;
και όσον αφορά ξεμπρόστιασμα, το έκανε μάλλον ένας δικός μας.
ωραίο!
Βράστα, στο ΝΥΤimes, εκτός από το άρθρο που ανέφερες πιο πάνω, διάβασα και κάτι για ένα διαφορετικό είδος πνιχτής...
σε κάποιον δεν αρέσουν τα γλωσσόφιλα νομίζω... τζάμπα το σεμινάριο...
το λήμμαν, ναι.
χθες πληροφορήθηκα ότι η έκφραση είχε αρκετά μεγάλη πέραση κάποτε.
αυτό;;; εντάξει;;;