Comments by iron (6740)
Showing 6571-6600 from 6740
Χωρίς να θέλω να σας προσβάλω αγαπητέ Εϊσιτζίδη, πιστεύω ότι λήμματα τέτοιου τύπου είναι αδόκιμα και στην σκλανγκ. Θυμίζουν γλωσσικές κατασκευές των πρώτων τάξεων του δημοτικού και δεν έχουν σταθερή μορφή. Δεν ανήκουν καν στις λεξιπλασίες, είναι λέξεις της στιγμής. Μπορεί ο καθένας να φτιάξει μια τέτοιου είδους λέξη, να πει δηλαδή: αχλαδοπατσαβουρομούνα, συφιλαχλαδοπουτάνα, τσιμπουκοξεφτιλοχλιχλοκωλιάρα, και χίλια δυο άλλα.
Νομίζω ότι πρωτοειπώθηκε από τον Χάρυ Κλυνν στις περίφημες «Πατάτες» του, κάπου γύρω στο 1988. Ήταν η εποχή της πρώτης ελληνικής καλοπέρασης και νεοπλουτισμού, τα χρυσά εκείνα χρόνια... , αποτέλεσμα του εφηρμοσμένου σοσιαλισμού των πασόκων. Με την έκφραση αυτή κορόιδευε ο Κλυν αυτούς που το παίζανε ακόμα λαντέρνα φτώχεια και φιλότιμο ενώ ήταν πια μεσ' στην κομπίνα και απολαμβάνανε ακριβά υλικά αγαθά και γενικά έναν τρόπο ζωής που σαφώς δεν ανήκε στα λαϊκά πρότυπα που πρέσβευε, υποτίθεται, το πασοκ.
Τα ίδια συμβαίνουν και στην κλασική μουσική. Από ορισμένα Ωδεία βγαίνουν άψυχα ρομποτάκια που κερδίζουν τις εντυπώσεις των αδαών, η μουσική τους ερμηνεία όμως είναι ανύπαρκτη.
Η δεξιοτεχνία ήταν πάντοτε της μόδας, από την αρχαιότητα. Οπότε μη νομίζετε ότι πρόκειται να γλιτώσουμε από δαύτην. Έχει και τα καλά της. Βοηθάει στο γενικότερο μουσικό πείραμα.
Ήταν ο Λουδιβίκος ο 14ος (Λουί Κατόρζ), ο αυτοπροσδιοριζόμενος ως Βασιλιάς Ήλιος, αυτός που έφτιαξε τις Βερσαλλίες καταχρεώνοντας το γαλλικό κράτος και διπλώνοντας στα δύο τον γαλλικό λαό, αυτός που είπε επίσης «μετά από μένα, το χάος». Καλό παλληκάρι. Η γαλλική επανάσταση ξέσπασε 2 βασιλείες μετά.
Όλοι αυτοί οι σωραίοι θεωρούσαν πως είναι εκπρόσωποι του θεού επί γης, ή έτσι έλεγαν. Όμως η διαφορά τους με τους σημερινούς αντίστοιχους είναι πως αφήσανε πίσω τους Βερσαλίες και Ερμιτάζ, μπόλικη μουσική και ζωγραφική και όχι μόνο το χάος. Προώθησαν το πνεύμα (επειδή έπλητταν βασικά, και κάποιος έπρεπε να τους διακοσμεί τους τοίχους ή να τους παίζει μουσική ελλείψει cd, αλλά κι αυτό κάτι ήντουνα) και όχι τους λαθρεμπόρους. Γενικώς, παρόλες τις κτηνωδίες τους, δεν συγκρίνονταν δυστυχώς με τους σημερινούς Μπούσηδες οι οποίοι, αν μη τι άλλο, δεν δικαιολογούνται σε μια εποχή δημοκρατίας.
Αυτά τα ολίγα για το κήρυγμα της ημέρας. Δείτε και την φωτο της πανάσχημης αυτής κομπλεξάρας, το σκατό της οποίας προσκυνούσαν όλοι (στην κυριολεξία, απ' ό,τι ξέρω) κάθε πρωί.
Δηκτική, βέβαια! Αλλά και δεικτική, τελικά. Γλώσσα λανθάνουσα αλήθεια λέγει, που λένε.
Το κωλοπρεπής (αν υποθέσουμε ότι είναι δόκιμο) ανήκει στην πιο επίσημη γλώσσα, την πιο αστική. Η λέξη είναι λιγότερο δεικτική έτσι. Λέγοντας όμως κωλοπρεπούσης , δίνουμε μια θηλυπρεπέστερη διάσταση στο αρσενικό, πράγμα που κάνει τη λέξη καυστικότερη, νομίζω.
Έχω ακούσει και ότι η λέξη προέρχεται από το τσουλί, το χαλάκι που πατάμε. Η τσούλα, με άλλα λόγια, είναι τόσο υποδεέστερο είδος ανθρώπου, ώστε παρομοιάζεται με ένα χαλί για να σκουπίζεις τα παπούτσια σου.
Δεν θα φας σούπα, θα φας ζουμερό το ψητό και όχι στεγνό.
Και σε άλλα νησιά (όπου έχουν πάει κρητικοί, πχ. Φολέγανδρος, Μήλος) κλίνουν έτσι τα ρήματα. Πχ Εφύγαμενε, εφτάσαμενε, εφάγαμενε κλπ. Αυτό γίνεται όχι επειδή τονίζουν μια συλλαβή πιο πίσω, αλλά επειδή προσθέτουν μία στο τέλος (-ε): εφύγαμεν > εφύγαμενε. Το ενδιαφέρον είναι ότι κρατάνε και την αύξηση, το πρώτο ε- δηλαδή, κάτι που στα επίσημα ελληνικά έχει καταργήθηκε επί δημοτικής! Το θαυμαστικό δεν το έβαλα επειδή υπονοώ πως πρέπει να ξανάρθει η καθαρεύουσα ή οι γλωσσικοί αυτοί τύποι, αλλά γιατί διακρίνω το εξής περίεργο: οι αυξήσεις αυτές καθώς και άλλα, (πχ: η κατάληξη -ουσι σε ρήματα στον γ' πληθ: πλένουσι) καταργήθηκαν επειδή προφανώς θεωρήθηκαν αρχαιοπρεπείς ή κάτι τέτοιο, τεσ πα δυσβάσταχτες για το νέο ελληνικό αυτί και τον αντίστοιχο μαθητή του σχολείου. Όμως παρατηρείται πολύ συχνά να εντοπίζουμε σε τοπικές ιδιολέκτους γλωσσικά φαινόμενα που αποδεικνύουν ότι οι ρίζες αυτές ανήκουν στη δημοτική και όχι στην καθαρεύουσα, δηλ. σε μια ομιλούμενη και όχι φτιαχτή γλώσσα. Αυτό το οποίο συμπεραίνω εγώ είναι πως, μέσα στη μανία όλων να καλουπώσουν τη γλώσσα για πολιτικούς και μόνον λόγους, (ή έστω από ιδεολογικά απωθημένα και μόνο) οι μεν με την αρχαιοκαβλοσύνη τους, οι δε με την αριστεροπροοδευτοτύφλα τους, αγνοήσανε την πραγματικότητα και τα κάνανε σκατά. Τεράστιο θέμα, το κλείνω εδώ.
επίσης: 'σκίσε με ναύτη ν' αλλάξω ράφτη'. Νομίζω ότι ο περίεργα σεξουαλικός ελληνικός λαός, αν δεν σκίσει δεν χύνει. Αν δεν πονέσει δεν καβλώνει. Κάτι τέτοιο. Θέμα εξουσίας επί του άλλου, δηλαδή. Για να αντέξεις τον πόνο τον ωραιοποιείς και μέσω του πόνου υποχωρείς (αν σε σκίζουν) ή υπερέχεις (αν σκίζεις). Υπάρχουν και άλλες χρήσεις της λέξης, όπως το κλασικό: 'Έσκισες!' που μαθαίνουμε και λέμε από πιτσιρίκια: - Μπαμπά, μπαμπά, τον έσκισα τον Βασίλη! (και εννοεί στο τρέξιμο, φερ' ειπείν...)
υπάρχει και η 'γαμιολόπουστα', ίσως ακόμα εντονότερο.
ρε μαν, εννοείς 'δουλειά' ή το θέλεις 'δουλεία;'
Ιησού μου, είσαι θεός! (Τώρα ξέρουμε τι έκανες τα 12 χρόνια που έλειπες.)
... Δεν νομίζω, πονηρόσκυλο, να εννοούσε ο ποιητής ότι η γκόμενα μοιάζει με κοτσάνι! Μάλλον ήθελε να μιλήσει για κάτι πολύ φρέσκο και επίσης μη πλήρως διαμορφωμένο. Αυτό που καταλαβαίνω είναι πως αναφερόμαστε σε φρέσκο κοτσάνι, μικρό, που μόλις έχει βλαστήσει. Κάτι που αντιστοιχεί σε λολίτα.
Με το ίδιο νόημα νομίζω πως χρησιμοποιούμε και μεις τη λέξη.
και γω ρώτησα έναν κρητικό που επίσης δεν το είχε ακούσει. Μπορεί όμως να είναι πολύ τοπικό.
βλ και σχόλιο στο καβλοράπανο
Νομίζω ότι η πρώτη σημασία της λέξης δεν είναι σλανγκ. Αν γνωρίζω σωστά, οι παλιοί, οι αγρότες, οι θείες κλπ, την χρησιμοποιούσαν αβέρτα. Προέρχεται μάλλον από το αρχαίο 'καυλός' που σημαίνει «βλαστός» (Ετυμολογικό λεξικό Ανδριώτη 1988), δηλ. το στέλεχος (κοτσάνι) του φυτού ή του φτερού (αντιλεξικό Βοσταντζόγλου).
Δείτε εδώ όμως κάτι πολύ ενδιαφέρον:
Καυλός, ο:
κοτσάνι των φυτών
η άκρα του δόρατος του εισερχομένου εις την επιδορατίδα
η λαβή του ξίφους
το καλάμι των πτερών
το αιδοίον του ανδρός (εδώ σας θέλω)
η ουρά των ζώων
Όλ' αυτά τα συγκλονιστικά, από το 'Επίτομον Λεξικόν της Ελληνικής Γλώσσης' του Δημητρίου Σ. Ζαλούχου, έκδοση του 1899 παρακαλώ.
Ακολουθεί η σχετική εικόνα
οκ, ζηλιαρόγατε! και συ, και συ, ναι, ναι, ω, ω, ω...
Όμως δεν σχολίασα την φράση ως προς την γραμματική της. Εννοούσα πως η διαπίστωση αυτή είναι πράγματι πολύ εύστοχη. Πού και να δείτε τις γκόμενες αυτές στην κλιμακτήριο...
«Προϊόντος του χρόνου η τυπική κυριλογκόμενα συσσωρεύει φαρμάκι για την ξοδευμένη της ζωή», αυτό τα λέει όλα! Έγραψες!
ευχαριστώ χεσούς, θα το μελετήσω επισταμένως. Και δεν θα σε ξαναπώ INRI.
και μετά εξαφανίστηκε;
Η πλάκα είναι ότι το 'π-' τονίζεται! Αλλιώς θα ακουγόταν /ψ/.
Προτείνω να δημιουργηθεί μια νέα κατηγορία λημμάτων για όλ' αυτά που έχουν προκύψει από βαρεμάρα: ρε πστ, αύξη, κοακόλα, ναουμ, και λοιπά.
χαχα! έπιασες και τον ρυθμό! Άψογο!
πράγματι γνήσιος. Κρίμα. Ποιος μαλάκας ή ποια στήλη τον έκαψε, ξέρεις; Είναι μεγάλη κωλοφάρα οι γράφοι.
Δεν χαλιέμαι μωρέ acg, απλώς δεν θέλω να αποκαρδιώνονται οι ανορθόγραφοι και να μας εγκαταλείψουν (λέμε τώρα), αυτό είν' όλο!
=========
ρε ιησού χριστέ, νίκησες κι όλα τα κακά τα σκόρπισες! πολύ γουστόζικο το σαϊτάκι που υπέδειξες. 'στούμε.
Μπράβο, μπράβο, θενξ για την βιντεοενίσχυση!