και να πω τέλος ότι στις μεγάλες κρίσεις η απάντηση είναι πάντα η άνοδος της ακροδεξιάς. Αυτό κάτι δείχνει για την φύση του ανθρώπου, κάτι το οποίο, μπέτα και τζιζ, πιστεύω ότι η αριστερά δεν θέλει / δεν ξέρει να το βλέπει, γιατί το περιφρονεί... αλλά ως εκ τούτου δεν μπορεί και να το επηρεάσει. κι έτσι το πρόβλημα μεγαλώνει κι άλλο κι άλλο κι άλλο. Και η αριστερά έχει απομείνει σαν κάτι είτε δονκιχωτικό ή ολοκληρωτικό στη συνείδηση του κόσμου (του κόσμου που την έχει ανάγκη!).
το πρωί καταλαβαίνεις τη διαφορά (τσιγάρα ΗΒ)
δεν αυθαδιάζει
δεν τεμπελιάζει
δεν σας κουράζει
σκούπα Hoover η τέλεια νοικοκυρά
πάλε λένε και οι αλβανοί (βορειοηπειρώται).
εγώ είδα στα χαρτιά ότι θα ερωτευθεί μια πλουσία ο τζίζας - μεσσίας κι έτσι θα βρεθεί η μέση λύση για όλους.
και η αριστερά πρέπει να το δει αλλιώς το πράμα, γιατί χάνει έδαφος σε μια εποχή που, ηθικά τουλάχιστον, την έχει ανάγκη περισσότερο κι απ' ό,τι το 1917,
δηλ. το πρότυπο του καπιτάλα παλαιάς κοπής έχει κερδίσει τα πλήθη, έτσι βλέπω εγώ.
σήμερα όμως είναι πιο μπερδεμένα τα πράγματα, δεν υπάρχουν τα κεφάλαια μόνο στα χέρια των λουδοβίκων αλλά και στα χέρια των λαϊκών παιδιών της διπλανής πόρτας, δεν είναι εύκολο να μιλάμε για επανάσταση όταν πχ οι μισοί σταρζ του χιπχοπ είναι κλασμένοι στο τάλαρο και έχουν πιο πολλά λεφτά από έναν επιχειρηματία που πχ κάνει χοντρεμπόριο. Τι κάνουμε γιατρέ;
[I]Όταν το χιόνι θα μαυρίσει και ο κόρακας ασπρίσει, τότε (Αννούλα) μου λυπάμαι μα η φιλία μας θα σβήσει.
Όταν ασπρίσει η κόλαση και γίνει περιστέρι, ... [/I](χμ, δεν θυμάμαι πώς πάει).
Από τα σαχλά κοριστίστικα λευκώματα του πάλαι ποτέ.
αχαχαχαχαχ καλό!
λοιπόν να, δεν έπρεπε να μιλήσω χωρίς τον δικηγόρα μου, τα είπε ο Χοτζ όπως δεν ήξερα να τα πω.
ο οποίος «εχθρός» είναι μέσα μας, επιμένω. Είναι λάθος να μην θέλουμε να το δεχθούμε αυτό.
να το πω αλλιώς: δεν μπορούμε να αγνοήσουμε τον καπιταλισμό εφόσον υπάρχει και παραυπάρχει και κάθε που του τρώγεται ένα κεφάλι ξεπηδάει με άλλα 10 από τα οποία τα 9 δεν φαίνεται ότι είναι δικά του... δεν το καταλάβαμε πια αυτό; τι ελπίδες έχει η αριστερά αν δεν βλέπει τι συμβαίνει στη ζωή; εκεί είναι το θέμα μου. Δεν μας αρκεί το μικρό λιθαράκι της, την θέλουμε πιο αποτελεσματική, πιο σωτήρια. Και έχουμε έναν εχθρό, έχουμε όμως υπολογίσει τη δύναμή του; Τους βαθείς λόγους της αδιαμφισβήτητης και ισχυρότατης ύπαρξής του; Αλλιώς πού πάμε; αυτό εννοώ.
χμ, νομίζω ότι και το περί κατασκευάσματος που λες ανήκει και αυτό στο θέμα «επιθυμία»: θέλουμε να πιστεύουμε στην καλοσύνη μας και στο ότι κάθε διάψευσή της είναι φορετή κατασκευή.
εγώ έχω καταλάβει ότι εκεί όπου δεν έχει να χάσει ο άνθρωπος τίποτα, ναι, ξέρει να δίνει. Αλλιώς, τσου. Θα κοιτάξει το τομάρι του. Ακόμα και μεγάλες θυσίες για τον Άλλον έχουν κάποιο συμφέρον, έστω και εσωτερικής ικανοποίησης με την θετική της έννοια.
Αν στο παράδειγμα που αναφέρεις υπήρχε δηλαδή βαθύ θέμα επιβίωσης, τότε τα πράγματα δεν θα ήταν έτσι απλά. ο άνθρωπος δεν είναι καλός, ούτε κακός, είναι επιβιωτικός. Και το δράμα του είναι ότι δεν θέλει να είναι απλά επιβιωτικός (και σωστά δεν θέλει). Θέλει να είναι καλός. Εκεί πάνω παίζονται όλα, νομίζω.
εννοώ ότι το να πιστεύει κανείς ότι ο καπιταλισμός θα πεθάνει είναι σφάλμα και δυσχεραίνει το έργο του κομμουνισμού.
ο κομμουνισμός είναι ανθρώπινη επιθυμία και ο καπιταλισμός φυσική κατάσταση, και τα δύο αφορούν κυρίως τη μάζα (το πλήθος, «αυτός ο πανάρχαιος νομοθέτης» που λέει ο Θερβάντες, είναι που θέλει και χρειάζεται τον κομμουνισμό, το ίδιο πλήθος όμως είναι που δρα σύμφωνα με τους φυσικούς κανόνες της αλλολοεξόντωσης), και τα δύο, επίσης συνυπάρχουν μέσα στον ίδιο τον άνθρωπο (θέλουμε να είμαστε δίκαιοι αλλά η αυτοσυντήρησή μας μάς οδηγεί τυφλά στο πνίξιμο του άλλου), επίσης και τα δύο είναι αντικείμενο χειρισμού της ελίτ (οι λίγοι είναι που έχουν τη γνώση να εμβαθύνουν, όπως οι λίγοι είναι αυτοί που θα εκμεταλλευτούν την κατάσταση) και ο άνθρωπος πάντα θα σκίζεται στα δύο και η ζωή θα προχωράει με βάση τη φύση και με φρένο την συνείδηση.
είχα μπει και γω ως Σκύλα για να παίζω σκράμπλ και βεβαίως τράβηξα των παθών μου τον τάραχο, φαντάσου μέχρι που μεσολάβησε άλλος χρήστης για να ξεκολλήσει ένα τσιμπούρι από πάνω μου.
εχμ... ούτε εγώ, αλλά νόμιζα ότι κάτι ήξερες που δεν το ξέρω.
χα! καλό, το είχα ξεχάσει, θξ.
(μ' αρέ και το σχόλιο για τον φιλενάδο μου)
και γω αυτή την ετυμό σκέφτηκα, αλλά δεν βρήκα κάτι που να τη στηρίζει (όχι ότι έψαξα και τρελά), πράγμα που μου έκανε εντύπωξη.
γιατί, μου κρυώνετε;
επ!
ναι ρε πάτση είσαι ωραίος λέμε, είσαι ο καλύτερος ναούμ, κι άλλο κι άλλο...
φτού σου κι εύγε πάτση, και είχα ετοιμάσει το «βλέπω με τ' αρχίδια και πηδάω με τα μάτια» και το πετάω στο γούλε να μου δώσει κανα παράδειγμα και βλέπω πρώτο και καλύτερο το λήμμα του σλανγκρ.
άσε ρε, μια χαρά είμαστε χωρίς αυτόν, όρεξη έχεις...
όπως λέμε Ο συλλέκτης;...
μπράβο βρεβράστα, έτσι, μες το μαύρο σύννεφο που μας έχει καταπιεί τι ωραίο να βλέπω ότι δεν παρέδωσες όπλα!
... που ισχύουν και τα δύο, καθότι η ουσία της είναι κάτι το οποίο δεν ξέρει ο λαός. Δεν πρόλαβε ποτέ να το μάθει. Όπως έγινε με όλες τις μεγάλες ιδέες.
Πρέπει να κατέβει στη γη ο κομμουνισμός γιατί είναι πολύ πάνω.