Αποτυχημένη πάσα - σέντρα: «Η μπάλα δεν θα φτάσει ποτέ στον ...»
Με σκοτάδι τα βάζουμε, με σκοτάδι τα βγάζουμε τι έχουνε τα έρμα και ψοφάνε;
Σε πρώτη επαφή με τη μπάλα
, κάτι σαν σουτ κ.α.
Άλλο κλάσσικ είναι τα γενέθλια του παίκτη που βάζει το γκόλ. Πάντα, όταν σκοράρει κάποιος, ο κάστερ λέει «το καλύτερο δώρο για τα γενέθλιά του σήμερα»...
Ε, τί τσουρουτιές τώρα; Σου λέει να' χει το κείμενο «αέρα», μη σου πέφτει στενό (να το φορέσεις και του χρόνου)...
:-Ρ
Συναφής έκφραση: Κλεμμένο το 'χες;, όταν χάνεις ή σου κλέβουν κάποιο αντικείμενο αμέσως μόλις το αγοράσεις ή στο χαρίσουν ή αρχίσεις να το χρησιμοποιείς.
Απηχεί αντίληψη, οτι τα κλεψιμέικα κινητά αντικείμενα (είτε πρωτοτύπως ιδιοποιηθέντα δηλ. όταν π.χ. χρησιμοποιούνται απο τον ίδιο τον κλέφτη είτε παραγώγως, δηλ. κλεπταποδόχος) είναι γρουσούζικα και η κυριότητά τους περιπλανάται αενάως, όπως οι ψυχές των κατηραμένων.
Σημειωτέον, οι κλέφτες πάντα κάνουν δώρο κάποιο ακριβό κλεψιμέικο σε αγαπημένα πρόσωπα, τα οποία κάνουν την κορόιδα περί της προελεύσεώς τους...
ωωωωχχχ (τον χάσαμε αυτόν)...
:-Ρ
Κάποια βραδιά ως περνούσαμε από το Way of Whiskey,
μ' ένα μικρό τον βρήκανε στα οπίσθια του καβλί.
Ο πλοίαρχος είπε: «Θέλησε το φύλο του να σβήσει
και διάλεξε στη θάλασσα την κρύα να πηδηχτεί».
Από το Gilliam Wog Mullah (του Βίκου Aνανία)
:-Ρ
πρέπει ο πάτος να' ναι τεφάλ για να μην κολλήσεις για πάντα
your bad weather!
:-Ρ
Δώστου κλώτσο να γυρίσει! Χώστε κι άλλα μυθικά όντα.
:-)
Είναι. Θυμίζει μαλακιστήρι.
Εμείς στην Κρήτη το λέμε φιλιότσο (<ιταλ. figliozzo = γιόκας).
;-)
Πάτσμαν:
Θνξ. Η φράση «λέω το ποίημα» και «ποιητής» είναι κλασσική φυλακόβια αργκό.
Το λέει κι ο Μηλιώκας, που ξέρει τί λέει ο άνθρωπος: «είδα χαράματα να με τραβάν στο τμήμα, για να γλιτώσω το κελλί, να πώ το ποίμα» = να δώσω (Για το Καλό μου).
Οι κατάλογοι με ημι-ευφυολογήματα τύπου «την τρίζει την όπισθεν» κλπ, δεν έχει καμίαν απολύτω σχέση. Είναι ανέξοδες επινοήσεις εις βάρος των ομοφυλοφύλων.
Αν θυμάσαι, την ξεκίνησε αυτήν την ιστορία μια μπακουροπαρέα απ' τη Σαλονίκη, που τα κονόμησε και μας έγινε παλτό (έχω ράμματα για τη σούφρα τους).
Η 2η & 3η λίστα, μου' ρθαν στην τρέλλα :-Ρ
Όσο για τον κατωποντοδότη, αφιερωμένο σπέσιαλ:
Mannagg' a chi t' a mort e te stramort e ancora ta da muri!
Δεν ξεχνώ τη Βόρειο Ήπειρο (ΣΦΕΒΑ ΣΒΕΦΑ ή κάτι τέτοιο)...
:-Ρ
Σωστός.
Ή νερομπούλι ή νερομπουρμπούλι.
Φτουου! (Πρέπει τώρα να πέσω στη μοντουλοζητιανιά να μπεί απ' το παράθυρο)...
Μοντουλέοιοιοιοιοι!!!
Το αμπαλαέα, λέγεται και στην Πάτρα, με την ευρεία έννοια των συνωνύμων αούα, μου-σου-ξου, ερήμη, χου, Χίος, γάτα στο χιόνι, δεν τρέχει κλπ, δηλαδή ακατανόητα πράγματα ή επιθετική συμπεριφορά ή αρνητικό π.χ.
-Πήρα τηλέφωνο το μάστορα και τον ρώτησα γιατί αργούσε και μου' λεγε κάτι αμπαλαέα.
-Πλακώσανε κάτι μανιαούρια σε αμπαλαέα - αούα (τσαμπουκά).
-Εντελώς αμπαλαέα - χου η γκόμενα (δηλ. ακαλαίσθητη)
-Φάγαμε αμπαλαέα - Χίος στις εξετάσεις φίλο (απόρριψη) αλλά νταξει, αμπαλαέα - γάτα στο χιόνι (δεν μένει ίχνος = δεν τρέχει).
Ό,τι να' ναι...
Χεχε Μες, δεν ξέρεις τί μου θύμισες! Κι εγώ την ίδια απορία είχα μικρός, όταν το' λεγε η μάνα μου π.χ. για την οικογένεια κάποιου πεθαμένου ή κάποιου που πήγαινε φυλακή, ότι «έκλεισε το σπίτι του».
Εγώ αφ' ενός φανταζόμουν οτι έρχονταν η αστυνομία και περιέφρασσε το σπίτι με κορδέλλα, αφ' ετέρου αναρωτιόμουν πού διάολο θα πήγαιναν η γυναίκα και τα παιδιά του μετά...
Έτσι, νόμιζα οτι γι' αυτόν τον λόγο υπήρχαν τόσα πολλά παλιά σπίτια ακατοίκητα με λουκέτο (!)
:-)
Κοίτα να δείς φίλε μου... Εγώ κάθομαι και γράφω ιστορικά γεγονότα (με τεκμήρια πάντα) κι ο άλλος γελάει...
Για την ιστορία, ο λοστρόμος ήταν ελληνικής καταγωγής και στη συνέχεια, κάποιος ναύτης Ιταλός τον καθάρισε (λέει) μ' ένα μαχαίρι του ψωμιού.
Την ιστορία αυτή, την παραθέτει και ένας ποιητής απο την Κεφαλλονιά.
Στα εξηγώ ωραία;
:-Ρ
Η Fiat είναι συνδεδεμένη με το Torino (περιοχή Piemonte).
Η έδρα της Ferrari S.p.A. είναι το Maranello της Modena (περιοχή Emiglia Romania). Η περιοχή της Liguria (Genoa) είναι όμορη και δεν έχει καμία απολύτως σχέση.
Ο Ζουράρης, ξέρει τί λέει...
Όχι ρε συ, αλήθεια είναι...
:-Ρ
Προέρχεται απο την βορειο-δυτική ιταλική επαρχία της Λιγουρίας (πρωτεύουσα Γένοβα).
Περί το 1672 μ.Χ. είχε μολάρει καδένα αρόδου κατά Κατάκολο - Χλεμούτσι μεριά ένα Τζενοβέζικο πλοίο, που έρχονταν απο Τζιμπεράλτα στο τράνζιτο για Ισταμπούλ. Καλώς. Ρίχνει λάντζες να πιάσουνε στεριά και κατεβαίνουνε οι ναύτες αφανισμένοι απ' την πείνα, που τους είχε ταράξει ο μάγειρας στο παστό γαϊδούρι. Ζητούσανε λέει ψωμί και καθαρό νερό. Εκεί που τρωγοπίνανε και την Άρτα φοβερίζανε, ρωτήσανε οι ντόπιοι:
-«Κι απο πού' στε, για να' χουμε καλό ρώτημα ορέ πατριωτάκια;»
Ένας λοστρόμος που κουτσο-καταλάβαινε τα ρομέηκα, λέει:
-«Λιγκούρια» (Liguria)!
Απο τότε λένε «πλακώσανε τα λιγούρια να μας φάνε το βιός» κι έμεινε...
Σε παραδέχομαι ρε πστ!
:-)
γάμησε!