Νομίζω μόνο το «μεγαλοκοπέλα» είναι αυστηρά υποτιμητικό, όλα τ' άλλα έχουν διττή (;) εσάνς στις μέρες μας, με τη Μπάνκροφτ να σέρνει το χορό (άσε που το ρόλο έπαιξε σε θέατρο του Λονδίνου η Τζέρι Χώλλ !)
Γαμάει η λέξη!
Ισπανιστί: Culo veo-culo quiero (κωλοβλέπω-κωλοθέλω)...
Εμπνέει μια κάποια ανωμαλία η χριστινόφουστα quand même...
Καταθέτω τα σπέκια μου!
Θα μπορούσε να λέγεται και «δισκαπόστολος» που μανθάνει απο πρώτο χέρι και κηρύττει πρώτος τον Λόγον του γκρουπακίου εις του απίστους (όπως ο Ανδρέας ο Πρωτόκλητος βοήθειά μας)...
Κεσκεσέ; Βουέλλω σπλήκια...
Ε, όχι και λαρισσαϊκός!
Κυκλοφορεί παντού και προέρχεται απο το ιταλικό tarzanelli ή το σπανιόλικο tarzanillos.
Ορθότατος ο Αίας. Βλ. και δράκα=ομάδα
Μπα πανάθεμάμε!
Τώρα το' δα: Όλοι οι παραπάνω υπολογισμοί είναι λάθος, αφού εκεί που μετράει τα δεκάρια της τράπουλας λέει 3Χ4=12 φιγούρες + 4 10άρια πρόσθεσα (σα μαλάκας) το 12 με το 10 απο αφηρημάδα αντί για το 4, κάνει 16 δεκάρια και όχι 22...
Μη δώσει κανένας βάση και χάσει σε κανα καζίνο και μετά κυνηγάει εμένα (μα δεν υπάρχει ένας βίκαρ να μου πάρει το κεφάλι);
Όλα τ' άλλα ισχύουν (μάλλον)...
Έχει δίκιο ο Βίκαρ, ίσως να είναι το ίδιο ατυχές στην απόδοση όπως το «εϊτζομανής».
Όπως όμως λέει και το πονηρό, συνήθως η αργκοτική κατάληξη -άκιας είναι ειρωνική βλ. ντουμανάκιας, ενώ κατ' εξαίρεση ο παναθηναϊκάκιας-ολυμπιακάκιας-αεκάκιας κλπ δεν είναι υποτιμητικά (τα έλεγαν παλιότερα οι ίδιοι οι αντίστοιχοι οπαδοί για τον εαυτό τους).
Έχω την γνώμη, οτι το βασικότατο λήμμα «σχεσάκιας» έχει ειρωνική χροιά ειδικά ως προς τον άντρα (η γυναίκα είναι εν πολλοίς προορισμένη για συμβίωση).
Δηλαδή σημαίνει αυτόν που επιλέγει να βολευτεί-κουρνιάσει σε μια σχέση αφού δεν αντέχει την αγαμία-μοναξιά του ελεύθερου πουλιού (βλ. του κυνηγού και του ψαρά το πιάτο, δέκα φορές είν' αδειανό και μια φορά γεμάτο). Χώρια το ηλικιακό, όπου η αναζήτηση ρεμέτζου αυγαταίνει έτσι και περάσουν τα χρόνια και σφίξουν οι ανασφάλειες (αν και οι γυναίκες είναι μανούλες στην καλλιέργησή τους εντός μιας σχέσης).
Πέρα απ' αυτό όμως, υφέρπει μια κατηγορία σεξουαλικής ανεπάρκειας έναντι του σχεσάκια, αφού ο ψωλαράς ποτέ δεν χρειάζεται να δίνει εξηγήσεις...
Οκ σο φάρ έχουμε και λέμε:
Μπίλ Κάρεϋ
Καίητ Γκάρμπο
Ζαμέ
(Φάβρ) Λεπά
Λάιτσα Ντάιαμοντ
Τζώρτζ Μάργκαρετ
Χέλεν Γουήλ
Τζώρτζ Χάντσμπακ
Πίτσα Παπ
Τολ Τσιμοτζών
Πώλ Σιδηρό
και αντίστροφα:
Νίκος Σπηλιώτης
Θωμάς Περιμένης
κανας άλλος;
«Ο Σπαγγοραμμένος »(1967 Α. Σακελλάριος - Κ. Καραγιάννης πρωταγ. Λ. Κωνσταντάρας - Α. Μπάρκουλης) ρημέηκ του
«Ένα Βότσαλο στη Λίμνη» (1952 Α. Σακελλάριος - Χ. Γιαννακόπουλος πρωταγ. Β. Λογοθετίδης - Ε. Πρωτόπαππας)
Τσάπα την τσακού
Έτσι!
Λέμε και «λειτουργώ με τον αυτόματο πιλότο».
Ερυθριώ=γίνομαι γαύρος...
Μα, να' ταν μόνο αυτά;
Να συμπληρώσω στην 5η παράγραφο, οτι επίσης κρίσιμος είναι ο αριθμός των φύλλων με τα οποία έχει φτάσει ο παίχτης στα δώδεκα, διότι αν π.χ. έχει στο χέρι 4 φύλλα (2+2+3+5=12) και το τραπέζι έχει ένα μικρό (π.χ. 5) και ένα κρυμμένο (έστω οτι η μάνα έχει μικρότερο ή ίσο νούμερο με τον παίκτη π.χ. 7+5=12), τότε ο παίκτης κανονικά ΔΕΝ πρέπει να τραβήξει (εκτός κι αν «έχει ένα προαίσθημα»), γιατί οι πιθανότητες να έρθει το επόμενο χαρτί δεκάρι είναι 52 (φύλλα τράπουλας) - 5 (φανερά χαρτιά στο τραπέζι διάφορα του 10) = 47, δηλ. 22 στα 47 (46,88 %) ή και 46 (47,83 % αν η μάνα εν τέλει δεν έχει δεκάρι), οπότε πρέπει να «μείνει», προκειμένου να πετάξει στη μάνα το hot potato.
Στα καζίνα το πολύφυλλο 12άρι και 17άρι λέγεται soft 12/17 και το δίφυλλο hard 12/17.
Ειδικά για το άν ο γκρουπιέρης υποχρεούται να χτυπήσει το soft 17άρι του παίκτη, εξαρτάται απο καζίνο σε καζίνο. Παραδόξως, ο «hit soft 17» κανόνας, αποφέρει ποσοστό 0,2 % αβαντάζ on the house!
Ο γκρουπιέρης πάντα υποχρεούται να χτυπήσει hard 17άρι και (εκτός σπανίων περιπτώσεων) στην ισοπαλία κερδίζει το σπίτι. Παντού όμως ο παίκτης χάνει αν καεί, ακόμα κι όταν καεί και το τραπέζι δηλ. δεν έχει ισοπαλία στο Βασιλάκη (Καΐλα).
Τώρα αυτά χοντρικά, δεν ξέρω αν έχουν να συμπληρώσουν τίποτα οι ειδήμονες του τζόγου, εγώ μια φορά κουκιά έφαγα-κουκιά μολογάω...
Χαν: Τώρα που το είδα, το 1ο εδάφιο του 11ου χαρακτηριστικού (υπό Βραστανδρός) περιλαμβάνει στην έννοια γένους του σλανγκαρχίδη, τον σλάνγκο που ζητεί ο ίδιος τις αλλαγές στο κείμενο όπως κάνει συχνά ο υποφαινό (hereinafter: μοντουλοζήτουλας - έννοια είδους), ενώ το 2ο εδάφιο αναφέρεται στον μόντουλα που αλλάζει μόνος του το κείμενό του (αυτόθι: μοντουλοκατίνα - έννοια είδους)!
Σπέκ με ζαμπόν + τυρί!!!
Σωστός ο Χάν:
Προτείνω ποντέρανο αυτίκα μάλα!
Εγώ δεν έχω να δώσω άλλα (έδωσα 5Χ2 απεξαρχής-να' χα κι άλλα πέντε να δώσω και του μαλάκα που μειοδότησε)...
Ντάξ, μη βαρείτε ρεεε!
Ένα προβοκατόρικο αυτο-αναφορικό είπα να βάλω κι εγώ, μπας και ξετσουμίσει κανένας σαν τα σαλιγκάρια μετά τη βροχή, αφού έχετε εξαφανιστεί όλοι :-)
Πονηρό: Έχεις δίκιο για το '43! Έχω υπ' όψη μου οτι έγινε παραποίηση φωτογραφιών και εγγράφων και απο τις δυο προπαγάνδες (Ρωσσική & Γερμανική) περί αποποίησης ευθυνών για το Κατίν, αλλά δεν τα βρίσκω στο νέτι με τίποτα...
Οπότε (σου λέει) κάτσε να βάλω αυτές, που τις έχω πρόχειρες και βλέπουμε, μήπως κανα καλόπαιδο που ξέρει περισσότερα, βάλει καμιά καλύτερη.
Τσαπατσουλοδουλειά, τί να πείς (φτού μου)...
Σωστός! Είναι επίσης το σήμα κατατεθέν των etarras (δηλ. οπαδών της E.T.A. στην Ισπανία)
Γράφει ο Βραστούλης! Θυμάται κανείς την ταινία «Tinmen», που ο Ντεβίτο αποκαλούσε τον χορευταρά αντίζηλό του Ντρέυφους Mr. Merengue;
Ελληνιστί χαμηλοδουλειά-χαμαλοδουλειά (χθαμαλός κλπ)...
[I]Johnny wenn du Geburtstag hast
ich bin bei dir zu Gast
die ganze Nacht[/I]...