Comments by HODJAS (3417)
Showing 2701-2730 from 3417
Γκάτζμαν: Δε σας τα' πα εγώ; (Λιακόπουλος)
Αααα! Μου θύμισες και το γνωστό ανέκδοτο:
Ένας Έλληνας κι ένας Αλβανός πάνε για σαφάρι.
Ο Έλληνας κάποια στιγμή την πέφτει για σιέστα κι ο Αλβανός πλατσουρίζει αμέριμνος στο ποτάμι εκεί παραδίπλα.
Άξαφνα, πετάγεται εκ του πούθεν μια κροκοδειλάρα νά! (με το συμπάθειο) και βουτάει τον Αλβανό απ' τα πόδια!
Χτυπιέται και φωνάζει ο Αλβανός:
-Ρε μαλάκα! Βοήθεια!
Χαμπάρι ο Έλληνας. Ο κροκόδειλας έχει στο μεταξύ καταπιεί τον Αλβανό μέχρι τον αφαλό.
-Ξύπνα ρε συ! Με τρώνε ζωντανό!
Ο Έλλληνας αλλάζει πλευρό. Ο κροκόδειλος έχει ρουφήξει τον Αλβανό ως το λαιμό.
-Βοήθεια ρεεεεε!
Ο Έλληνας ξυπνάει, βλέπει μισοκοιμισμένος τη σκηνή, κουνάει το κεφάλι και λέει:
-Άλα της! Αλβανός-Αλβανός, αλλά πήραμε Λακοστιά σλήπινγκ μπάγκ, έτσι;
Βλ. και επαγγελματική ειδίκευση: Κόφτης καπλαμά...
Μια δεύτερη ερμηνεία, είναι οτι είχε δώσει ο καπετάνιος εντολή στον τρελλό-αλλοίθωρο, να λύσει τη Μάγια τη Μέλισσα απ' το κατάρτι, που την κρατούσαν όμηρο για κάποιον ανεξιχνίαστο λόγο.
Ο αλλοίθωρος-τρελλός λοιπόν, παράκουσε και έλυσε το Βίλλυ.
Ο καπετάνιος τότε φώναξε: «Ρε αμάν αλοίθωρε τρελλέ! Πόυ λύνεις Μάγια;» (δηλ. λύσε Βίλλυ)...
Η τέως Ψωροκώσταινα, καλείται πλέον Ψωρολακόσταινα, ένεκα γκλαμουρίας...
Τάληρα πολλά!
Ωραίος! Λέμε και «σκατά έφαγες;»
Και γαμώ!
Γουστάρω τζήν με πολυτόνικ!
Σημείωση:
Ισπανιστί (paquete) και βρετανιστί (package).
Κάποτε τα παιδιά μάθαιναν πολλά απ' όλα αλλά με σαθρό τρόπο, μετά πολλά αλλά μόνο απο ένα είδος και τώρα τίποτα απο πολλά...
Έχει νομίζω σχέση με τη λεγόμενη σύμφυρση δυο συντάξεων σε μια (π.χ. ο Γιάννης κι ο Γιώργος πάνε/πάει στο σχολείο).
Κατά τα λοιπά «τα παιδία την παίζει» (αττική και ήδη πανελλήνια σύνταξη)...
Στο ναυτικό υπάρχει και ως ειδικότητα θαλαμηπόλος (ΘΑΛ/Γ), που εκτελεί καμαροτιλίκι στους Κυβερνήτες/Υπάρχους, guests κλπ.
Σωστόστ!
Επίσης, λέγεται για τον τελειωμένο γιώτα είκοσι, εκατό κλπ.
Βλ. και ομώνυμη στήλη του Συρίγου...
Σωστός! Στο snooker λέγεται curve, curl ή swerve.
Μερικές φορές είναι αναγκαίο κι αναπόφευκτο (π.χ. στο επαγγελματικό απαγορεύεται το far/close jump=σκαφτή, προκειμένου ν' αποφύγεις τα φάουλ όταν έχεις στριμωχτεί), αλλά γίνεται και για εφφέ, όταν παρίστανται τίποτις γκόμινες...
Ο Καββαδίας στη «Βάρδια», ερωτηθείς απο τους (όχι απαραίτητα συμπλέοντες) ναυτοσυντρόφους του αν πιστεύει ή όχι απήντησε «πιστεύω όταν φοβάμαι» (=όταν μπορώ να προβλέψω, παίζω το ρόλο του θεού για την πάρτη μου κι αν τύχει αναποδιά αφήνω το τιμόνι σε κάποιον πιο αρμόδιο).
Οι τελευταίοι (Κεφαλλονίτες γαρ) παρατήρησαν «να χέσω την πίστη σου»...
Πράγματι, λεγόταν και το δίκαννο κουμπούρι έτσι.
Στου Μακρίδη στο Πασαλιμάνι, σκάσανε ένα πρωί κάτι 12χρονα μαγκάκια (σχολείο δεν είχαν;) και θέλανε να παίξουνε διπλό πάγκο μονοστεκιά. Γελάσαμε.
Στην αρχή ήτανε όλο χαμόγελα, μόλις όμως άρχισε το παιχνίδι σκοτείνιασαν και συγκεντρώθηκαν.
Μέσα σε κανα μισάωρο μας πήρανε τα σώβρακα (5-0), είπανε «ευχαριστούμε» κι έφυγαν...
Μα καλά, δεν έχετε κανά συγγενή στην Αυστραλία;
(Ανάμνησες):
Όταν πήρα το ρημάδι το επιτυχίο, είπα (που να μην έσωνα) να κεράσω 5-6 φιλαράκια πρωινό μετά απο ξενύχτι.
Λέω, θα τους πάω σ' ένα κόμοδο καφενεδάκι στη Βουλής, που έφτιαχνε μια καλή κυρούλα ομελέτα με λουκάνικα και καφέ ατζέμικο κι όλα αυτά μπιρ παρά.
Φυσικά, επειδή η μοίρα μου είναι σακατεμένη, το μαγαζί είχε κλείσει διά παντός κι άρχισε η γκρίνια που τους τραβολογούσα.
Το φλωροκάναρο (που λέει κι ο Τζονμπλάκ) της παρέας, ανέλαβε πρωτοβουλία και λέει «τέλος, θα πάμε starbucks», που είχαν μόλις ανοίξει στην Κοραή και τα μαλακιστήρια έκαναν κάθε μέρα λαϊκό προσκύνημα.
Δεν τόλμησα να αντιδράσω, αφού είχα κάνει τη γκάφα.
Ένας Αμερικάνος λατσότεκνος (τους είχανε φέρει για τρέινινγκ των Ελλήνων), με πληροφόρησε (με ύφος) τα είδη καφέδων, με χρέωσε τον κούκο αηδόνι και περίμενα μισή ώρα να τους παραλάβω.
Όταν πήγα ν' ανάψω (έστω) την τσιγαρούμπα μου, χύμηξε να με σταματήσει οτι non-smoking policy και τέτοια.
Είπα κάτι γαλλικά, πέταξα τα λεφτά στο τραπέζι, μούτζωσα κι έφυγα...
Άλλο τρίποδος κι άλλο τρίποντος...
Μπούμπη με την παραπομπή σου τα' σπασες! Τέλος!
Ωραίο! Υπήρχε κάποτε σκυλάδικο με τέτοιο όνομα στο Παγκράτι (οδός Πρατίνου & Ευτυχίδου)...
Εξαιρετικό!
Η Ελ-Μπισκο δεν έχει καμία σχέση με τον λομπίσκο (μικρή λόμπα), απλά ήταν ένα χαριτωμένο λογοπαίγνιο, αφού είναι εταιρία που απευθύνεται σε παιδιά (!)
Οι πολυπληθείς κουκουβίνοι (=χαφιέδες), υπάρχουν σε πολλές επαγγελματικές ειδικότητες κι ασχολίες. Μην ξεχνάμε οτι μέχρι πολύ πρόσφατα πρώτιστο μέλημα του υποψηφίου ενοικιαστή ήταν να εξακριβώσει αν η πολυκατοικία διέθετε θυρωρό...
Η έκφραση προέρχεται απο αδελτίωτη ομηρική ρήση ενός ναυτοσυντρόφου του Οδυσσέα προς αυτόν, όταν είχαν πια αλαργέψει απο το νησί των Σειρήνων...
Προκειμένου για μπιχλώδες άτομο, του λέμε να φυλάξει το κερί, να φτιάξει λαμπάδες το Πάσχα, για όλη την οικογένεια (!)