Comments by Khan (7235)
Showing 1231-1260 from 7235
Βρε Χότζα δεν γράφεις κανέναν ορισμό τώρα που αναγεννήθηκε και το σάη; Και εν προκειμένω είναι καλή ευκαιρία...
Έχεις ρίξει και πολλή μελέτη του σάητος. Εύγε!
Όμως ο πραγματισμός δεν συμβαδίζει με τα «χαχαμπούχα σοσιαλιστικά» ιδεώδη, τα οποία άλλοι υπηρετούν με ανόητη θέρμη και κάποιοι άλλοι -πιο ατσίδες- με το αζημίωτο.
Λολ! Εδώ που τα λέμε, το Φρέντο είναι από καιρό πιο χαρακτηριστικός ελληναρισμός από τη φραπεδιά.
E, ναι, πολύ βασικό.
Από την εποχή του ντράβαλα, όπου ήταν ο πρώτος συνειρμός στα σχόλια, έχουμε βυθισθεί στον τουκανισμό.
Χαχαχαχαχα, είναι αυτό που λέμε no pun intended.
Και για να συνοψίσω μερικά από τα πολύ ενδιαφέροντα που αναφέρονται στο άρθρο:
1) Την ίδια ετυμολογία έχει και το αγγλικό travel = ταξιδεύω. Τόση ταλαιπωρία, βάσανο και εξουθένωση ήταν τα ταξίδια! (Δες και εδώ).
2) Την ίδια καταγωγή έχουν και τα ντράβαλα. Πιθανόν από το ιταλικό travaglia που σχετίζεται με το γαλλικό travailler.
3) Βρίσκουμε διάφορους τύπους του τραβάγια στην Κρήτη, αλλά και στην Κέρκυρα. Εδώ θα μπορούσαν ίσως να συνεισφέρουν οι Κρητικοί του σάιτ. Είναι πάντως πολύ ενδιαφέρον που το βρίσκουμε και στην Κύθνο.
4)Τώρα αφήνεται ανοικτό στο άρθρο του Σαράντ αν το λατινικό όργανο βασανιστηρίων προέρχεται από το ελληνικό ή μήπως το αντίστροφο. Να συμπληρώσω εδώ ότι στα ελληνικά πάντως το παλούκι ετυμολογείται από <μεσαιωνικό παλούκιον < λατινικό paluceus < palus = πάσσαλος, που μας δίνει και το μεταγενέστερο πᾶλος. Ο δε πάσσαλος φαίνεται να σχετίζεται μέσα από μια διαδικασία με το πήγνυμι (και το πήζω), τα οποία όμως είναι συγγενή με το λατινικό paciscor (συνάπτω συνθήκη) που έχει μετοχή pactus (δηλαδή και με τις διάφορες ευρωπαϊκές λέξεις που σημαίνουν την ειρήνη) ενώ είναι συγγενή και με το λατινικό palus = πάσσαλος. Συγγενές είναι και το γερμανικό fähig= ικανός (< αρχαίο γερμανικό fahan).
Μακρηγόρησα στο τέλος, πάντως αξίζει να διαβαστεί το συναρπαστικό άρθρο του Σαραντάκου που παρέπεμψα.
Ωραίος Δον! Ως απλός μεταπράτης θα παραπέμψω σε ένα από τα λίγα αλλά πολύτιμα λήμματα που οφείλουμε στον κυρ-Σαράντ, τα ντράβαλα, όπου έχει γίνει συζήτηση και στα σχόλια (ίσως ο Χαλικούτης και η Ιρονίκ να έχουν κι άλλα ακόμη να συνεισφέρουν) και μετά ο κυρ-Σαράντ έγραψε αυτό το άρθρο που κάνει μερικές ακόμη ενδιαφέρουσες διασυνδέσεις.
(Παρεμπιφτού λέτε να ισχύει κι εδώ το "αντιδανεικά όλα είναι αντιδανεικά" και να προέρχονται όλα αυτά από το τριπάσσαλον ή πορτοκαλίζουμε, νομίζω ο κυρ- Σαράντ το αφήνει ανοικτό).
Γιατί λες ότι δεν έχει καμία σχέση με το ομόρριζο ιστορώ; Το ἱστορῶ συνδέεται με το οἶδα και άρα με το εἴδω, άρα ετυμολογικώς έχει ειδητική- οπτική- φανταστική- φασματική σημασία. Που ταιριάζει με τον οπτικό και φανταστικό/ φασματικό χαρακτήρα των ερωτικών φαντασιώσεων κττμγ.
Πολύ ψαγμένοι και αρχαιοπρεπείς αυτοί οι Κυθνιώτες!
Το Εμπειρίκος δηλαδή σαν να λέμε λέγεται αντί του έμπειρος;
Μετά συνειδητοποίησα ότι πιθανόν να επρόκειτο για αυτοεκπληρούμενη προφητεία: Την είχαμε βάλει μήδι στο σλανγκρ σε κάποιο φιλελέ λήμμα.
O N.Δ. Τριανταφυλλόπουλος το δίνει:
ξεμπουρδαλιάζω= ελευθεριάζω, φέρομαι άτακτα και ζωηρά, ρεμπελεύω, από το ξε- και πιθανώς από το ιταλικό bordellare.
Η φακλάνα είναι βυζαντινοσλάνγκ!
Τη βρίσκουμε για πρώτη φορά από ό,τι φαίνεται και ως αγνώστου ετύμου στο δημώδες σατιρικό κείμενο Ακολουθία του ανοσίου τραγογένη Σπανού γύρω στον 14ο αιώνα.
Ἡμεῖς, ὅ τε παπα-Φιλίσκος ἀπὸ τοὺς Φιλίππους καὶ ἡ κυρὰ Κουμετσικίνα ἡ Κατσικοπορδοῦ ἀπὸ τὴν Ἀσφάμιαν, παπαδία του, παραδίδομεν εἰς τὸν γαμβρὸν ἡμῶν κὺρ Λέοντα τὸν Κατσαρέλην ἀπὸ τὴν Πέργαμον τὴν γνησίαν ἡμῶν καὶ φιλτάτην θυγατέραν ὀνόματι Φακλάνα. Ἐν πρώτοις δίδομεν τὴν εὐχὴν τοῦ γαϊδάρου μας, μετὰ δὲ ταῦτα τὰ κάτωθι γεγραμμένα, ἤγουν κουκουμάριν ψύλλων ἓν, ματσοῦκες ἁγνὲς καὶ τὸ προικοσύμφωνό του.
Προφ είναι παρωδία γάμου. Ωσεκτουτού, δικαιούμαι, νομίζω να προφέρω βυζαντινοπρεπώς το φακλαναριό ως Φακλανάριον.
Δηλ. το διαλεκτικό αντίστροφο των τσιπροκαμμένων.
Χαχαχαχαχαχαχαχαχα