Χαλικού, δεκτή η ερμηνεία. Ήθελα να γράψω, αλλά το παρέλειψα, ότι τα γνωμικά αυτά έχουν μια πολυσημία που δεν μπορεί να την εξαντλήσει η συγκεκριμένη ερμηνεία ενός ορισμού. Αυτό που λες makes sense.
Όσο για το μουνί, ποιος το γαμάει το μουνί...
Πρώτα το συνέλαβε η σλανγκ, τώρα και τεχνολογικώς πραγματικότητα
Ορισμός και κυρίως τα παραδείγματα τα σπάνε! Δράττομαι της ευκαιρίας να (ξανα)λινκάρω το πολύ καλό άρθρο της Βικούλας για την ιστορική εξέλιξη του όρου μαλακία που ψιλοεξηγεί πώς έγινε το μεγάλο πέρασμα μεταξύ των δυο εθνικών μας βρισιών (μαλακία σήμαινε μια μορφή θηλυπρεπούς ομοφυλοφιλίας στα αρχαία ελληνικά, τον αυνανισμό σήμερα).
α ναι, όπως και δεν μπορείς και να διορθώσεις τις ετικέτες. Τώρα είναι σρτέιτο, λολ!
Καραλώλ!
(Γιατί δεν το διορθώνεις το στρείτο;)
Όπως πάντως δείχνουν και τα παραδείγματα, οι ιδανικές υποψήφιες λέξεις για να πεις αυτήν την πατερναλιά είναι αφενός οι σύνθετες (οπότε επικεντρώνεις σε ένα από τα συστατικά), είτε αυτές που έχουν χάσει το αρχικό νόημα από την τριβή. Και δόξα τω Θεώ τα ελληνικά χαρακτηρίζονται ιδιαιτέρως και από τα δύο, και πολλές σύνθετες λέξεις έχουμε και πολλές που έχει τριφτεί υπερβολικά η σημασία τους λόγω μεγάλης ιστορίας της γλώσσας.
Νταξ, θείλα, όλο, και τα παραδείγματα ένα κι ένα.
χαχαχαχα. Μπορεί να έχει γεωπολιτική επικαιρότητα.
Σας μερσώ!
Όλα είναι αντιδανεικά, που θα έλεγε κι ο Στράτος Διονυσίου, αν ήταν ο Μπαμπινιώτης.
Καραλώλ, Χαλικού. Συμφωνώ.