Εξαιρετικό :-D αλλά και δυνάμει επικίνδυνο τώρα στην εποχή του συσωλήνα....
@ Ιρον : Εμείς πάλι το 95-96 στο Νερό του Κάτω Κουφονησίου που είχαμε κατασκηνώσει, αντιμετωπίζαμε στίφη Ούννων από τις 11 περίπου ως τις 5 το απόγευμα, που ερχόσαντε με καραβάκια από το Πάνω Κουφονήσι, χώρια οι διάφοροι φλώροι φουσκωτάδες που το νομίζανε Νορμανδία. Είμασταν λοιπόν όλη μέρα κάτω από την τέντα μας καθότι ο ήλιος ανελέητος, και κάπως ανακαλύψαμε ότι αν, την ώρα που πλησίαζε να αράξει το φουσκωτό, μπροστά μας βεβαίως - βεβαίως, σε μιά παραλία κοντά χιλιόμετρο, εγώ με τον Θανάση αφήναμε την υπόλοιπη παρέα να σαπίζει κάτω από την τέντα και πηγαίναμε στην άκρη του νερού ξεβράκωτοι όπως ήμασταν εννοείται και αρχίζαμε να ξύνουμε αυτά που κατάλαβες στραμένοι προς το φουσκωτό που πλησίαζε, αμέσως άλλαζε πορεία, μαγικώ τω τρόπω θα έλεγες, και εξαφανιζόταν. Αυτό έγινε 2-3 φορές, οπότε δεν μιλάμε για σύμπτωση...Μάλλον οι δύο μαντράχαλοι δεν παρουσιάζαμε και το ελκυστικότερο θέαμα...
Η πλάκα είναι ότι το 98, στη Ρήνεια, εξηγούσα στην δικιά μου το τί είχε παιχτεί στο Κουφονήσι, με αναπαράσταση εννοείται, και εκείνη την ώρα έτυχε να φτάνει ένα τέτοιο φουσκωτό με φλώρους, το οποίο βεβαίως άλλαξε πορεία και εξαφανίστηκε πανικόβλητο σε ντε-τε, βλέποντάς με να κάνω αυτό που κάναμε και τότε...χεχεχε.
Η πολιτική μας σκηνή : Θέατρο Σκαιών.
Απαντά και στη «Στρατιωτική ζωή εν Ελλάδι» στον πληθυντικό του αρσενικού : «Μάνα στείλε τους ψιλούς επειδήτις αν δεν πέσω στον γιαλό θα γίνω στρατιώτης».
Αννα, γειά σου. Μισεύγω και σ' αφήνω γειά, σ' αφήνω κι αμανάτι / τα δυό βυζιά του κόρφου σου άλλος να μην τα πιάσει :-P
Α να γειά σου πάτερ μου.
Ciao από το ιταλ. schiavo = σκλάβος (Σας, εννοείται).
Οι επτανήσιοι Στρατιώτες της «Βαβυλωνίας», απευθυνόμενοι στον εξίσου Επτανήσιο Αστυνόμο χρησιμοποιούν την προσφώνηση «σκιάβ' αφέντη».
τα μπούτια τζη ! Πως θα χάσω τα μπούτια τζη !!!
να ψήσουμε κάστανα και να πούμε ιστορίες.
...κι άμα είναι καινούργια θα σε δεχτούμε.
Στος ο Βικ από πάνω για τον σουρτούκη. Οι βόλτες του δεν συνδυάζονται απαραιτήτως με διανομή πούτσας.
@Χοντζ για το καλτακανό φόρεμα του σουρτούκου: Ο Σκαρλάτος Βυζάντιος στο Λεξικό του (1835) διασώζει τη λέξη ως καλτανκανάτι = φόρεμα του πανωφοριού χωρίς να περαστούν τα μανίκια. Εκείνο το εμβόλιμο -ν- πιθανώς να αποσυνδέει τη συγκεκριμένη πρακτική από την σχετική πορνική συνήθεια, και να μας πηγαίνει προς κάποια (αμάρτυρη, τουλάστιχον στο νέτι) παλιά τούρκικη λέξη kaltankanat. Θα κοιτάξω μπας και βρεθεί καμιά άκρη για το kaltan, πάντως kanat είναι το φτερό, η φτερούγα, κάτι δλδ που θα μπορούσε να παρομοιαστεί με ένα ανεμίζον αφόρετο μανίκι, λέμε τώρα...
Ο Σκαρλάτος, στο ίδιο λήμμα αναφέρει και την ωραιότατη, σωζόμενη από τον Α. Γαζή λέξη αναπεταρίκι.
Η φράση υφίσταται επακριβώς και στα τούρκικα : üçten uzun.
Ας καταγράψω εδώ και τη δοκιμασμένη μέθοδο εντοπισμού των πλαστών (πάλι με χρόνους με καιρούς) πεντοχίλιαρων:
Δίπλωνες το χαρτονόμισμα από πάνω μέχρι την άκρη της μύτης του πολέμαρχου, και από κάτω το ίδιο, μέχρι να σκεπαστεί το κάτω χείλος. Αν στη στενή λουρίδα που έμενε ορατή φαινόταν το μουστάκι του Κολοκοτρώνη, το χαρτονόμισμα ήταν γνήσιο. Αν φαινόντουσαν τ' αρχίδια του, ήταν πλαστό.
Δεν ήθελα να σού βγάλω γλώσσα βρε, είμαι ευγενής παιδί εγώ αφού... :-P
Τώρα που ξαναβλέπω το τελευταίο μου σχόλιο, η λέξη τάλιρο που χρησιμοποίησα είναι μάλλον παρεξηγήσιμη, και δικαίως κάποιος μπορεί να νομίζει ότι μιλάω για αστεράκια. Φευ όμως, η καλύτερη ανταμοιβή για ένα λήμμα είναι το πλήθος και η ποιότητα των σχολίων που προκαλεί.
Το κάνουμε βρε γαδαράγκα μου για να κόβουμε και κάνα εισιτήριο, όταν παίζουμε πολύ κουλτούρα δεν πατάει άθρωπος. Εχω γράψει κττμγ πολύ καλύτερα λήμματα και τζίφος. Μόλις έβαλα σήμερον δύο έργα σεξ και καράτε χέστηκα στο τάλιρο.
Ξωτικίνα χρειάζεσαι επειγόντως διακοπές.
τζάμπα το έβαλα το σμάιλι στο τέλος του σχολίου. Καλά, το ξαναβάζω :-D
Χάνκοντα θα μου επιτρέψεις να διαφωνήσω. Η προέλευση είναι από την ελληνοαμερικάνικη χρηματιστηριακή αργκό, από το κάνε deal συγκεκριμένα. Αν η επένδυση δεν αποδώσει, κατεβαίνουν τα καντήλια :-D
Πω ρε πστ, τι να κλάσει το κακομοιριασμένο το λήμμα μου μπροστά σ' αυτά που θα κατέβασε το θύμα μόλις κατάλαβε πώς τον παίξανε...
@Γ/γκαθ : Χέστονε μωρέ τον βρομόστομο, τι να τον φέρω τώρα εδωμέσα σε επιστήμονες αθρώπους, ντρέπομαι που το γνώρισα το καθίκι, άσε, χάλια σου λέω...
Και ο γέρων αποφασίζει ν' αφήσει επί καθίσματος το όργανόν του και λαμβάνει ανά χείρας δισκάριον, όπερ είχεν ήδη προαποθέσει εξ αρχής. Άρχεται δε περιερχόμενος τα τραπέζια. Οι πελάτες θέτουν τας χείρας εις τα θυλάκιά των ως να προησθάνοντο ότι εκεί έμελλε να καταλήξη όλη η ιστορία, και αναζητούσι μετ' ανυπομονησίας ή αγανακτήσεως πεντάλεπτα. Πολλοί τον εκδιώκουσιν αποτόμως. Άλλοι τον ειρωνεύονται βαναύσως. [...]
Μιχ. Μητσάκη «Εν τω ξενοδοχείω». Πρώτη δημοσίευση Εστία 12/3/1889.
Μιχ. Μητσάκης Πεζογραφήματα, εκδ. Νεφέλη 1988.
Tencere yuvarlanmış kapağını bulmuş.
(Αϊρον, ντισκλέιμερ στη δεύτερη αράδα του λήμματος)
Την προηγούμενη φορά μου 'ριξε με την καραμπίνα ο τσιφούτης.
Το έξυπνο πουλί δεν έχει μύτη κι έτσι δεν πιάνεται από πουθενά :-P
Οπως θα γυρνάς φέρε ντομάτες, τσιγάρα, μια κονσέρβα για τη γάτα και λίγη γραβιέρα.
@ ΜΧΣ το κάνει για να χωνέψεις ότι το εννοεί.
Τζιζ, νετικώς προκύπτουν όντως και άλλες χρήσεις της λέξης όπως λέει κι ο Βικ, αλλά είπα να επικεντρωθώ στη συγκεκριμένη. Τη λέξη να μην την χρησιμοποιήσεις, ντροπής πράματα, θεός άνθρωπος :-P
Περισσότερα για την Τέχνη του Καφέ εδώ στο 1,3,7.
Από την αργκό των γραφιστών εδώ:
Την τουμπάρει τη γωνία
το ανοίγει το photoshop
την αλλάζει τη γραμματοσειρά
το διώχνει το φυλλάδιο
το ανεβάζει το site
το ρεντάρει το μοντέλο