Comments by deinosavros (1474)
Showing 1081-1110 from 1474
Τι γίνεται ρε γαμώτο, δύο φορές έγραψα το σεντόνι και πήγα να το ανεβάσω και τζίφος. Θα ξαναδοκιμάσω αργότερα...
Και οι τοίχοι (όχι φτερά όμως)
Ε, μα, πολύ πράμα από την οτ-κουτύρ δεν φέρνει κατά κει ;
Γειά σου Χότζαμ, το 'χα ξεχάσει τελείως (γι αυτό δεν έκανα και τη σύνδεση) και μου το θύμισες. Θα το κοιτάξω στα οθωμανικά κι άμα βρω κάτι εδώ είμαστε.
Γιατρέ μου μιας και δεν είμαι ο Love-πέρδος, θα επιμείνω στον όρο νοικοκυραίος με απαξιωτική χροιά.At the down-down, νομίζω πως όλοι συμφωνούμε για το ποιόν των εν λόγω γαμικουλαίων.
και Γυφτάνς (gitane = τσιγγάνα)
Τον παρά δεν τον είπα ως σλανγκ, τον είπα ως δύναμη της πορτοφόλας. Το χωρίς προφύλαξη δεν είναι ανωμαλιάρικο, είναι και καλά μαγκιά πηγάζουσα εκ της πορτοφόλας, και σίγουρα είναι θανατηφόρο και για την κυρά και για τα βλαστάρια ενίοτε...ε ρε διαζύγια που έχουνε να πέσουνε...μπα, δεν τρίζει το οικοδόμημα.
Γκαλά, σπέκια για το προηγούμενο παράδειγμα, αλλά αυτόν τον τελευταίο, μάλλον νοικοκυραίο θα τον έλεγα και όχι ανωμαλιάρη...ξες τώρα, με τον παρά μου γαμώ και την κυρά μου κιετς...
Αφού το ταξίμι είναι ενας σύντομος αυτοσχεδιασμός που σκοπό έχει να μπάσει τον ακροατή στο ήθος του κομματιού που ακολουθεί, όταν ο μουσικός θεωρήσει ότι ο στόχος επετεύχθη, πριν αρχίσει το κυρίως κομμάτι, λέει από μέσα του «νταξ ειμ'» :-)
Α, ναι, κοράκια σε διήγημα του Μάριου Χάκκα ονομάζονταν οι ποινικοί κρατούμενοι που μετέφεραν τα υπάρχοντα των «σπασμένων» δλδ δηλωσιών πολιτικών κρατουμένων από τις πτέρυγες των πολιτικών στο αρχιφυλακείο εν όψει της αποφυλάκισης. Δεν ξέρω όμως αν ήταν διαδεδομένη σλανγκιά των πολιτικών κρατουμένων ή έμπνευση του Χάκκα.
Σπέκια Πειρατίνα.
Αγίβε, χε-χε «εν τω γεννάσθαι». Ωραία απόδοση του «Εν τω αποθνήσκειν» ή «εν τω κακαρώνειν».
Δλδ η διαφορά χαρτούρας και σφουγγάρας είναι η διαφορά μεταξύ κοινοβουλευτισμού και κινήματος (τ' είπα τώρα !!!).
Ναι, απλώς η χαρτούρα είναι πιό «θεσμοθετημένη» ένα πράμα. Τι κάθομαι και ψειρίζω τώρα θα μου πεις. Σωστό κι αυτό.
Φχαριστώ μάγκες.
Κάδμε, όντως έτσι όπως τα λες είναι στας Ευρώπας. Ειδικά στη Γερμανία έχω δει εκπληκτικές μίνι συναυλίες στους δρόμους, αλλά και ρεσιτάλ κλασικής κιθάρας και ουάν-μαν σόου. Να 'ναι καλά οι άνθρωποι.
Από την άλλη, αυτό που περιγράφεις για τα πανηγύρια, εφόσον εμπλέκεται παραγγελιά, μου φέρνει περισσότερο στο έθιμο της χαρτούρας, επιπλέον πρόκειται για την «επισήμως εγκεκριμένη» ας πούμε ορχήστρα του γλεντιού. Έχω όμως και χρόνια να βρεθώ σε πανηγύρι...
Στος ο Χαν με τα περί μετάβασης από απλή αρνητικότητα σε πλήρη καταστροφή. Θα μπορούσε μάλιστα η φράση να τυποποιηθεί σλανγκικώς, πχ «τα ξύνουμε που τα ξύνουμε, δεν κάνουμε και καμιά συνάντα ;» :-D
Ίσως από το τουρκ. taşak = αρχίδι.
(πω ρε πστ μου πρωί-πρωί. Ωραίο ξύπνημα...)
Αααχ...
Αγίβε τα μπέρδεψες, το σχόλιό σου πάει μάλλον εδώ :-)
Βρε Βαγκ μου, έκανα ουγκ το σκατοζούμι και δεν υπάρχει ως λήμμα. Δεν το ανεβάζεις να πάρουμε μυρουδιά περί τίνος πρόκειται ;
Φυσικό δεν είναι Χότζαμ ; Οι πολιτιστικές και γλωσσικές επιρροές της ψωροαστικής μας τάξης του 19ου αιώνα κυρίως γαλλικές ήταν. Μάλλον τα μπαβαρέζικα τους πέφτανε λίγο βαριά...
VAG, ευχαριστώ για το κα-τα-πλη-κτι-κό μύδι. Λες ;;;;
Μαφί δεν καταλαβαίνω γιατί εκπλήσσεσαι. Αυτός ακριβώς είναι ο ορισμός της καπηλείας. Οι «εθνικόφρονες» ήταν πάντα οι πρώτοι που δίνανε κώλο.
Βδγ Χαν, έχεις υπ' όψιν σου εκείνο με την Florence Nightingale που την είχε μεταφράσει κάποιος ως Φλωρεντινό Αηδόνι ;
( τι ωραία που είναι ν' ανάβεις το φιτίλι και μετά να 'ρχεται άλλος να καθαρίσει τα συντρίμια. Κι άμα βάζει και αξάν στα -e- ακόμα καλύτερα...)
Mon Dieu ! C' est la grece generale !
Πω πω, με τη μία στα βαθιά δηλαδή...
Χαν με έχεις κομπλεξάρει τελjείως μιλάμε. Πρέπει να αρχίσω να διαβάζω κάνα πατερικό κείμενο και να πηγαίνω κι απ' το Μαγαζί τις Κυριακές για θα με πάρει ο διάολος παραμάσχαλα :-)
Ο Πελοποννήσιος Θαν. Βαλτινός, στην «Κάθοδο των Εννιά» (που διαδραματίζεται στην ευρύτερη περιοχή Κυνουρίας), μιλώντας για έναν από τους κυνηγημένους αντάρτες γράφει «...είχε φάει μπουρμπούτσελα, άρχισε να τον λιγώνει το στομάχι».
Κάτι σε άγουρο καρπό μού κάνει, ακούει κανείς κάτου απ΄τ' αυλάκι να μας φωτίσει ;