Comments by dryhammer (1139)
Showing 451-480 from 1139
Από ξέμπαρκο μάγειρα στό σπίτι του. Τότε έφερναν στο ξεμπάρκο τους διάφορα εξωτικά είδη, χαμ, corn flakes, λαδομπογιές, σαπούνια, όχι μόνο ραδιοκασετόφωνα SONY και SEIKO 5άρια
Το λένε κι έτσι οι εγγλέζοι και monkey's hand το χέρι που τυλίγεται το σκοινί για να γίνει ο κόμπος με τα δάχτυλα να χωρίζουν ανάμεσα μέσο και παράμεσο για να γίνει κενό για το τύλιγμα που θα μπεί από μέσα, ή το βαρίδι.
West Ham vs East Bacon 0-2 εγω το πρωτόφαγα σε κονσέρβα από ξέμπαρκο μάγειρα στα early '70ζ και το έμαθα χάμ.(Το μονοτονικο έγινε όταν τελείωνα γ΄ Λυκείου κι έτσι γράφω λάθος και στα δυό συστήματα) Μετά έγινε ζαμπό, ωμοπλάτη κλπ κλπ
Χώρος συγχρωτισμού είναι το καπνιστήριο (-σαλόνι). Η ρεσπέτζα (κι εγώ εκτός από τον καπταΔημήτρη ρεσπέτζα την άκουσα που την λέγανε) είναι μόνο για να φτιάξεις καφέ και να τσιμπήσεις τίποτα (πάντα κάτι υπάρχει στο ψυγείο τυριά, χάμ κλπ, γάλα,μαρμελάδα, στο ντουλάπι ψωμί, τσάι )
Έλειπε (κι αυτό !!)
Τελικά είναι λέξεις που τις χρησιμοποιούμε τόσο συχνά που ξεχάσαμε τη σλαγκοσύνη τους. Αν ηχογραφήσουμε μια συνομιλία μας και την ξανακούσουμε θα βρούμε άλλα τόσα λήμματα που τα περνάμε τοσα χρόνια στο ντούκου...
ετούτος, ευτός ή έδευτός
Πάντως διάφοροι (παπάρες και μή) υποστηρίζουν οτι το άγχος ασπρίζει τα μαλλιά και υπάρχουν διαφορες ιστορίες ανθρώπων που υπό εξαιρετικές συνθήκες άσπρισαν ή ξύπνησαν άσπροι ή έστω με άσπρες τρίχες
DON'T CHEW!!
Σοκ και Δέος
Κι απο τους γνωστικούς ίντα ξεδιαλέξαμε?? Αδιαφόρετοι όλοι τος...
Ορισμός λεξικό της αλιευτικής!
@Δον δες και τον 2ο ορισμό στο λήμμα τσατάλια μετα των μηδίων βεβαίως βεβαίως
Κραυγή αγαναχτισμένου κτηνοτρόφου: Ω σανά εν τοις υψίστοις
Ο Θεοδοσίου (ο παλιός) ήταν ουζερί(άλλη ελληνικότατη λέξη...) ο Γιαμός ήταν πιό πολύ εστιατόριο, οπότε στου μεν πήγαινες για κάνα ούζο με μεζεδάκι και θέα το νυφοπάζαρο και το βαπόρι που φεύγει (για όσους πρόλαβαν και το θεριό που μάζευε τον κόσμο) ενώ στου δε το σκουρδούλιασμα ήταν πιό συμβατό.
περισσότερα λάθη
Θυμήθηκα τη Vespa (το γνωστό σκούτερ) που οι παλιότεροι το αποκαλούσαν δέσπα και τη Ρόζα Εσκενάζη να τραγουδά (Είμαι πρεζάκιας) " ... βασιλιάς, διχτάχτορας, Θεός και κοσμοκράτορας..."
Το θλιβερό είναι οτι ο πολύς κόσμος έμαθε ή/και θεωρεί σωστα Ελληνικα αυτά της τηλεόρασης και δή των δελτίων κι αυτοί οι αχαίρευτοι κάνουν περισσότερα από τους "και καλα" αγράμματους.
Κάποτε, πριν από καμιά δεκαρια χρόνια, ενας φιλόλογος στη Χίο έκανε (από λόγου του) σεμινάρια Νέων Ελληνικών προς δημοσιογράφους έντυπους και ηλεκτρονικούς γιατί αγανάχτησε μ' αυτά που διάβαζε κι άκουγε. Έπιασαν κάποιο τόπο. Μετα βγήκαν οι ιντερνετικοί δημοσιογράφοι κι εκεί πια γίνεται της πουτάνας...
Στα Χιώτικα, γούλα είναι η όρεξη μεχρι και λαιμαργία (αλλά και η βολβώδης βρώσιμη ρίζα ορισμένων λαχανικών πχ του σέλινου)
Παροιμίες: " Η φωτιά κι η γούλα τα κατελούνε ούλα"
" Μαερέματα νά 'χωμε κι από γούλα, ποταμός!"
Ο Δαρβίνος ήταν 22 ετών όταν μπάρκαρε, σε μια ηλικία που όσοι μπαρκάρουν δεν συλλέγουν λέξεις. Άντε να συλλέξουν κανένα αφροδίσιο αν είναι απρόσεχτοι.
@ Δον: Αν με καταφέρεις να πάω στο δουλέμπορα (γιατί 20 χρόνια μετα και υπερπεντηκοντούτης, ποιος με παίρνει) να με ξαναμπαρκάρει για λεξικογραφικούς λόγους θα είμαστε συνεργατικά αξιέπαινοι...
Η ωραιότερη περιγραφή της γαστριμαργικής κτηνωδίας με bonus την προέλευση μιάς (ακόμα) λέξης που χρησιμοποιώ χωρίς να ξέρω την (κυριολεκτική της) σημασία, plus Θεοδοσίου.
ευ, καβουροσλανγκόσαυρε αγαθέ και πιστέ! και Χιολαλούντα!
@ Δον Από αύριο πάω πάλι δουλειά (η Παρασκευή ήτανε η αργία). Όπως ίσως θα είδες και σε παλιότερα σχόλια κλπ τα "Λόγια του Αλλουέ*" είναι αποσπασματικά κατά τον συνειρμό του ορισμού ή/και του σχολίου.
- Αλλουές (ο): Ο διάδρομος των ενδιαιτημάτων (accomodation κομοδέσιο) των πλοίων.
@Δεινο δεν περιγράφω άλλο. Αύριο πάλι
@ δεινο: του κάνω στρώσιμο τώρα... Δεν μπορώ να οδηγήσω ακόμα και κάθομαι σπίτι
@ soulto: στην Ινδία μπορεί και να μήν είχε ποτέ. Στην Παπούα και στην Σοκότρα πρέπει να είχε τους τελευταίους.
"Κυριολεκτικά φανταζόμαστε ένα μνημόνιο που αντί να έχει σχιστεί, χρησιμεύει ως μουνόπανο."
Αδύνατον! Έχει μηδενική απορροφητικότητα και προστασία. Μή σου πω πως θα ξερνά μελάνια (στην καλύτερη)
Θυμάμαι (πιάσαμε τώρα τις ξέμπαρκες ιστορίες) 2 τη νύχτα σε "γιαχνί σοκάκι" της Xiamen να θέλω να πάρω τσιγάρα. Εμφανίζεται μια γριά κοντή ακόμα και για Κινέζα, φαφούτα, με ένα ταβλα με τσιγάρα. Μου δειχνει τρία ίδια πακέτα Marlboro στη σειρά που το καθένα είχε διαφορετική τιμή (8, 10 και 12 γιουάν αντίστοιχα) και όταν ρώτησα γιατί, μου είπε: "This Singapore (8), this Malaisia (10), this American (12) and this fifteen" και μου σκάει κι ένα Αμερικάνικο 100άρι. Αγόρασα απο μπουτίκ εκει ένα μπλουζάκι τύπου πόλο 25 δολάρια (φίρμας κινέζικης) το οποίο επέζησε 15 χρόνια, χωρίς να ξεθωριάσει ή να "μπιμπικιάσει" και το αποχωρίστικα όταν πια "μου στένεψε". Θα μπορούσα να λέω τέτοια για ώρες, αλλά τα φυλάω μαζί με άλλα για κάνα πιοτί...
Θα έπρεπε να μείνω άφωνος, ΑΛΛΑ οταν προ 20ετίας πήγα σαν ναυτικός στην Κίνα (συνολικα 7 λιμάνια με παραμονή απο 5 ως 20 μέρες στο καθένα) και τους είδα στο φυσικό τους περιβάλλον σε συνδυασμό με το πόσα "καλά" (=επώνυμα ή/και ποιοτικά) πράγματα είναι φτιαγμένα εκεί, έκανα δυο-τρεις διαπιστώσεις.
Ο Κινέζος είναι πρώτα έμπορος (πραγματικός) και μετα Κινέζος.
Άν του το πληρώσεις σαν Κορεάτικο θα στο φτιάξει πιό καλο απ' το Γιαπωνέζικο. Απλα μπορεί να στο φτιάξει και με κόστος 1 λεπτο και συνήθως αυτά φέρνουν, τα "πανερίσια". Ό,τι πληρώνεις παίρνεις.
Ο 21ος αι. είναι δικός τους τελικά.
Άμα μαζευτούνε καμιά 15αριά θα αιτηθώ tag