Comments by donmhtsos (777)
Showing 451-480 from 777
Σχετικά με την αλλαγή του "ο" σε "ε" στους "πεντικούς". Αυτά τα δυό (βραχέα) φωνήεντα κάνουν "αλλαξοκωλιές" και σ'αλλες λέξεις. Μόλις θυμήθηκα το "πορπατώ", που γίνεται το ανάποδο. Όσοι μπορούν να μας διαφωτίσουν είναι ευπρόσδεκτοι.
Από παιδί θυμάμαι τα πανέμορφα χιώτικα γλυκά του κουταλιού ("Κουφοπαντελή" άν θυμάμαι καλά), που αγοράζαμε σε μαγαζιά του Πειραιά, όταν ταξιδεύαμε προς ή από την Κύθνο. Επίσης συριανά λουκούμια και χαλβαδόπιτες "Λειβαδάρα". Ήταν πεντανόστιμα κι οι λίγες φορές που τα γευόμαστε, τά'καναν ακόμα πιό γλυκά!
Εμείς αυτόν τον αϊ-Γιάννη τον λέμε 'Πορνιαστή, επειδή γιορτάζει όταν (α)πορνιάζουν, δηλ. βγάζουν τον ορνό απ' τις συκιές.
@ dryhammer. Τελικά όλα αυτά ήτανε κατάλοιπα από παλιές (καμμιά φορά πανάρχαιες) τελετουργίες, που είχαν επιβιώσει και ενσωματώθηκαν (μέσα από τα έθιμα) στη νεώτερη θρησκεία.
Ο ΠΟΡ-ΤΟΚΑ-ΛΟΣ ΤΩ-ΡΑ ΔΙ-ΚΑΙΩ-ΝΕΤΑΙ!
mamajuju βάζεις την ατομική υγιεινή σε νέα βάση. Μετά το φρεσκάρισμα κωλοτρυπίδας το παρόν λήμμα έρχεται να συμπληρώσει ένα κενό. Οι επερχόμενες γενιές θα κληθούν να τα υλοποιήσουν (ανάγκα και θεοί πείθονται).
Να σου πω κι εγώ τώρα για τον Τοματοξότη:
Είναι το 14ο ζώδιο. Ανακαλύφτηκε απόψε. Η λατινική του ονομασία είναι Tomagitarius. Το σήμα δεν έχει αποφασιστεί ακόμα. Υπάρχουν δύο υποψήφια σήματα που θα τεθούν σε ψηφοφορία στις συνιστώσες του Αστρολογικού Κινήματος. Το ένα είναι ένα τόξο με βέλος που στην άκρη του αντί για αιχμή έχει μια ντομάτα. Το άλλο είναι μιά βαλλίστρα, που αντί για βέλη πετάει ντομάτες. Μέχρι στιγμής, η πλατφόρμα των "παραδοσιακών" του Κινήματος έχει ταχθεί υπέρ του πρώτου σήματος, ενώ η "εκσυγχρονιστική" πλατφόρμα υπέρ του δευτέρου. Ακόμα δεν έχουν εκδηλωθεί οι "Νοστραδαμιστές" και οι "Αρχηγικοί".
Οσον αφορά στα χαρακτηριστικά του ζωδίου, δεν έχουν μπεί σε διαβούλευση ακόμα και απ' ό,τι φαίνεται δεν πρόκειται να μπούν, αν δεν λυθεί πρώτα το ακανθώδες θέμα του σήματος.
@Σούλτω: Βρήκα και το ζώδιο : Τοματοξότης!
Όποιος καεί στο χυλό...
Κατ' αρχάς, καλώς ώρισες!
Από εμπεριστατωμένη (δεν την ξαναπατάω, όπως με την barbarosa, που της "άλλαξα" φύλο) μελέτη των γραφομένων σου (συν την παραπομπή), διαπίστωσα πως είσαι γυναίκα, μαθηματικός (ή κάτι σχετικό), και (τουλάχιστον) συμμετέχεις (μπορεί και να το "τρέχεις" καθ' ολοκληρίαν) σε μιά εργασία/πείραμα στα πλαίσια ενός μεταπτυχιακού μαθήματος.
Από ό,τι διάβασα, φαίνεται αρκετά ενδιαφέρον.
Δεν ξέρω αν αυτή η παραπομπή ενδιαφέρει, πάντως υπάρχει λήμμα με αντίστοιχο concept στο σάη:
γουρδώνω το περπούτσι παράμοιρα
Η τριλογία Amici Miei (Εντιμότατοι Φίλοι μου), από την οποία προέρχεται, η σχετική έκφραση, είναι γεμάτη από τέτοιες εκφράσεις, που "κατασκεύασε" ο ευρηματικός μεταφραστής της ταινίας, "μεταφράζοντας" αντίστοιχες ιταλικές.
Αυτά προς το παρόν και καλή επιτυχία στο εγχείρημα.
Βγήκε και το ρεφραίν:
Μεσ' τη Καμπούλ απόψε, πωπώ τι έχει να γίνει
κι οι "Σύμμαχοι" ας έρθουν, ρουθούνι δε θα μείνει
απόψε πα-λι-μπάμ!
Νά'σαι καλά.
Τα μέρη που έζησαν υπό την κυριαρχία των δυτικών (Φράγκων, Ενετών, Γενουατών, Καταλανων κλπ.) όπως η Κρήτη, τα νησιά του Αιγαίου και τα Επτάνησα έχουν αρκετά κοινά στοιχεία, στη γλώσσα, στα ονόματα και στον πολιτισμό γενικότερα. Δες σχετικά και στα λήμματα συνεικάζω, τραβαγιάρω και έμπος, τόσο στους ορισμούς, όσο και στα σχόλια.
Εις την "καθ' ημάς Ανατολήν": Καραλάικ!
Κανονικά στα ελληνικά θά'πρεπε να λέγονται "παλιμπάμ"!
Επίσης το
θα μπορούσε να τραγουδιέται:
Απόψε παλιμπάμ (ταλιμπάν), απόψε παλιμπάμ (ταλιμπάν)
όλα τ' ανατινάζουμε μέσα στ' Αφγανιστάν (ή στο Πακιστάν, ανάλογα με τα κέφια)
Πιστεύω πως προηγήθηκε ο Χάρυ Κλυν τη δεκαετία του '80 με το:
"Πολύ Τρίκαλο η κυρία ρε παιδάκι μου!"
Να προσθέσω κάτι ακόμα στο θαυμάσιο λήμμα του Ξεροσφύρη. Ο Μάρκος Βαμβακάρης, εκτός από τα σφαγεία, είχε δουλέψει και στό λιμάνι του Πειραιά κουβαλώντας κάρβουνο γιά τα βαπορια. Όπως λέει στην αυτοβιογραφία του το κάρβουνο ήταν αποθηκευμένο σε σωρούς στο "ντόκο" και από'κεί το κουβαλούσαν με ζεμπίλια στο βαπόρι στη κυριολεξία ακροβατώντας σ' ένα μαδέρι.
Στην καθαρεύουσα του πολεμικού ναυτικού η τροφοδοσία με κάρβουνο τις εποχές εκείνες λέγονταν "ανθράκευσις" (όταν υπηρέτησα εγώ τη δεκαετία του '70, λεγόταν "πετρέλευσις", λόγω αλλαγής του καυσίμου). Είχα ακούσει από παλιούς ναυτικούς για κάποιο σήμα που έστειλε ο "αγράμματος" κυβερνήτης ενός βοηθητικού σκάφους του πολεμικού ναυτικού προπολεμικά και ζητούσε "νέρωσον και καρβούνισον".
Άπαιχτο!
Το πέμπτο μήδι (Βίον Λιτόν) μού'δωσε να καταλάβω τι ήθελε να πει ο ποιητής με το ραντεβού στα γουναράδικα: Ραντεβού στον Χουντάλα (αν υπάρχει ακόμα η φίρμα) ή σε άλλο αντίστοιχο κατάστημα.
Επ' ευκαιρία θυμήθηκα και το "Παιδιά σηκωθείτε να βγούμε στους δρόμους, με ρόλεξ στα χέρια και γούνες στούς ώμους" του Χάρυ Κλύν από τη δεκαετία του '80.
Το προηγούμενο σχόλιό μου ανφέρεται στο ευφάνταστο μήδι του Χαν.
Πώς καβαλάει το σύννεφο 
;
Ωραίον λήμμαν με ωραία μήδια. (Μας "έφτιαξες" πάλι, συνταξιούχους ανθρώπους!)
Πάντως, από δώ τό'χεις, από κεί τό'χεις, στη δημαρχέσα καταλήγεις!
Στην καΐλα περιλαμβάνεται και η Καϊλή; Ή μήπως αυτή γράφεται με "υ" και χωρίς διαλυτικά;
Σχετικοάσχετο: δεν κόβει ούτε με βαλέ (Γεωργίου speaking). Λέγεται για ανασταλτικούς μέσους που αδυνατούν να εκπληρώσουν την κύρια αποστολή τους στο γήπεδο.
Το είδα αφού είχα στείλει το σχόλιο. Πάντως ζήτησα συγνώμη. (Από τότε που βγήκε το συγνώμη, χάθηκε το φιλότιμο πού'λεγε κι η γιαγιά μου).
Δεν της το έλεγε "κατά πρόσωπο", αλλά την αποκαλούσε η "Βαρβαρόσα" όταν μίλαγε με τους φίλους του.
Τα μονοκοτυλήδονα και τα δικοτυλήδονα ανθίζανε στον κάμπο
σου το 'χαν πει στον κλήδονα και σμίξαμε φιλήδονα τα χείλια μας, Μαλάμω!
Γιώργος Σεφέρης