Comments by donmhtsos (777)
Showing 91-120 from 777
Δὲν τὸ κάνω γιὰ νὰ σᾶς ἀποθαρρύνω. Νομίζω ὅμως πὼς δὲν πρέπει νὰ φορτώνουμε τὸ σάιτ μὲ πράματα ποὺ ἔχουν εἰπωθεῖ ἀρκετὲς φορὲς, χωρίς μάλιστα νὰ προσθέτουμε κάτι καινούργιο. Μιὰ ἀναζήτηση στὰ (ὑπάρχοντα) λήμματα, πρὶν ξεκινήσουμε ἕνα νὲο, μᾶς βοηθάει ν' ἀποφύγουμε τυχὸν ἐπαναλήψεις. Καλὸ εἶναι στὴν ἀναζήτηση νὰ ξεκινᾶμε μὲ μικρὸ γράμμα, ἐπειδὴ ἔτσι ἔχουν γίνει οἰ περισσότερες καταχωρήσεις τῶν λημμάτων, ἐκτὸς ἀπ' αὐτὰ ποὺ αφοροῦν κύρια ὀνόματα.
Ἐλπίζω νὰ μή σᾶς κούρασα μὲ τὶς γεροντικὲς παραξενιὲς μου.
Keep slanging!
Μπράβο κι ἀπὸ μένα. Νὰ μπεῖ κι ἕνας ὁρισμὸς τῆς προκοπῆς. Στὰ Θερμιὰ τὸ λένε κελαρικό. Τὸ παλιὸ, βέβαια, τὸ αὐθεντικὸ. Ὄχι τὰ νεοπλουτίστικα-μαϊμοῦδες.
Συγγνώμη ποὺ σᾶς τα πρήζω, ἀλλὰ τὸ λῆμμα ξανανέβηκε πρὶν τρία χρόνια, ἀλλὰ καὶ πρὶν τρεῖς μέρες.
Ὑπάρχει παστρικιὰ
Καὶ σγρουμπούλι
Μὲ ποιὰ κατεύθυνση; Πρὸς τὰ πάνω ἤ πρὸς τὰ κάτω; :-)
Ἡ ἀπάντησητοῦ Νίκου Σαραντάκου σὲ σχετικὸ σχόλιό μου δίνει τὴν ἀρχικὴ ἐτυμολογία τῆς λέξης:
"Σχολ.166. Bajula η τροφός, στα λατινικά, εξού και η βάγια" ἐδῶ
Ἤ στὸ πιὸ σεμνὸ μπερδεύω τὴν Ἕλενα μὲ τὴ Μάρθα.
Καμιὰ σχέση μὲ τὸ Στρόμπολι
Τὸ ἀπόσπασμα ἀπὸ ἐδῶ
Τὸ σχετικὸ ἀπόσπασμα ἀπὸ τὴν ταινία "Λατέρνα, φτώχεια καὶ φιλότιμο"
ΠΕΤΡΑΚΗΣ: Μαέστρο. Διάλλειμα 5 δραχμές... 5 λεπτά ήθελα να πω.
ΠΑΥΛΑΡΑΣ: Γιατί;
ΠΕΤΡΑΚΗΣ: Αρχίζει η ταληροθεραπεία.
ΠΑΥΛΑΡΑΣ: Δεν το κατάλαβα;
ΠΕΤΡΑΚΗΣ: Το ταληροντούζ που λέγαμε!
(του αδειάζει την κανάτα στο κεφάλι)
ΠΑΥΛΑΡΑΣ: Αμάν, αδελφέ μου, δροσά που πήρα! Δροσά που πήρα, αδελφάκι μου!
Διορθώκαμενε κατόπιν αιτημάτου.
Δὲν μοῦ ἀρέσει νὰ μπαίνω σὲ ἀντιπαραθέσεις, ἀλλὰ νομίζω πὼς πρέπει νὰ ξεκαθαρίσουμε ὁρισμένα πράγματα. Κατ' ἀρχὰς δὲν ἔχω κανένα πρόβλημα μὲ τὴν καταγωγὴ ἤ τὴν ἡλικία μου. Ἄν εἶχα δὲν θὰ τὰ κοινοποιοῦσα. Αὐτὸ ποὺ μ'ενδιαφέρει εἶναι νὰ ἐκφράζουμε τὴ γνώμη μας ἐλεύθερα, ἀλλὰ χωρὶς χαρακτηρισμοὺς ποὺ μπορεῖ νὰ δημιουργήσουν προστριβὲς μεταξύ μας. Ὅταν κάποιος χαρακτηρίζει τὰ γραφόμενα κάποιου ἄλλου βλακωδέστατα, ἐμμέσως πλὴν σαφῶς, ποὺ λέμε κι ἐμεῖς οἱ πολὺ ἡλικιωμένοι :-), χαρακτηρίζουμε καὶ τὸν γράφοντα.
Στὴν οὐσία τώρα. Ἡ ἔκφραση γιατρὲ μου, ὅπως τὴν παρουσιάζει ὁ acg ἔχει σαφῶς χιουμοριστικὸ ἤ καὶ εἰρωνικὸ χαρακτήρα, ὅπως καὶ τὰ σχόλιά του ποὺ ἀφοροῦν τὴν "ἀνωτερότητα" τοῦ ἱατρικοῦ ἐπαγγέλματος. Στὸ ἴδιο πνεῦμα εἶναι καὶ τὰ σχόλια τῶν ἄλλων σχολιαστῶν. Ὁ μοναδικὸς ποὺ τὰ πῆρε "τοῖς μετρητοῖς" εἶναι ὁ dimitris_ntourtas. Ἴσως ἔχει διαφορετικὴ αἴσθηση τοῦ χιοῦμορ.
Αὐτὰ καὶ δὲν θὰ ἐπανέλθω στὸ θέμα.
Δὲν βρίσκω τὶποτα τὸ προσβλητικὸ καὶ τὸ βλακῶδες στὸ λῆμμα. Οὔτε καὶ ὅλοι ὅσοι τὸ σχολίασαν, πλὴν τοῦ dimitris_ntourtas. Ἀπεναντίας βρίσκω προσβλητικὰ ὅσα γράφει ὁ ἴδιος τόσο γιὰ τὸν λημματογράφο (*μοιάζει να το έγραψε καμιά γιαγιά από χωριό*), ὅσο καὶ πιὸ γενικὰ (*Η προσφώνηση ''γιατρέ'' λεγόταν πολύ παλιά στις φτωχές ελληνικές γειτονιές όταν ο οικογενειακός γιατρός ήταν ο μόνος επιστήμονας που τα ανθρωπάκια ήξεραν. Επίσης καμιά φορά όταν λέμε κάποιον γιατρό εννοούμε κάποιον μαλάκα, ίσως επειδή παλιά οι γιατροί ήταν σκιτζήδες και ξέκαναν κόσμο.*)
Ὡραῖος!
Φίλε, εὐχαριστῶ πολὺ γιὰ τὴν ἀφιέρωση.
Τὸ λῆμμα, ὅπως πάντα, ἐξαιρετικὸ καὶ ἄκρως κατατοπιστικὸ γιὰ μουσικοὺς καὶ μὴ.
Τό 'χω διαβάσει κάπου στὸν Τσιφόρο ὅπου κάποια κυρία διώχνει ἔτσι τὸν σπιτωμένο:
"Ἔξω ἀπὸ τὴν καργιόλα μου!"
Θυμάμαι τὴ δεκαετία τοῦ '50 στὰ Θερμιὰ ἔνα κρεββάτι μὲ οὐρανὸ ποὺ εἶχαν οἱ γείτονες καὶ τό 'λεγαν ἔτσι. Πόσο τὸ ζήλευα!
Θαυμάσιο! Καὶ τὸ τοὺρκικο φαρσί τὸ πᾶμε!
**Νὰ ζήσει*** τὸ κτῆνος! (ποὺ ξαναζωντανεύει τὸ σλανγκρ)
*ζήτω
*ἀπὸ τὸν τίτλο τῆς παλιᾶς γαλλικῆς ταινίας ΝΑ ΠΕΘΑΝΕΙ ΤΟ ΚΤΗΝΟΣ (QUE LA BETE MEURT)*
Ἔχω διαβάσει ἤ ἀκούσει σὲ κάποιο ἔργο τοῦ Τσιφόρου:
"Εἶναι στὸν πρῶτο λύκο γιὰ διπλοβράχιολο."
Κττμγ σημαίνει εἶναι στὸ στόχαστρο, κινδυνεύει ἄμεσα.
Ἐξαιρετικὸ! (ἔστω καὶ καθηστερημένα).
Ἐτυμολογικὰ φαίνεται νὰ περιέχει μιὰ πορδὴ, ἀλλὰ καὶ μιὰ μπούρδα στὸ παράδειγμα:
"μαζεψου μωρη μπουρδοχα"
@ Khan (#19) Μοῦ θύμισες κάτι ποὺ μοῦ διηγήθηκε φιλικὸ μου ἑλληνοιταλικὸ ζευγάρι. Τὸν πρῶτο καιρὸ οἱ συμπεθέρες θεωροῦσαν ἡ μιὰ τὴν ἄλλη "ἐξώλης καὶ προώλης" ἐπειδὴ εἶχαν ἀκούσει, ἡ μὲν ἑλληνίδα τὴν συμπεθέρα της νὰ λέει "che puzza!" (προφέρεται:κὲ πούτσα=τὶ βρόμα!), ἡ δὲ ἰταλίδα ἀντίστοιχα τὴν συμπεθέρα της νὰ ρωτάει "ποῦ νὰ κάτσω;" (cazzo, ὡς γνωστὸν, στά ἰταλικὰ εἶναι ἡ πούτσα)
Χρόνια πολλὰ σὲ ὅλους.
@ CΟΥΛΤΩ Ὅπως λέει ὁ Σαραντάκος ἐδῶ "Τὰ μουνάκια" ἦταν τὸ προτελευταῖο ποίημα τοῦ Βάρναλη. Τὸ τελευταῖο ἦταν αὐτὸ:
Με πάθος την αλήθεια φανερώνω,
μα ποιος μ’ ακούει; Κάτι άγουρα παιδιά.
Γυροκοιτάω, κανένας δε με ξέρει,
όπως κι εγώ δεν ξέρω τον εαυτό μου.
Πλήθος μεγάλοι στο Μουσειο της Τέχνης,
αθάνατοι όλοι, λίγοι μόνο ζούνε.
Οχτώβρης 1974