Comments by soulto (1887)
Showing 1081-1110 from 1887
Πολύ ενδιαφέρον αυτό που λες Βίκαρ για τον γραπτό λόγο! Γιατί ειδικά τα συγγραφέας, εγγενής, έγγαμος, είναι λόγιες λέξεις και το παιδί συχνά τις πρωτοσυναντούσε στο σχολικό του βιβλίο. Και ίσως τις πρόφερε -η ευφάνταστη υπόθεση που έλεγα πιο πάνω- με πιο πολύ g, όπως νομίζω οτι συνηθίζουν οι αρβανίτες.
Για τα ντ, μπ όμως δεν νομίζω οτι έχει κάποια σχέση το γραπτό ή όχι.
:-) θενχ
Δεν ξέρω τι εννοείς με το σωστότερα, αμσόρι. Πάντως, και χωρίς πλάκα στη Β. Ελλάδα τα, συγγραφέας, αμπέλι το [ambéli], πόντος ο [póndos], πέντε [pénde], πάντα [pánda] κ.ά. προφέρονται όπως λέει το λεξικό και όπως διδάσκονται στα σχολεία, ενώ αντίθετα, το στούντιο δεν λέγεται [stúdio], αλλά στούνdιο, όπως στη Ν. Ελλάδα το σλάιντ δεν λέγεται sláid αλλά ζλάιντ (επαλαμβανόμαστε όμως).
Αυτά δεν λέγονται απ' τη μεριά μου για να νοιώθουν οι Ιταλοί ή οι νότιοι ή βόρειοι λιγότερο καλά, αλλά σε σάη για τη γλώσσα σαν το σλανγκρ, δεν πρέπει να καταγράφονται διαφορές και σε ζητήματα προφοράς, όταν αφορούν μεγάλες γεωγραφικές περιοχές;
Είναι θέμα ταμπού;
Ας έρθουν οι ειδικοί να μελετήσουν για ποιο λόγο υπάρχουν αυτές οι διαφορές και μακάρι να βρουν υλικό και στο σλανγκρ για τη δουλειά τους (ήδη νομίζω ότι αυτό γίνεται σε κάποιο βαθμό) και μακάρι να έχω βοηθήσει κι εγώ.
Και πλίιζ, μέρες πούναι, μη χιτλεριαζόμαστε με το παραμικρό. Ας τελειώσει κάποτε ο εμφύλιος...
Καλά, το πόνdος, πόνdιος, πάνdα είναι μια χαρά κτγμ. Εκείνο το σινέ Στούνdιο που υπήρχε παλιά στην Ανάληψη(;);
Δεν θα υπήρχε διδασκαλία της γλώσσας στα σχολειά, αν δεν τίθονταν ζήτημα ορθού-λανθασμένου. Όσο για το υπέρτερο-υποδεέστερο, μακριά από μένα, δεν είπα κάτι τέτοιο και ποια είμ' εγώ που θα. (Τα ΔΟKCACTE ήταν πλάκα, δεν φάνηκε;). Το πρόβλημα εξ άλλου αφορά λιγότερο εμένα ή τα ψυχο-κοινωνικά μου συμπλέγματα και περισσότερο τ' αφτιά μου.
Tις παρατηρήσεις και την ερμηνεία, τις είπα εδώ με σκοπό να καταγραφεί μια διαφορά που αφορά μια μεγάλη γεωγραφική περιοχή, που ίσως να ενδιέφερε κάποιον ειδικότερόν μου (εγώ είμαι γειδική μόνο στο οτι μιλάω την μητρική μου γλώσσα, όπως την έμαθα σε ένα συγκεκριμένο γεωγραφικό και ιστορικό τοπίο).
Δηλαδή πρέπει να μην θίγονται τέτοια ζητήματα, ως politically incorrect;
Νο προμπλέμα με τα ζλάιτς και τους Ιταλούς- κcαναδοκcάcτετουc-, με τον συγγραφέα όμως έχω πρόβλημα κι απ' ότι βλέπω έχουν κι άλλοι.
Έλεος κάπου με το γγ και τον συγγραφέα!
Χάρηκα που βρήκα εδώ στα σχόλια κάτι περί αυτού.
@ ironick @ Cunning Linguist, γνωστός μου συγγραφέας λέει χαλαρά, συgραφέας και καθηγητής φωνητικής σε θεατρική σχολή διδάσκει ως ορθά τα συgραφέας, εgενής, έgαμος, γιατί έτσι λέει προφέρεται ο δίφθογγος γγ._
Όμως η προφορά του συγγραφέας είναι [siŋγraféas], όπως λέει το λεξικό (με ŋ συμβολίζεται το υπερωϊκό ν, όπως στη λέξη αγκώνας [aŋgónas]).
Και το Λεξικό της νέας Ελληνικής γλώσσας, Γεωργίου Μπαμπινιώτη, λέει για τη συγγνώμη:
Κανονικά η προφορά τής λέξης είναι /siŋ-γnómi/ με το πρώτο γ να προφέρεται ως έρρινο μπροστά οπό το γ τον β' συνθετικού τής λέξης (συν + γνώμη), όπως συμβαίνει σε παρόμοιες λέξεις (πβ. συγ-γραφέας, εγ-γενής, έγ-γάμος, βλ. -γγ-). Ωστόσο, λόγω τής κοινής χρήσεως τής λέξης και της γρήγορης εκφοράς της στον λόγο, το α' έρρινο έχει την τάση να σιγάται στην προφορά (συ-γνώμη), ιδίως στην «αμελή» λεγόμενη άρθρωση. Σε αυτό συντείνει και το δυσπρόφερτο συμφωνικό σύμπλεγμα που ακολουθεί μετά το α' έρρινο, έτσι που να γεννάται και ένα είδος ανομοίωσης των αλλεπαλλήλων ερρίνων συμφώνων (/ŋγn/ > /γn/). Πάντως, όπως κι αν προφέρεται η λ., πρέπει να γράφεται πάντοτε ως συγγνώμη (με δύο -γ). Όσα ελέχθησαν για το συγγνώμη ισχύουν και για το συγχωρώ / συχωρώ όπου το /ŋx/ απλοποιείται σε /x/.
Πύλη για την ελληνική γλώσσα και τη γλωσσική εκπαίδευση
Πραγματικά κάτι πολύ περίεργο συμβαίνει κι εδώ θα μου επιτρέψετε να πω κάτι που παρατήρησα χρόνια τώρα -από τότε που κατηφόρησα από την γενέθλια βορειοελλάδα: αυτά τα συgραφέας, εgενής, έgαμος, μου χτύπησαν στ' αφτιά εδώ στην αθήνα. Ποτέ δεν τα είχα ακούσει στην Θεσσαλονίκη, στη Δράμα ή στη Κοζάνη.
Ένας σαλονικιός φίλος μου -κι αυτός ξενιτεμένος- λέει ότι γι αυτό το γλωσσικό φαινόμενο υπεύθυνοι είναι οι αρβανίτες της Ν. Ελλάδας.
Επίσης στη Β.Ελλάδα -ΔΟKCACTE MAC- λέμε σωστά το αμπέλι (αμbέλι κι όχι αbέλι), τον Σεμπτέμβριο, τον Οκτώμβριο. Και δε λέμε ζλιμ, ζλάιτς, αλλά σλιμ, σλάιτς (ο σγουρός όμως είναι ζγουρός, άμα λάχει ναούμ').
Αυτά. Αααχ, τα είπα και ησύχασα.
Σφυ, αυτή η μάστιγα!
Πνίχτηκα...
♥ :-)
Δεν συνεχίζω, οι αναγνώστες μπορούν να κρίνουν.
Προσφέρουν, ωστόσο, έναν πιασάρικο τίτλο για το μίνι-άρθρο γνώμης που συνήθως ακολουθεί, σωστά;
Δεν μ' αρέσει η ειρωνία σου, ξέρω κι εγώ πολλά τέτοια, αλλά συγκρατούμαι γιατί σέβομαι το σάιτ, που πρέπει να δίνει χώρο να λειτουργούν μαζί ακόμη κι εκείνοι με τους οποίους διαφωνούμε.
Άλλη φορά να λες τη γνώμη σου ή την κριτική σου χωρίς ειρωνίες και δίκη προθέσεων. Καλοπροαίρετα. Όλοι εδώ αγαπάμε την γλώσσα, ας είμαστε ευγενείς, άμα και ειλικρινείς. Και να διαβάζουμε δυο φορές τι γράφεται, πριν παρασυρθούμε απ' το θυμικό μας. Εγώ πάντως έτσι κάνω, όχι με κακά αποτελέσματα.
Όχι καθόλου. Ο λόγος που έγραψα τον σταλινομπάχαλο είναι η παραδοξότητα και αντιφατικότητα που έχει μέσα της η λέξη και όχι για να πω άλλο ένα υπονοούμενο -έχω βαρεθεί κι εγώ του θανατά, αφού.
Έ μα!
Ελληνίδα καλλιτέχνης και βουλευτής, σοσιαλίστρια, που ήθελε επανάσταση και Γκρέξιτ. Πιο μικροαστίλα πεθαίνεις.
Δεν ήξερα ότι το παιδί ήταν δεσμευμένο. Ήθελα να του κάνω προξενιό την κόρη μου. Όλες οι γυναίκες θα ήθελαν τον Αλέξη για γιο ή για γαμπρό. Ας με συγχωρέσει η Περιστέρα, δεν ήξερα ότι είχαν σχέση».
Αστική Δημοκρατία, είπαμε;
Η προεξοχή πέρα από τα όρια της τοιχοποιίας που στηρίζεται σε ξύλινα δοκάρια, στα παραδοσιακά κτήρια βαλκανικής, μικρασιατικής αρχιτεκτονικής λέγεται σαχνισί (καλά λέει ο Χότζας), ενώ στην ευρωπαϊκής έμπνευσης αρχιεκτονική λέγεται έρκερ (αυτό μπορεί και να μην έχει αντηρίδες).
Είναι το το ηλιακό των Βυζαντινών, το λιακωτό.
♪♫ κι ανέβαινες απάνω
Στο λιακωτό και κοίταζες
και δίχως να χορταίνεις
άρμεγες με τα μάτια σου
το φως της οικουμένης ♪♫
κι εδώ ένα σύγχρονο έρκερ
“Ο Ιατρικός Σύλλογος Αθηνών εκφράζει την αντίθεσή του στην πληρωμή ιατρικής επίσκεψης και πράξεων με πιστωτική κάρτα”
Γιώργος Πατούλης, επάγγελμα σύζυγος Πατούλαινας, 2/10/2015
Μετάφραση: Τα "φακελάκια" καλό είναι να δίδονται σε μετρητά. (ΕΔΩ)
+5
Έγινε μπέρδεμα στo λινκ του 2ου πδγμ
Υπάρχει και το χωριό Ζαχλωρού.
