Comments (102486)
Showing 6061-6090 from 102486
Πολύ ωραίο!
Μόλις θυμήθηκα μια παλιά (σαραντακάτι χρόνια) ιστορία.
Ένας ηλικιωμένος ψαράς, αφού ταξίδεψε κάμποσα χρόνια με τα "βαπόρια" και πήρε τη σύνταξή του έρχεται στο νησί με το καινούριο του καΐκι, που (για λόγους οικονομίας) δεν τό'φτιαξε σε κάποιο από τα καλά καρνάγια (Σπέτσες, Κοιλάδα, Πέραμα, Σύρα), αλλά σε κάποιο μαραγκό, κάπου στο λεκανοπέδιο, που "μάθαινε μπαρμπέρης στου κασίδη το κεφάλι". Έγιναν διάφορα σχόλια με αποκορύφωμα αυτό που είπε ο αδερφός του, παλιός ψαράς που δεν είχε φύγει ποτέ απ' το νησί. Ο διάλογος αυθεντικός:
-Δε μου λές καπετάνιο, ποιός έφτιαξε το καΐκι τ' αδερφού σου;
-Ένας κασονάς από το Καρπενήσι!
Με αφορμή την απόδοση του "ανθρώπου του καμπινέ" αυτολεξί, το κείμενο του Νίκου Σαραντάκου: https://sarantakos.wordpress.com/2010/06/01/cabinet/#more-2478
Χαχαχα, ενώ το να παίζεις το φυσικό κοντραμπάσσο έχει άλλη χάρη κι έχεις άλλο εκτόπισμα που δεν περνά απαρατήρητο. Και δε σε περνάνε για τεμπέλη, συνοδευτικό απλά που κουλαντρίζεις κοντζαμάν εργαλείο...
Η λογοκρισία στις βρισιές των κόμικς από τους ίδιους τους δημιουργους. Σε μια τέτοια στηρίχθηκε ένα ολόκληρο τεύχος του Ιζνογκούντ το "ο συνένοχος του Ιζνογκούτ" που με αυτήν την επίκληση που λέγονταν σε φάση φόρτισης και τυχαία στην αρχή, εμφανιζόταν μια νεράιδα που πραγματοποιούσε μια ευχή. του Ιζνογκούντ (=is no good?) του διεφευγε να πει αυτό που διακαώς ήθελε να πραγματοποιήσει, να γίνει χαλίφης στη θέση του χαλίφη δηλαδή, επειδή - και λογικό - με την γκαντεμιά που τον έδερνε δε θα μπορούσε ποτέ να διανοηθεί ότι ήταν τόσο εύκολο κι ήθελε τρόπο κι όχι κόπο...
Πολύ καλό!
* Μ' αρέσει και 'μένα.
Έτσι, έτσι... Ήταν ακραίος ο καμπινές μέσα στο σπίτι, ελλείψη (καλού)αποχετευτικού και με τη δυσωδία που μπορεί να ακολουθεί, πολύ μεμτό για μια κοινωνία που η καθαριότητα ήταν η μισή αρχοντιά και όποιος είχε πρόσβαση σ' αυτήν εξομάλυνε λίγο την πάλη των τάξεων στην κοινωνική ιεραρχία, αφού η άλλη μισή ήταν τα ρούχα που αναδείκνυαν το πλούτος του κατόχου των. Όι όπως σήμερο που το να ντύνεσαι σα λέτσος, είναι "ιν". Θέλω να πω και για τις "κυρίες της αυλής", αυτήν την ταινία που παίζει ο Ηλιόπουλος και η Βαλσαμη και άλλοι γνωστοί της εποχής (εκείνος έκανες τον μπατηρη ζωγράφο που έκανε τράκα τα τσιγάρα αν θυμάμαι καλά), όπου πολύ χαρακτηριστικά αυτά τα σπιτάκια που απαρτιζαν την αυλή κανένα του δεν είχε τον προσωπικό του καμπινέ, παρά όλοι χρησιμοποιούσαν τον ένα και μοναδικό κοινόχρηστο και μάλιστα από τη διαχείριση είχε εκδοθεί και κανονισμός που 'λεγε για ποιες μέρες και ώρες δικαιουνταν ο καθένας να τον χρησιμοποιεί για την υγιεινή του σώματος. Για πρόσωπο και ξύρισμα βολευονταν στο νεροχύτη και για τις λοιπές ανάγκες, ο καθένας ο, τι κατέβαζε η κούτρα του!
@ Χαν. Εναλλακτική απάντηση: Αν θες, ένα γρήγορο στο ημίχρονο!
+ΕΛΕΗCΟΝ+ και ΔΙΑΦΥΛΑΚCΟΝ ΗΜΑC από Cόδομα και γόμορρα.
Αγαπητέ Δεινέ, I’m afraid you’ve got it all wrong. ¨Οταν ο άνδρας γαμά ιερποστολικώ τω τόπω 'εν είναι ανάσκελα.
Όταν γαμεί ανάσκελα, αυτό συνεπάγεται ότι η γυνή είναι από πάνω – the lazy man’s position.
Αυτό καθιστά την κοσμία αυτή έκφραση ακόμα πιο ηκιστικότερη καθώς υποδηλώνει ότι η μάνα / αδερφή αναλαμβάνει τα ηνία στο εν λόγω φυστίκωμα και το απολαμβάνει τα μάλα :-)
♪♫ I'm Tsiprohappy!
Clap your hands if you feel like τΣΥΡΙΖΑ is the truth... ♪♫
Ωραίος ορισμός! Να σημειώσω ότι ο όρος καμπινές χρησιμοποιείται και σήμερα εΕυρύτατα για κάθε είδους τουαλέτα από τους ελληνοαμερικάνους > 2η γενιάς.
Φια την ιστορία του πράματος, παραπέμπω στον τιτανοτεράστιο Αίαντα:
Ὡς πρὸς τὴν καθαριότητα: Στὴ Σμύρνη οἱ ἄνθρωποι ζοῦσαν μὲ εὐμάρεια, καὶ εἶχαν ἐπίπεδο παρόμοιο μὲ τὸ εὐρωπακὸ τῆς ἐποχῆς, ἀλλὰ καὶ μὲ χαμάμια, νὰ φᾶνε κι οἱ κόττες. Στὴν Ἑλλάδα τότε δὲν εἴχαμε λουτρὸ μέσα στὸ σπίτι· καὶ τὰ δημόσια ἦσαν σπανία ἐξαίρεσις. Ὁ παπποῦς μου ἔφτειαξε λουτρὸ στὸ καινούργιο του σπίτι τῷ 1928, καὶ ἀντιμετώπισε σχόλια τοῦ τύπου «ἀχρείαστο νὰ εἶναι», ἀλλὰ καὶ κακοήθη τοιαῦτα, τοῦ τύπου «κύριε Γιῶργο μου, δὲν εἶναι σωστό· ἔχεις καὶ κορίτσι πρᾶμα» δλδ μὴ σοῦ ποῦνε τὴν κόρη παστρικιά. Φυσικά, βρομιαραῖοι ὑπῆρχαν καὶ θὰ ὑπάρχουν παντοῦ καὶ πάντα, καὶ στὴ Σμύρνη.
aias.ath, εδώ
(+5)
Κυκλοφορεί και ως darkίλα
Ακόμα και σήμερα η σύγχρονη και ενσωματωμένη πλέον τουαλέττα στα μοντέρνα σπίτια λέγεται καμπινές, κυρίως από ανθρώπους της έπαρχίας, τόσο για τους παραδοσιακούς που υπάρχουν ακόμη, όσο και για τις μοντέρνες που έχουν κι οι ίδιοι. Ο εκσυγχρωνισμός ήρθε, η ανάμνηση δεν άλλαξε όμως!
Θυμάμαι ένα βράδυ που ήθελα απεγνωσμένα να πάω και ήμουν στο χωριό. Έπρεπε να περάσω από το δωμάτιο των παππούδων μου όμως πρώτα (κάποιες φορές ήτανε δυσπρόσιτος γιατί έπρεπε να περάσεις και από άλλα δωμάτια μέσα, ειδικά αν το σπίτι είχε μορφή σιδηροδρόμου). Φοβόμουν να τους ξυπνίσω κι ιδίος τον παππού μου που ήταν νευρικός κι ήξερα τί με περίμενε. Δεν πήγα τελικά. Έκλαιγα όλη νύχτα που δεν μπορούσα να πάω και κόντευα να σκάσω και την επόμενη μέρα έκανα πυρετό... Τελικά την παρατήρηση δεν τη γλύτωσα, γιατί αυτό που δεν έκανα δε με απάλλαξε απ' το να μείνω διακριτική και να μην με πάρουν είδηση... Σπάσανε τα νεύρα μου κι έβαλα τα κλάμματα απ' την απελπισία μου που η κατάσταση φάνταζε, μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα...
Άψογο!
Το «Τσούγδω» δεν έχει κακή έννοια, αλλ' αντιθέτως καλή: φαίνεται ότι παρήχθη από το «τσούζει» επιρρηματική έκφραση, λέξη που άκουγα στο χωριό μου από μικρό παιδί και σημαίνει στη Γορτυνία την πικρή και την πιπεράτη γυναίκα, με τη δηκτική και την τσουχτερή γλώσσα! Εξυπνη και ανυποχώρητη στην κριτική της αλλά μέσα στην αλήθεια. Οπως π.χ. «είναι αυτή μια τσούγδω, που δε χαρίζει κάστανα», που λένε στη Γορτυνία, αλλά κι αλλού μου λένε. Συνεπώς έπαινος. Κι όχι ψόγος για την κ. Στάη.
Πενταλάικος, δεν το συζητώ.
καλό και το αριστεροχαρούμενος αλλά το δικό μου έχει... πιο πολλές ετικέτες ;-) δεν έψαξα καλά / δεν το θυμόμουνα.
+5. Και αριστεροχαρούμενος
[...] συναίσθημα ευδίας ... Μήπως εννοείς ευήθειας;
Dear Vrasta, I see your point. Οντως υπάρχει ένα θεματάκι που με προβλημάτισε εξ αρχής, αλλά κτγμ στη διατύπωση του λήμματος, όχι του ορισμού. Από τα παραδείγματα προκύπτει σαφώς το πνεύμα της έκφρασης, δλδ ανδρική επιθετικότητα και βία, ουδόλως γυναικεία συναίνεση ή έλεγχος της φάσης. Τεσπα, δε γαμείς... (ιεραπ ή ιππαστί, όπως νάναι).