Comments (102486)
Showing 6991-7020 from 102486
Αναρωτιέμαι πώς το προφέρει εκείνο το ύ, ή άν το γράφει μόνο. (Και ποιό ειναι το αντίθετο δηλαδή;)
Μη τολμήσει κανείς να πει την λέξη ασφαλείας και σταματήσει η cούλτω να σολάρει!
Χρόνια προσπαθούσα να μεταφάρω το BDSM στα ελ, κούδες :-)
Ἔτς, κυρίψς εάν η Δομινάτριχη τυγχάνει τριχοφοβική.
Αρώτηξις πρός αγγουρεμένους: είναι αμοιβαία αποκλειόμενες η ιδιότητες του βερμουδιάρη και του δομινάτριχου;
Το παράδειγμα βγαλμένο απ' τη ζωή... (ααχαχαχαχα)
Προτείνω το "Δομινατρίχη". Ηχητικά είναι πιο κοντά στο Ντομινατρίξ, που ήδη χρησιμοποιείται από πολλούς έτσι, χωρίς ν' αλλάζει.
Όπ! Πολύ σωστός, ωραίος. (τώρα το είδα) :-Ρ
Για δες το για!
Το ρημάδια για παιδιά ειναι καταχωρίσιμη σύνταξη, υπόψιν.
Και πάνω ρε που έλεγα, «για λεσβίες πήγε, λεσβία έγινε»...
Βρήκες τίποτα;
Ντάξει, γύρισα.
Αχαχαχα Δον! Στα κρητικά :-)
1.Μου φαίνεται πως πρέπει να ξαναδώ την ταινία. Το μόνο που θυμάμαι είναι η Ανίτα Έκμπεργκ στη Φοντάνα ντι Τρέβι. Η απόλυτη φαντασίωση!
2.Πιό καλά θυμόμουνα τη Ντόλτσε Βίτα του Ζαγοραίου!
3.Κι εγώ που νόμιζα ότι παπαράτσι είναι το μικρό παπάρι στα κρητικά.
Μπράβο βρε Cούλτω, αγαπάμε Φελίνι. Τα δικά μου μάτια ήταν κυρίως καρφωμένα στην Ανούκ - όχι ότι τραβάω και κάνα ζόρι με την (κλ)Aνίτα.
Έτσε!
Μια καμένη βάτα δρόμος το να ειπωθεί σε πλήρη ανάπτυξη με το σωστό intonation η λέξη δικελοσβουριασμένος,
Το γεγονός ότι οι καλιαρντίζοντες "καταδέχονται" να μιλάνε με τόσο πολυσύλλαβες λέξεις, νομίζω έχει από μόνο του ένα νόημα, πως να το θέσω, σούξου μούξου εκθήλυνσης και γυναικουλίστικης ψιλοκουβέντας, αν το σκεφτεί κανείς π.χ. σε αντίθεση με τα μαγκιορικά κομμέ που ακούγονται λακώ και αντρικά. Έχει σχολιαστεί αυτό;
Είναι -πιστεύω- πιό πλατιά η σημασία της, όπως λέει και ο βικ. Εκεί που την έχω ακούσει, σαν σχολιασμό ή σαν απόκριση, είναι συνώνυμη των
"Άλλα σκατά" ή "Καλώς τ'αρχίδια μας"
Εχω σχολιάσει στο λήμμα του Αίαντα, αν και το λίνκι γαμήθηκε. Πάντως το τούρκικο καλιαρντό lubunya γουγλίζεται εβραίως και παλαιστινίως, και δεν νομίζω οι αδελφοί τούρκοι να είχαν ακουστά την εν λόγω Κική.
Καλώστονα!
Έχω την εντύπωση ότι αυτές οι ετυμολογίες που επικεντρώνουν σε ένα ιστορικό πρόσωπο σπάνια είναι οι σωστές. Ακόμη κι αν υπήρξε η Κική Λουμπίνα, πιο πιθανό είναι κττμγ να ονομάστηκε έτσι επειδή προϋπήρχε ο χαρακτηρισμός, μάλλον ετυμολογούμενος όπως το δίνει ο Αίας στον άλλο ορισμό. Βλ. λουμπίνα. Ασφαλώς, ένα ιστορικό πρόσωπο, όπως μπορεί να είναι η Κιική Λουμπίνα, μπορεί να διέδωσε περαιτέρω τον όρο, όμως δεν είναι η απαρχή του.
Καλώς ώρισες! (με ωμέγα, γιατί είναι πιό "ανοιχτό" και "αγκαλιάζει". Εξ άλλου έτσι ήταν μέχρι πρό τινος).
Αλλη μια ενδιαφέρουσα νέα γνώση σήμερα! Γνώριζα τη λέξη, αλλά όχι την προέλευση. Μέχρι τώρα είχα την εντύπωση πως προέρχονταν από το χώρο του ομοφυλόφιλου αγοραίου έρωτα, εξ αιτίας του όρου "λουμπινίστικα" που, αν δεν κάνω λάθος (Χαν βοήθεια) αναφέρεται στα καλιαρντά.
ευχαριστώ για τα λινξ, οι μοντατόροι ασχολήθηκαν εκτενέστερα απ' όσο τους ζήτησα, δεν έχω λόγια. Για τα υπόλοιπα απλώς απολαμβάνω. Κηπ εμ κάμινγκ!
Εξαιρετικός διάλογος σε εξαιρετικό λήμμα!
Κάποια σχόλια:
@σφυ. Η περιγραφή του Δημοσθένη γιά τον περίγυρο του Φιλίππου κάτι μου θυμίζει, κάτι μου θυμίζει.
@dryhammer. Πολύ ενδιαφέρον αυτό που λες για το διπλόχορδο παίξιμο του βιολιού από τον εξαιρετικό παραδοσιακό βιολάτορα Στέφανο Βαρτάνη. Μέχρι τώρα είχα την εντύπωση πως το διπλό (çifte) τέλι, αναφέρονταν σε όργανα που ήταν από τη φτιάξη τους διπλόχορδα (ταμπουράς, ούτι, μπουζούκι κλπ).
Με την ευκαιρία συνεισφέρω, ένα μικρό μέρος από την μετάφραση του "Σήκω χόρεψε κουκλί μου" στα αρχαία, από τον εξαιρετικό φιλόλογο Χρήστο Δάλκο. (Η παράθεση γίνεται από μνήμης και ζητώ συγνώμη για τυχόν -δικά μου- λάθη):
" ...άσομαί σε δ' εγώ πάλιν κόρδακα οθωμανόν
κορδακίζου, κορδακίζου
ευοί ευάν, ευοί ευάν, ευοί ευάν ευάν!"
(Θα σου τραγουδήσω πάλι τον ασίκικο χαβά
κούνα λίγο το κορμί σου
σινανάι γιάβρουμ, σινανάι, νάι)
Οπως βλέπετε η μετάφραση είναι τέλεια προσαρμοσμένη στο ρυθμό του τραγουδιού και τραγουδιέται μιά χαρά.
Από τη Βίκη
Ο Κόρδακας είναι ένας Αρχαίος Ελληνικός προκλητικός, άσεμνος χορός, της αρχαίας κωμωδίας. Είναι η παλαιότερη μορφή του τσιφτετελιού και θεωρούνταν χιουμοριστικός ως χυδαίος. Ο Αθήναιος τον βάζει μαζί με την υπορχηματική όρχηση, προσθέτοντας ότι και οι δύο είναι "παιγνιώδεις" (ΙΔ' 630Ε, 28), ενώ λέει: "Ο μεν κόρδαξ παρ' Έλλησι φορτικός", δηλαδή "Ο κόρδακας είναι στους Έλληνες, χυδαίος". Ο Πολυδεύκης (IV, 99) τον χαρακτηρίζει κωμικό λέγοντας: "Είδη δε ορχημάτων, εμμέλεια τραγική, κόρδακες κωμικοί, σικιννίς σατυρική", ενώ η Σούδα γράφει: "κορδακίζειν• αισχρώς ορχείται. Κόρδαξ γαρ είδος ορχήσεως κωμικής". Η εκτέλεση του κόρδακα λεγόταν κορδακισμός και κορδάκισμα και χρησιμοποιούνταν με τη σημασία του άσεμνου χορού, ενώ ο χορευτής του κόρδακα ονομάζονταν κορδακιστής.
Για το τσιφτετέλι (çifte telli = διπλό σύρμα δλδ διπλόχορδο επειδή έβαζαν την τρίτη -νομίζω, άσχετος περι τα μουσικά)- χορδή του βιολιού μαζί με την δεύτερη στον καβαλλάρη για να το παίξουν έλεγε ο Βαρτάνης κάποτε) έχω κατι διαφωνίες αλλά δε γαμείς...
Money talks, bullshit walks.
Χαχαχαχαχα! Τώρα εντρυφώ στην μπιντιεσεμική κουλτούρα!