Comments (102484)
Showing 841-870 from 102484
Γαία HODJAS!
Πούλαγα τσιγάρα με το κασελάκι κι έκανα το λαμόγιο για τους παπατζήδες. Ξέρεις τι θα πει λαμόγιο; Αβανταδόρος.
Είναι δελεαστική η πρόταση αλλά εκείνος πέθανε το '87 και δεν ζεί κανένας από τους τοτινούς οπότε μόνο πασαλείμματα και (σίγουρα πολλές) ανακρίβειες έχω να προσφέρω. Βλέπεις δέν ήθελε να μάθω την τέχνη ("για να μην βγάλω φράγκα και γλυκαθώ") αλλά να μάθω γράμματα, να σπουδάσω, πράγμα που τότε μου φαινόταν καλό. Την τύφλα και των δυωνών μας...
Ντράι, κι ο δικός μου ως πιτσιρικάς είχε κάνει κάτι φεγγάρια σε τσαγκαράδικο. Το 'χεις να κάνεις ένα λήμμα ομπρέλα για την τσαγκαράδικη αργκό?
Μὲ τοῦτα καὶ μὲ κεῖνα Μπὲν Χοὺρ τὸν κάναμε τὸν μπαρμπαλιά.
Γενικώς και αλλαχού στο σλανγκρ τα μήδια δεν ανοίγουν.
Τώρα παίζει. Ἤθελε τὸ κοπυπάστε του
https://www.youtube.com/watch?v=lw89YyIaV8M
Τὸ ξανάβαλα σὰν βίντεο, ἀλλὰ δὲν ἀνοίγει. Γιὰ νὰ δοῦμε ἄν παίζει τώρα ποὺ ἔβαλα μόνο τὴν διεύθυνση.
ούτε σε μένα. Ο δαίμων του μπαρμπαλιά....
Ούτε σε μένα άνοιξε... (MastroKostas revenge?)
Ο πατέρας μου ήταν τσαγκάρης, απο το 1934 - 35 στα καινούργια κι απο το 69 -70 (που "σπάσανε τα εργατικα" = έγιναν εργοστάσια υποδημάτων αντι νάχει κάθε μαγαζί το συνεργείο του) στην επιδιόρθωση μέχρι το 87 που πέθανε, αλλα το όρθιο αμόνι τόλεγε ή αμόνι ή σιδεροκάλαποδο (παρόλο που σιδεροκαλάποδο ήταν το πολύμορφο αμόνι του σχ. 1). Μπαρμπαλιά ξέρω μόνο τούτο
https://www.youtube.com/watch?v=A3AyVB9oqog
Πάντως (το λήμμα και πιό πολύ το κειμενάκι του σχ.1) μου θύμισε λέξεις που νόμιζα πως δεν θα ξανάκουγα. Btw έχω όλα τα εργαλεία στην αποθήκη μαζί και δυό τρείς γουρουνότριχες σ' ένα κουτάκι απο τσιγάρα κασετίνα (του Ματσάγγου) που χρησίμευαν για βελόνες καθότι αρκετα σκληρές και συνάμα εύκαμπτες.
Νά'στε καλά κι οι δυό...
Ευχαριστώ Δον, αλλά το βιντεάκι δεν μου ανοίγει. Κλωτσές θέλει?
Βρῆκα στὸ youtube
Στὸ συνοδευτικὸ κείμενο λέει μεταξύ ἄλλων:
Τα σύνεργα που είχε στη διάθεσή του ; Το πολύμορφο 'αμόνι',πάνω στο οποίο δούλευε το δέρμα με το ''πιταρόσφυρο'' για να ''στανιάρει'', τα ''κατσαπρόκια'', που άνοιγαν τρύπες στο ''πετσί'' για να μπει η πρόκα χωρίς να το πληγώσει, η ''φιλετιέρα'', που προστάτευε το τακούνι από τη ''φαλτσέτα'' όταν αυτή έκοβε το δέρμα, η ''ξυλοράσπα'', που λίμαρε τις μύτες από τις ξυλόπροκες στο εσωτερικό του παπουτσιού, το ''φλόγιστρο'', με τη φλόγα του οποίου έλιωνε το κερί για το γυάλισμα του παπουτσιού, σιγούρευε τα τελειώματα των κόμπων μετά το ράψιμο ή διόρθωνε το σχήμα των εργαλείων, τη ''μακινέτα'', που χρησίμευε για το άλειμμα της σόλας με κερί, το ''λαμπούγιο'', που βοηθούσε στο άπλωμα του κεριού για το ομοιόμορφο γυάλισμα του τακουνιού, τον ''γάντζο'', που έβγαζε πιο εύκολα το ''καλαπόδι'' από το επιδιορθωμένο πλέον παπούτσι, ''τανάλιες'', απλές ή της ''πόντας'' για το μοντάρισμα, ''σουβλιά'', ''σακοράφες'', κερωμένους σπάγκους, ακόνια και οπωσδήποτε τον ''μπαρμπαλιά'', το όρθιο μονό αμόνι αν ήθελε (ήθελε δεν ήθελε τι να έκανε..) να επιδιορθώσει παπούτσια και εκτός εργαστηρίου.
Ἕνας θησαυρὸς ἀπὸ λέξεις κι ἐπαγγέλματα ποὺ χάνονται.
Νά 'σαι καλὰ φίλε ποὺ μᾶς τὰ θύμισες.
(εδώ)
και περιμένω, μωρό μου, να' ρθεις να τους πεις,
πως είσαι καλά, δεν είσαι σαλάμι και ζεις.
Αχααχαχ, ναι.
Αὐτὲς ποὺ τὸν λατρεύουν κυριολεκτικὰ εἶναι οἱ Μακρονθεῖτσες.
Το να επανοικειοποιηθούμε την περίοδο, για παράδειγμα, σαν μια απλή και βασική λειτουργία του αναπαραγωγικού συστήματος και να σταματήσουμε να ανταλλάσσουμε σερβιέτες και ταμπόν με συστολή και μυστικοπάθεια σαν να κάνουμε νταραβέρι ναρκωτικών στην Ομόνοια, είναι μια μικρή νίκη έναντι του σεξισμού.
από άρθρο στο inside story.
Για το θεατρικό μπουλούκι, απ' τον υπέροχο Κώστα Βουτσά