Comments (102486)
Showing 8971-9000 from 102486
Τότε θα τσιμπήσει πολλούς επισκέπτες (=διαφημίσεις) το σάη. Να γυρέψουμε ποσοστά, θάχουμε και δικαστικά έξοδα.
Η α' σημασία του λήμματος έχει καλυφθεί επαρκέστατα.
Από την β' λείπει το μήδι.
Βλ. λ.χ. Μέγας Ανατολικός, Τόμος 1, σ. 57: «Ἀντὶ ἄλλης ἀπαντήσεως, ὁ καυλοπυρέσσων βαρῶνος, ὠθῶν τὴν κεφαλὴν τῆς μικρᾶς πρὸς τὴν ὀγκώδη ψωλήν του, ἀφοῦ περιέφερε μὲ ἔκφρασιν ἀπεριγράπτου λαγνείας, τὸν σφύζοντα καυλόν του ἐπὶ ὁλοκλήρου τοῦ προσώπου της, ἐν τέλει τὸν ἐπίεσε ἐπὶ τοῦ στόματός της».
Εύγε που έχεις βάλει το πόσθων στο απάνθισμα αρχαίων μπινελικίων, το ψώλων αντιθέτως φαίνεται ότι είναι πάρα πολύ σπάνιο, δεν φαίνεται να υπάρχει στον Αριστοφάνη λ.χ.
ΥΓ Τώρα που το ξαναβλέπω, στο πρώτο παράδειγμα μάλλον δεν έχουμε μίνιμουμ σαδισμόν, όπως συνήθως στον Εμπειρίκο, αλλά μάξιμουμ σαδισμόν με την ευχή να καεί το πουτανοκόριτσο.
Αγαπημένη λέξη του σλανγιωτάτου ποιητού Ανδρέου του Εμπειρίκου. Βλ. λ.χ. Μέγας Ανατολικός, Τόμος 1, σ. 145:
«Ἀκόμη καὶ εἰς τὰ μαλλιά της εἶχαν πέσει μερικαὶ χονδραὶ σταγόνες ψωλοχύματος, ποὺ ἐλεύκαζαν ἐπάνω εἰς τὰς καστανὰς τρίχας τῆς παιδίσκης, ὡς πέταλα γιασεμιοῦ, ἢ ὡς φούλια κοσμοῦντα τὴν κόμην τῆς μικρᾶς κόρης.»
Βλ. και ρήτωρ Φελλάτιος. Επίσης, βλ. Μέγας Ανατολικός, Τόμος 1, σ. 126-127:
«Αἱ παρειαὶ τῆς νεαρᾶς Ἰνδῆς, ποὺ μόλις πρὸ ὀλίγων δευτερολέπτων εἶχε εἰσαγάγει τὴν ψωλὴν τοῦ Αἰμιλίου εἰς τὸ στόμα της, σχεδὸν ἀμέσως ἐξωγκώθησαν ἀπ' ὅ,τι ὁ ζωγράφος ἐξηκόντιζε ἐντὸς αὐτοῦ καὶ ἡ φιλήδονος θεραπαινίς, ὡσὰν νὰ ἤθελε νὰ ὑποβοηθήσηι τὴν χύνουσαν ψωλὴν νὰ ἐκπτύσηι ὅσον τὸ δυνατὸν περισσότερον σπέρμα, ἔσφιξεν γοργὰ καὶ κατ' ἐπανάληψιν τοὺς βαρεῖς ὄρχεις τοῦ καλλιτέχνου, πιέζουσα αὐτοὺς ὅπως θὰ ἐπίεχε κανεὶς μίαν poire κάμνουσα πάλιν μὲ διάπυρον λαγνείαν »μμμμμμ... μμμμμ... μμμμμ...«, ὅπως καὶ πρίν, ὅταν ἀντλοῦσε τὸ ψωλόχυμα ἀπὸ τὸν ναύτην. Ὅμως τὴν φορὰν ταύτην ἔκαμνε καὶ κάτι ἄλλο ἡ εὐειδὴς φελλάτρια.»
Σωστός, βλ. και το ημέτερον μουνόστομα με αναφορά στον Εμπειρίκο.
(ή μάλλον το βρωμοπούτανο)
Χμου κι εγώ δεν το βρίσκω. Υπάρχει όμως το βρωμοπουτάνα.
Νόμιζα ότι είναι εμπειρίκειο, αλλά τελικά δεν μπορώ να βρω την παραπομπή.
Το βρίσκουμε τουλάχιστον άλλη μια φορά στον τόμο 4, σ. 254 (αναφέρομαι πάντα στην τελευταία έκδοση, αυτή του 2009 από την Άγρα), όπου χαρακτηρίζει τον λόρδο Κλίφφορντ: «ὁ μεγαλοψώλων Ἄγγλος λιμπερτίνος».
Ο σλανγιωτατισμός αυτός χρησιμοποιείται και από τον Ανδρέα Εμπειρίκο:
«Πάντως εἶναι ὡραιοτάτη καὶ ὁ ἄνδρας της ποὺ εἶναι γνωστὸς αλκοολικός, μοιάζει νὰ εἶναι ωσαύτως γεννημένος κερασφόρος».
(Μέγας Ανατολικός, Τόμος 7, σ. 99-100).
Σωστός! Δεν είναι καθαρευουσιανισμός του Εμπειρίκου, αλλά γνήσιος αρχαϊσμός, καθώς βρίσκουμε τη λέξη και στον Ησύχιο, δες εδώ. Αρχαίο συνώνυμο: πόσθων.
Πέον επίσης να σημειωθεί ότι στους (οΘντκ) σχολικούς αστεϊσμούς λέγαμε Ψώλωνα τον Σόλωνα, νομίζω είναι διαδομένο αστείο ιδίως στη δραματική προσφώνηση του Κροίσου «Σόλων, Σόλων» που αντικαθίστατο σε «Ψώλων, Ψώλων» και συνεχιζόταν μετά με έναν έμμετρο βωμολοχικό διάλογο.
Δεν αποκλείεται να παίζουν και τα δύο γραμματικά γένη, βλ. λ.χ. σε ουδέτερο γένος εδώ, αλλά στον Εμπειρίκο νομίζω είναι αρσενικό.
Ευχαριστώ για το link, σφυρίζων. Φοβερό λήμμα!
Η κάθε λέξη εκεί διαμάντι μοναχό, ιδιαίτερα οι παλιές ναυτικές παραφράσεις από τις οποίες θυμήθηκα αρκετές και προσέθεσα μία.
'Οσο για τα Κυπριακά, ωκεανός προς εξερεύνηση!
Άκουσα το ακόλουθο κάποτε από Κύπριο εκφωνητή στο LGR, (London Greek Radio):
Το επόμενο τραγουδάκι θέλω νάντα φιερώσω εις το daddy(ν) μου τον Πανίκο απού 'χει τα Birthday του.
επίσης ναυτικό το «βερτάϊ», για την υπερωρία (overtime).
Χλωmoonara.
Περιττόν να είπω ότι οι καϊσομούνες ηλικιακώς είναι καυλόπαιδες.
Pastis η αποδελτίωση του σλανγκιά πλούτου του Εμπειρίκου είναι ένα labor of love ( η μάλλον lust), αντίστοιχες ασκήσεις έχουν γίνει και για άλλους συγγραφείς που σημάδεψαν την αργκό (βλ. Τσιφόφος), και για να μιλήσω χωρίς περιστροφές δεν βλέπω γιατί θα έπρεπε να απολογηθούμε καθ οιονδήποτε τρόπο για τις αναρτήσεις αυτές.