Arancioneίζεις αγαπητέ!
Το αρχικό κα- δεν είναι δυσερμήνευτο. Η λέξη προέρχεται από το ελλην. τσαμπούνα με επίδραση του ιταλ. cazzo = πέος, σημείο της ανατομίας ζοχαδιακού γείτονα, το οποίο αισθάνεται ξαφνικά ο θορυβοποιός κατσαμπουνοπαίχτης να εισχωρεί στο απευθυσμένο του :-Ρ
ΥΓ. Ίσως υπερέβαλα με την έκταση του πρώτου παραδείγματος, αλλά το βρήκα απολαυστικότατο!
Σταθέστερ Ψαλτόνε!!!
Μήπως πισσοκόκκαλος;
Ο Μπάρακ ο Μπάμα
Ο Μαρκήσιος του Σαντ
Τα φυσικά του τζιμάκειο Νέα Δημοπρασία ;-)
KKE: Κωστίκα κατούρα ελεύθερα
«Η ελευθερία των άλλων επεκτείνει τη δική μου ελευθερία στο άπειρο», μια περίφημη ρήση του Μπακούνιν, που θα μπορούσε να την είχε πει κι ο Μπακούριν.
Καμμένοι πορτοκαλισμοί και ανασκευή τους.
Οι πιο χαριτωμένοι κτγμ:
«RESTAURANT = από το ρά + ίσταμαι = έφαγα και στηλώθηκα.
YES = από το γέ = βεβαίως».
Twelve o'clock I will come Mario at your window to tell you something!
Donkey shoen!
Slangum opus!
Ά, πολύ ωραία, τουδεπόιντ ανάρτηση, που μού 'χε ξεφύγει.
Διαφωνώ πάντως λίγο με τον ορισμό. Το χαίρω πολύ, καμιά φορά και αυξημένο ως χαίρω πολύ, Χαιρόπουλος, σημαίνει «εννοείται». Το λέμε για κάτι που είναι πασίγνωστο, προφανές, ευκόλως εννοούμενο έως αυτονόητο (αυθυπονόητο που λέει κι' ο ντόκτορ Μόσε και μου τα θύμισε αυτά), για κάτι τόσο πεζό και τετριμμένο (με τη μαθηματική έννοια της λέξης), που δέν αξίζει κάν ιδιαίτερη μνεία.
Πέρ' απ' αυτά, θά 'λεγα οτι η αργκοτικότητα της φράσης καταδεικνύεται και απ' τ' οτι τείνει πλέον να χρησιμοποιείται ως κατηγορούμενο: για κάτι που εννοείται, λέμε ότι «είναι χαίρω πολύ». Αυτή τη χρήση ούτ' ο Μπαμπινιώ ούτ' ο Τριαντά πιάνουνε απ' ότι είδα.
κάνε μια οικονομία μάζεψε λεφτά πούλα και τίποτα, πάρε κατι καινούριο και καλό.. η μεταχειρισμένο από γνωστό άτομο τουλάχιστον η να ξέρεις τι χρήση έχει περάσει η κάμερα.. Τώρα το ότι είναι ακριβά ότι και να πάρεις με ότι συναπάγετε αυτό είναι.. χαίρω πολύ! (εδώ)
Συμβαίνει συχνά αυτό στην αργκό, ρηματικές φράσεις που έχουν παγιωθεί με ένα συγκεκριμένο νόημα να χρησιμοποιούνται συντακτικά ως όνομα πλέον, βλέπε πιχί και ο γαμάω.
Σχετικός αστεϊσμός είναι και η τσάντα του Λουί του Βιτόν ή η τσάντα η Λουί η Βιτόν.
Yπάρχει και το «ο κλασσικός ο μαλάκας ο Έλληνας» (Γεωργίου speaking)
Danny's not here, Mrs. Torrance.
Βακουλοτραμπάλα: ο γάμος μεταξύ ομόφυλων ζευγαριώνε.
Η παλιοτερη εκφραση ηταν ΕΚ.ΠΑ.ΠΕ ητοι ΕΚμεταλλευση ΠΑτρικής ΠΕριουσιας. Νομιζω οτι εκφερεται πλεον ευκολοτερα, καθότι σκοπος ειναι να παραπεμπει σε αρτικολεξα Τ.Ε.Ι , Α.Ε.ΕΙ κλπ.
ένα πολύ διάσημο ΜΜΦ, εδώ.
Για έναν πληρέστερο κατάλογο των συνθέτων με πρώτο συστατικό το βακουλή βλ. εδώ.
Χαχα. Τι να πω; Εκτός αν υπάρχει καμία λέξη στα ρομανί (που μας τα εξηγούσε και το Πονηρόσκυλο) ή αλλού, που δεν την ξέρουμε, η οποία θα καθιστούσε περιττὀ όλο αυτό το γαλλοτουρκικό.
Όντως διαδόθηκε πολύ το 2006, αλλά πρέπει να κατάγεται από τα νάιντιζ.
Σύνθημα εντελώς προβλέψιμο στα χείλη χάβγουλων. Όταν όμως προβάλλεται από συνδικάλες δημοσιοκάφρους, και μάλιστα εις βάρος του Πύρρου Δήμα… (βλ. 4ο παράδειγμα)
Έχω ακούσει και σχετικό ρήμα «μπαρκουλίζω»
Pop Art Κυριάκος! Το έργο που δεν πρόλαβε να κάνει ο Andy Warhol.