φανταρογκόμενα

Είναι η γκόμενα που, κατά την διάρκεια της σχέσης της με τον άντρα των ονείρων της, τον βλέπει μια μέρα να φεύγει μακριά της στο εικονικό μέτωπο που λέγεται φανταριλίκι. Η φανταρογκόμενα βασικά πήζει όσο κι ο φαντάρος (λέμε τώρα...), όχι επειδή είναι μόνη, να μην τα παραλέμε, αλλά επειδή κάθε μα κάθε που ο φαντάρος παίρνει άδεια, πρέπει να υφίσταται έστω και για λιγουλινάκι τον πόνο του και να κάνει τουμπεκί ακούγοντας όλες αυτές τις συνήθως, αλλά ευτυχώς όχι πάντα, θεοβάρετες ιστορίες (κάτι χειρότερο από το ποδόσφαιρο) γιατί τον αγαπάει -ή επειδή έτσι πρέπει να δείχνει.

Έχουν γίνει πολλά φριχτά κατά τις μεγάλες αυτές στιγμές. Έχουν αποφασίσει φανταρογκόμενες να τον χωρίσουν επειδή είναι ευκαιρία (!). Άλλες έχουν παραπλανηθεί από την απουσία και έχουν πιστέψει ότι πράγματι τον θέλανε πάντα και ότι οι εκάστοτε αμφιβολίες τους ήταν παραμύθια -και τελικά ο οριστικός χωρισμός λαμβάνει χώρα άμα τη απολύσει του φαντάρου ή λίγο πιο μετά.

Άλλες όμως στενάζουν πραγματικά που δεν τον έχουν κοντά τους και δεν χάνουν επισκεπτήριο για επισκεπτήριο, περιμένουν στα αεροδρόμια και στα λιμάνια, είναι κρεμασμένες από το τηλέφωνο, θα του δώσουν και μπόλικα τηλεφωνικά γαμήσια να τον στείλουν στα ουράνια...

Όλ' αυτά χωρίς να μπούμε στις λεπτομέρειες της αντίθετης πλευράς (την ανακούφιση του φαντάρου που επιτέλους δεν θα την ξαναδεί για ένα διάστημα, ή αντίθετα τον πόνο του που δεν θα την ξαναδεί σύντομα, την ανακάλυψή του ότι υπάρχουν και οι πουτάνες, την ανακάλυψή του ότι υπάρχουν και οι τουρίστριες, την ανακάλυψή του ότι υπάρχουν και οι άντρες, κλπκλπκλπ)

Η διαφορά μεταξύ φανταρογκόμενας και φαντάρου δεν είναι απλώς το ότι αυτός τραβάει άλλο ζόρι από αυτήν, είναι και το ότι αυτός μια φορά θα πάει, ενώ αυτή μπορεί να το ζήσει πολλές φορές το σενάριο αυτό. Είναι βέβαια σημαντικό για το σιβί σου να έχεις διατελέσει φανταρογκόμενα, είναι εμπειρία που συγγενεύει από μακριά με αυτή του φαντάρου, είναι ρε παιδί μου σα να τον έχεις τον άλλον στη φυλακή ή στο νοσοκομείο, ή για να το πω πιο ζεστά: σα να τον έχεις παιδί σου -και η σχέση παίρνει άλλο χρώμα, και κει οφείλεις να δεις τι νιώθεις γι' αυτόν τον καψερό.

Αρκεί να σου αρέσει αυτό που θα ανακαλύψειςςςςς...

- Πόσες φορές έχεις κάνει φανταρογκόμενα;
- Τρεις...
- Όχι ρε πούστη! Εγώ μία και τά 'χα φτύσει!

iron

2009-06-07 15:29:14+00:00

είδες κάνινγκ, αμ' έπος αμ' έργον!

GATZMAN

2009-06-07 16:40:22+00:00

Ζωγράφισες!

ο αυτοκτονημενος

2009-06-07 17:36:51+00:00

φανταστειτε να ξυριζοσασταν καθε μερα στο προσοπο η τελεια απολεπιση (-;

Galadriel

2009-06-07 19:38:29+00:00

Ιρόνικ σε σέβομαι βαθιά άλλη μια.

Hank

2009-06-07 19:39:35+00:00

Καταπληκτική!!! Έγραψες!!!

anchelito

2009-06-08 07:58:54+00:00

εξαίρετο.

αλήθεια ironick το ζήσες;

2009-06-08 08:05:51+00:00

ω ναι.

2009-06-08 10:43:41+00:00

Το βιωματικό το λήμμα κάνει μπαμ από μακριά!

2009-06-08 12:33:59+00:00

Είμαστε μαζί σου όλες ίρον, όποια δεν το ζησε δεν ξέρει τον πόνο. Εντωμεταξύ είναι εντελώς απίστευτοι - ακόμα και μια δεκαετία μετά που λέει ο λόγος, αν πετύχουν κανα γνωστό από το στρατό, αρχίζουν πάααααλι να λένε για τον δίκα και τον υπόδικα!!!

#10

Vrastaman

2009-06-08 15:08:50+00:00

Θa το ζήσουμε όλες με τον Cunning!

#11

2009-06-08 16:10:11+00:00

Χαχα! Το «φανταρογκόμενα» μπορεί να χρησιμοποιηθεί και για άντρα; Λ.χ. σλανγκιστής που υπομένει εξ αρχής όλον τον ενθουσιασμό για την στρατιωτική σλανγκ από συσλαγκιστή που μόλις στρατεύθηκε...

#12

2009-06-08 17:03:31+00:00

Πολλές φορές έχω αισθανθεί «μπαλογκόμενα» όταν φίλοι και συνάδελφοι επιμένουν να μου μιλάνε για ποδόσφαιρο έστω κι άν τους έχω καταστήσει απόλυτα σαφές ότι η μπάλα δεν με ενδιαφέρει καθόλου! Αν θυμάμαι καλά, ο Umberto Eco έχει γράψει για το φαινόμενο αυτό άλλα δεν βρίσκω την σχετική παραπομπή.

#13

2009-06-09 00:21:35+00:00

Perché perché la domenica mi lasci sempre sola per andare a vedere la partita di pallone.

#14

2009-06-09 07:06:37+00:00

Το βρήκα: «Πως να μη μιλάτε για ποδόσφαιρο» από το Δεύτερο Ελάχιστο Ημερολόγιο του Έκο. Required reading!

#15

xalikoutis

2009-06-09 07:57:52+00:00

προσωπικά δε με ενδιαφέρει η μπάλα, αλλά γουστάρω πολύ να ακούω άλλους να μιλάνε για μπάλα.... αυτό που σιχαίνομαι όμως είναι όταν αναφέρονται στη μπάλα και το ποδόσφαιρο ως «μπαλίτσα» ή και «μπαλjίτσα».... ειδικά αυτό το εκλιπαριτικό μοιρολόι...

«τι θέλουμε κι εμείς οι οπαδοί, λίγο μπαλίτσα να δούμε θέλουμε μπουχουχου ελληνικό ποδόσφαιρο...μπουχου.... χάλια.... έξω οργάνωση...λεφτά... ακαδημίες... μπουχου... πονέσανε τα μάτια μας.... μπουχου.... παράγοντες... παράγκα... έξω γήπεδα να δεις.... πονάνε τα μυαλά μας... μπουχου λυγμ και κλαψ...»...

είναι λιαξ αρακατάνγκ

#16

Jonas

2009-06-09 07:57:59+00:00

Δεκάστερο, χωρίς πολλά-πολλά. Εύγε. Αν και είναι λιγουλάκι βιωματικό, όπως ειπώθηκε πριν (στα μισα της πρώτης παραγράφου, είπα «αυτό το γραψε ή η Μες ή η Ιρο»). Δε βαριέσαι όμως, βγάλτο από μέσα σου. :)

#17

2009-06-09 08:24:52+00:00

χεχε, ας είναι καλά ο φαντάρος μας που επέμεινε να ρίξω τη λέξη αμέσως.

δε βαριέστε και τι δεν είναι βιωματικό... ακόμα κι όταν ακούς τη φίλη σου να σου τα πρήζει επειδή ο φαντάρος της τα πρήζει ή επειδή εκείνη του τα πρήζει, σου γίνεται κι αυτό βίωμα, κι έτσι το εξομολογείσαι στο σλανγκρ, εξ 'άλλου μην το ξεχνάμε, έχουμε και τζίζα εδώ ε;

#18

2009-06-09 08:33:34+00:00

Ετς.

#19

2009-06-09 19:26:24+00:00

θα μπορούσε να εισηχθή και η μαστερογκόμενα/ο μαστερογκόμενος (περιμένει να γυρίσει η σχέση από το μάστερ) και η ερασμογκόμενα / ο ερασμόγκόμενος, με τη φάση περιμένει να γυρίσει από erasmus. τα δυναμικά που αναπτύσσονται είναι πολύ διαφορετικά βεβαια....

#20