κατοχικό σύνδρομο

Μεταφορά: Η (δήθεν) αταβιστική λιγούρα των νεοελλήνων.

Εσφαλμένως, θεωρείται ότι προέρχεται από τη λίμα με την οποία πασπαλίζανε τη μπομπότα τους οι Έλληνες στην Κατοχή, αλλά αυτό δεν είναι σωστό. Οι Έλληνες ήταν λιμασμένοι εδώ και αιώνες.

Προσοχή όμως, στους όρους: Άλλο η πείνα και άλλο παναπεί λιγούρα, όπως άλλο πράγμα είναι η φτώχεια και άλλο η μιζέρια, διότι οι πρώτες έννοιες μπορεί να είναι παροδικές και αναφέρονται σε υλικά αγαθά, ενώ οι δεύτερες είναι μόνιμες, δεδομένου ότι εδράζονται στην ψυχή...

Φτωχοί λαοί υπήρξαν κι άλλοι, αλλά πρόκοψαν (π.χ. Ιρλανδοί, Ισπανοί, Ιταλοί κ.α.) με τον ένα τρόπο ή τον άλλο. Οι νεοέλληνες, αφ' ότου έμαθαν το νέο παιχνίδι «κατανάλωση», μετά την A.M.A.G. (=American Mission for Aid to Greece, δηλ. η γνωστή αμερικάνικη βοήθεια < εξ ού και: αμάκα), αλλά και την εισβολή των χουντικών σουπερμάρκετ στα προπύλαια του νεοελληνικού πολιτισμού, χρόνο με το χρόνο, απέβαλαν πολλές μακραίωνες καλές συνήθειές τους και απέκτησαν μόνον κακές (διότι είναι ευκολότερο - δεν θέλει προσπάθεια/παιδεία), ξένες έξεις, με συνέπεια να χορταίνουν όλο και λιγότερο.

Από την πεσμένη πόρτα του Πολυτεχνείου, οι μπάτσοι που μπήκανε μέσα, ήτανε το λιγότερο(!) Κάτι ήξερε ο Αντρίκος, που έκανε μνημόσυνο με ξένα κόλλυβα, μοιράζοντας τα φράγκα των ευρωπαϊκών κονδυλίων δώθε-κείθε, καπάκι μετά τη χούντα.
Συνεπώς, ούτε οι Γερμανοί, ούτε οι Τούρκοι (400 χρόνια και τέτοια) μας φταίνε...