Όλοι είμαστε εθελοντές τσιμπουκοδότες. Επειδή όμως τυγχάνει το τσιμπούκιον να μην αποθηκεύεται, στην εθελοντική αυτή τσιμπουκοδοσία απαιτείται η ταυτόχρονη παρουσία εθελόντριας τσιμπουκολήπτριας.

Η μετάγγιση είναι άμεση (χωρίς τη διαμεσολάβηση ξένων σωμάτων) και η σπερματολαμβάνουσα πλέον τσιμπουκολήπτρια, αφού προβεί στην απαραίτητη διαδικασία της γευσιγνωσίας, λαμβάνει στιγμιαία την απόφαση για την αποδοχή και κατάποση ή την απόρριψη και κατάπτυση του σπερματικού υγρού.

- Είμαι εθελοντής αιμοδότης, εσύ;
- Εγώ εθελοντής τσιμπουκοδότης.
- Κι εγώ
- Κι εγώ
- Κι εγώ
- Κι εγώ
- Κι εγώ
...
...

(από Stravon, 10/09/09)Οδηγίες προς τσιμπουκολήτριες (από Stravon, 10/09/09)

Got a better definition? Add it!

Published
Last modified

#1
Vrastaman

Η δε χυσόφιλη τσιμπουκοδότις μπορεί και να προβεί σε μπαγαποντολειχία κομίζοντας ξεγυρισμένο τσιμπούμεραγκ

#2
electron

νομίζω ότι βρήκα ποιος έκοψε τη λεύκα, η δεβόρα!!!

#3
electron

Φαντάζομαι την εικόνα! Πλάνο γενικό που μικραίνει.Το χωριό μένει χωρίς ρεύμα, αλλά ο καλλιτέχνης δεν μπορεί να αφήσει την έμπνευση να φύγει. Ετσι λοιπόν, πιάνει ένα φτερό από μια κότα (η οποία βγάζει μια κραυγή, στην απόλυτη ησυχία), τρέχει και βρίσκει χαρτί (λογαριασμό της visa) και αρχίζει να γράφει. Ξαφνικά, ο σκηνοθέτης κάνει ένα κοντινό, και βλέπουμε τον Στράβωνα πάνω από ατάκτως ερριγμένα χειρόγραφα (λογαριασμοί, Ε9), να γράφει τα αριστουργήματα του. Κάνει ένα τελευταίο κοντινό στα γραπτά, και ο σινεφίλ θεατής διακρίνει τις λέξεις : καβλώνας,καψομούνα, τσιμπουκοδότης......

#4
GATZMAN

Φοβερή έμπνευση electron. Τι μουσική θα έβαζες;

#5
electron

«της αγάπης αίματα» Σαλέας feat Θεοδωράκης, δεν παίζει τίποτα άλλο

#6
GATZMAN

Τέτοια αίματα;
Τον συγγραφέα πως τον φαντάζεσαι; Π.χ: Να 'χει γένια, να φορά πυτζάμα και να 'ναι αφοσιωμένος πάνω στα γραπτά του;

#7
Stravon

Αν κατάλαβα καλά υποτιμάτε και υποβαθμίζετε την καλλιτεχνική αξία των όρων καβλώνας, καψομούνα, τσιμπουκοδότης;
Μόνο μετά θάνατο θα αναγνωριστώ τελικά

#8
Mr. Cadmus

Θα συνηγορήσω υπερ του Στράβωνα, καθώς οι όροι υπάρχουν και χρησιμοποιούνται. Τα ρέστα είναι θέμα προτίμησης.
Στράβωνα αγόρι μου, ως γνωστόν, ουδείς προφήτης εις τον τόπο του...

#9
electron

καμία μομφή προς τον συμπαθέστατο στράβωνα, και καμία μομφή και στο νόημα των λημμάτων!!! ήταν ποιητική αηδία η νουβέλα, με το φινάλε να ζουμάρει στο τσοντοειδές των όρων, όχι στο αν χρησιμοποιούνται ή οχι

#10
electron

απλά χθες αναρωτιόμουνα γιατί έλειπε, και διαβάζοντας το πρωϊ τον λόγο απουσίας, τους όρους που ο στράβων κράτησε σε χαρτί, μου 'ρθε η νουβέλλα. Ετσι λειτουργούμε ρε οι μεγάλοι συγγραφείς!!!

#11
Stravon

Το όλο θέμα εντάσσεται στην τυχαιότητα των γενεσιουργών αιτίων ενός αριστουργήματος. Την συλλογή μου θα την ονομάσω «η κομμένη λεύκη»

#12
Mr. Cadmus

Με τέτοιο τίτλο θα δώσεις αφορμή για ένα κάρο παραφράσεις, με πρώτη και καλύτερη την «τσιμπουκωμένη λεύκη»...

#13
electron

η καψομούνα στον δρόμο με τις λεύκες

#14
Mr. Cadmus

Η κομμένη λεύκη...

#15
electron

η λευκή καψομούνα κι ο μελαμψός τσιμπουκοδότης