Comments by Stravon (351)
Showing 1-30 from 351
Βρε τις παλαιοσειρές! Ακόμη εδώ; Μόλις έλαβα ενημέρωση περί της νέας σελίδας. Ωραία η σαΐτα, προτιμώ όμως την παλαιά.
Ας συνεισφέρω εις τον σχολιασμόν σαν τον παλαιό καιρό, για να σάς δείξω τι χάνατε τόσα χρόνια :)
Φιλοσοφική ερμηνεία: Προφανής ρητορική υπερβολή βγαλμένη μέσα από τον Ισοκράτη: «Είσαι άνδρας αλλά και δεν είσαι εάν δεν...» κατά το «είσαι Έλλην αλλά και δεν είσαι εάν δεν μετάσχεις της Αθηναϊκής παιδείας», θεωρία που εισάγει την υπερβολική σύγκριση «άνδρας/περισσότερο άνδρας», «Έλληνας/περισσότερο Έλληνας».
Θεολογική ερμηνεία: Εδώ ο άνδρας γίνεται από φύλο, εσχατολογικός προορισμός του τύπου: Κανένας δεν είναι τώρα άνδρας, θα γίνει κάποτε, όταν θα έχει κάνει όλα αυτά που πρέπει να έχει κάνει ένας άνδρας, αλλά δεν προλαβαίνει να κάνει ούτε ο Σούπερμαν. Ο κατά φύσιν άνδρας αποκτά μεταφυσική διάσταση και ο ανδρισμός γίνεται ανάλογος της θεώσεως. Κανένας δεν είναι άνδρας εάν δεν κάνει όλα εκείνα, τα οποία είναι ανθρωπίνως αδύνατα να γίνουν μέσα σε μία ζωή. Επομένως ο ανδρισμός γίνεται άπιαστο όνειρο, μεταθανάτιος δόξα, αντίστοιχον της αγιοσύνης, μόνον μετά θάνατον αναγνωρίζεται κάποιος ως άνδρας, όχι από την φύση αλλά από τους άλλους, και δοξολογείται ως τέτοιος.
Αυτήν την εσχατολογική ματαιότητα εκμεταλλεύεται ο αδελφίστικος δάκτυλος «...αν δεν τον φάς...» (Κερτ Κομπέιν) «αφού δεν μπορείς ποτέ να γίνεις άνδρας εν ζωή, δεν γίνεσαι αδερφή τώρα που μπορείς; Θα μπορέσεις εξάλλου να μετανοήσεις ολίγον προ του θανάτου» (σατανάς και αδερφάτο), δια της δολίας αντιθετοαντιστροφής του ορισμού «γυναίκα είναι το άχρηστο κρέας γύρω από το αιδοίον» → «άνδρας είναι το χρήσιμο κρέας γύρω από την άχρηστη κωλοτρυπίδα», «μην στεναχωριέσαι, δεν επηρεάζει τον εσχατολογικό ανδρισμό σου» και τα συναφή.
Άνδρας που δεν φλυαρεί στο Σλάγκ δεν είναι άνδρας. Ουφ...έφτασα ένα βήμα πιο κοντά.
Κόψιμο τσιγάρου; Σιγά το δύσκολο. Το έχω κόψει πάνω από 50.000 φορές στη ζωή μου :)
Λέοντα, κάθε ταβλαδόρος που σέβεται τον εαυτό του πρέπει να παίζει όλα τα παιχνίδια. Για παιδάκια δεν είναι σίγουρα καθώς θέλει ιδιαίτερη μαστοριά για να χωρέσεις τόσες διπλές και να προβλέπεις τις κινήσεις χωρίς να εγκλωβιστείς. Υπό μιαν έννοια, όλα τα παιχνίδια είναι για παιδάκια, εξαρτάται από το πως τα παίζει κανείς. Παραδίδονται ιδιαίτερα μαθήματα, στοιχήματα δεκτά. :)
Θράκες...συντομογραφία των ανθράκων που είναι συντομογραφία των υδατανθράκων ή επί το Ελληνικότερον θράξ->άνθραξ->υδατάνθραξ. Επί δε το λαϊκότερον νεράνθρακας ή νέθρακας ή νέρακας, ακόμη και νερουλάνθρακας ή νερούρακας. Μπορούμε ακόμη και μουσκεμένος άνθρακας ή μουσκάνθρακας ή μούσκακας. :) :)
Το ασφαλέστερο αεροχέσιμο λαμβάνει χώρα σε λεκάνη τούρκικου τύπου και σε μια διαδικασία που απαιτούνται οι κάτωθι λεπτοί χειρισμοί:
Στοχεύουμε μεν την οπή αλλά με μια ελαφριά απόκλιση ώστε το αφοδευόμενο περίττωμα να «γλείψει» ελαφρά την περίμετρο της οπής, με σκοπό την επιβράδυνση και την αποτροπή του φαινομένου της ελευθέρας πτώσεως.
Με την μεθοδολογία αυτή αποφεύγουμε την αναπήδηση του μολυσμένου υγρού μίγματος το οποίο πιθανότατα έχει λιμνάσει στον πάτο της τρύπας, έχει θρέψει αρκετές εκατοντάδες μυιγών και πιθανή επαφή με το δέρμα μας μπορεί να επιφέρει δυσάρεστες εκπλήξεις.
Αποφεύγουμε να κοιτάμε κάτω, υπάρχει σοβαρός κίνδυνος να πάθουμε σκατοφοβία. Γενικότερα προσπαθούμε να κάνουμε ευχάριστες και αόριστες σκέψεις, να ταξιδέψουμε το μυαλό μας στον χώρο και στον χρόνο, πάντα όμως με προσοχή για να μην ξεχαστούμε και χάσουμε την ισορροπία μας και πάντα κρατώντας σφιχτά τα μαζεμένα ρούχα μας μην τυχόν γλιστρώντας αυτά έρθουν σε επαφή με μολυσμένες επιφάνειες.
Κατά την απομάκρυνση από το «ταμείο» οι κινήσεις μας πρέπει να είναι μετρημένες και αποφασιστικές. Δεν κοιτάμε το προϊόν μας, δεν μας ενδιαφέρει το θέαμα. Εστιάζουμε στην αλυσίδα του καταρράκτη (που συνήθως είναι μάρκας «NIAGARA»), την τραβάμε και φεύγουμε ΑΜΕΣΩΣ γιατί μπορεί να είναι πραγματικός ο Νιαγάρας και να μας επιστρέψει το «εμπόρευμα».
Σε καμία περίπτωση δεν είμαστε περίεργοι για την εικόνα που έχουμε αφήσει αποχωρώντας (εξ ου και αποχωρητήριο). Οι κραυγές αγωνίας του επομένου επισκέπτη ίσως να απαντήσουν τα ερωτήματα μας.
Στα ποντιακά ματζίρα είναι το γιαούρτι. Στην Ελλάδα δεν ήξεραν να κάνουν ματζίρα αλλά ήξεραν να κάνουν μιτζίθρα. Ίσως να έχουν και γαλακτοκομική προέλευση τα λήμματα.
Και αν δεις ότι δουλεύεις, μη μασάς. Είναι εφιάλτης, θα περάσει.
Κάνει κούραση ή εγώ είμαι κουρασμένος;
Ζωντανό;
@ Betatzis 5x2=10.
Τυχαίο; Δεν νομίζω (Τ.Δ.Ν)
Ο άνθρωπος έχει βρει 1000 και έναν τρόπους να απαξιώσει τη φύση του. Παράξενο ζώο. Παρεμπιπτόντως δεν είδα κανέναν να κόβει τον αντίχειρα του από φιλοσοφικά κίνητρα. Λες να το δούμε και αυτό ως κίνηση απαξίωσης του ανθρώπινου πολιτισμού; Το κίνημα των αυτοαντιχειροτόμων.
Καλοοοοο!!!!
Μπορεί να μην είναι αποτυχημένος αλλά:
1. Να τον έχει κάνει κάποιος καρμίρης καφετζής που βλέπει παραγεμάτο το μισοάδειο κουταλάκι.
2. Να είναι καφές φοιτητή στο τέλος της εβδομάδας όπου το νερόπλυμα έχει διαβάθμιση (ελαφρύ νερόπλυμα, βαρύ νερόπλυμα κλπ). Στο νοικοκυριό αυτό ο καφές έπεται γεύματος τριών μακαρονιών άνευ σάλτσας και λαδιού συνοδευομένου από μισή φρυγανιά με ζάχαρη. Δεν πάει αλλά κάτι πρέπει να βάλουμε στο στόμα μας.
Λήμμα τύπου ΓΑΠ που γενικότερα αφορά όλους όσους γλωσσεύουν την μπέρδα τους.
@ροτζέρ Μίλησα για τους ΝΕΟ ολυμπιακούς.
Τι ωραία πράγματα στην αρχαία Ελλάδα ε; Ρομαντικός τοπικισμός. Απλή ζωή και ελεύθερη. Μας έχει φάει ο καθωσπρεπισμός της αγγλοσαξινικής αριστοκρατίας. Νομίζω ότι ήρθε ο καιρός να επιστρέψουμε στο τριβώνιον και το γραψαρχιδισμό. Η Ελλάδα ένα τεράστιο περιβόλι (ραντίσματα με χημικά απαγορεύονται) και εμείς να τα έχουμε γραμμένα όλα στο κεντρικό μας. Να δεις μετά που θα πάει ο τουρισμός στα ύψη. Ελεύθεροι όλου του κόσμου, ελάτε στην Ελλάδα να γουστάρετε το «χέσε ψηλά κι αγνάντευε». Υποχρεωτική πληρωμή κατά την είσοδο σε χρυσό (για να απονευρώσουμε και την νομισματική παντοκρατορία). Όποιος γουστάρει χλίδα και παλάτια ας πάει στο Ντουμπάι, χεστήκαμε. Εδώ θα έρχονται μόνο οι ελεύθεροι άνθρωποι. Και άσε τους Γερμανούς να...παιδεύονται.
Ίσως θα πρέπει να του δώσουμε λίγο χρόνο. Προς το παρόν είναι μόδα. Πιστεύω ότι καθιερωθεί αλλά ... ο χρόνος θα δείξει
Τυχαίο; Δεν νομίζω
Και μάλιστα τόσο στην προστακτική μάσα (ρε) όσο και παρατηρητική (αυτός) μασά. Το λοιπόν ο παρατηρών και μη μασών, μασάει άσματα γιατί αν περιμένει να μασήσει μάσα θα περιμένει πολύ.
«Στίχοι, μουσική, πρώτη εκτέλεση (1930): Γιώργος Καρράς»
Υπάρχει και δεύτερη εκτέλεση; Τελικά όντως το πλήθος των εκτελέσεων μαρτυρεί το πόσο αθάνατο είναι ένα άσμα.
Από το πας μη Έλλην στο πας μη διεθνής βάρβαρος, από την Ελληνολατρία στη διεθνολαγνία κλπ κλπ με πολιτική προέκταση τον Ρεπουσο-Δραγωνισμό και τον Καυλικρατισμό. Ο διεθνισμός ίσως να ξεκίνησε από τον αθλητισμό (νεο-ολυμπιακοί αγώνες, παγκόσμια κύπελλα κλπ).
Όλα οδηγούν στο διεθνισμό. Όλα; Όχι όλα!
Υπάρχει ένα άθλημα που αντιστέκεται σθεναρά στην ομογενοποίηση των εθνών, ο ξυσταρχιδισμός θα αποτελεί εθνικό μας έμβλημα απέναντι στην ισοπέδωση του μεγάλου κεφαλαίου (για να πιάσουμε και κανέναν κομμουνιστή)
Μπουρδέλα, μπουρδέλα σε όλα τα φουρνέλα
(κραυγή απελπισίας από εργαζόμενους σε νταμάρια πάσχοντες από χρόνια αγαμία)
Σε αυτό το σημείο να σας ενημερώσω ότι στα ποντιακά λέπια είναι οι φλούδες από τα φρούτα και όχι μόνο.
Σπάρτη αθάνατη. Ο μόνος πολιτισμός που έκανε επένδυση στο σπέρμα και το κουτούπωμα. Και να φανταστείς ότι θεωρείται συντηρητικός πολιτισμός ενώ όλοι οι άλλοι αυτοχαρακτηρίζονται προοδευτικοί.
Ο πούστης βγήκε από την επανάληψη καθότι με μια φορά, πούστης δε γίνεσαι
Από εκεί προέκυψε ότι επανάληψις μήτηρ πάσης μαθήσεως.
Πάντως εγώ έχω μια ένσταση. Πρόκειται περί ιδιωματικής λέξης και όχι αργκό. Με την ίδια λογική θα μπορούσα να πω κοχλίδια (τα σαλιγκάρια), χαψία (τους γάβρους) και ούτω καθεξής. Το λήμμα εντάσσεται στη λαογραφία και όχι στη slang. Νομίζω;
Σύμφωνα με ένα βιβλίο του παιδαγωγικού «ινστιτούτου» (αμάν λέξη που βρήκαν!!!) είναι τα κουρέλια. Μου φαίνεται λογικό γιατί όπου βρήκα τα ξεσκλίδια φαίνονται να κρέμονται και να σέρνονται. Επομένως το κουρέλια μου φαίνεται καλύτερο. εδώ
Καλώς σε βρήκα τέως Βράστα. Επίτρεψέ με να σε αναγραμματίσω, αν δεν έχει γίνει μέχρι τώρα. (Πίσω έχει η αχλάδα την ουρά :) )
Σ.Φ.Ρυζιών.