Ρυμοτομία πόλης, με εντελώς ομοιόμορφα σχεδιασμένους παραλλήλους και καθέτους δρόμους και χωρίς καμπυλώσεις του εδάφους (φλάτ που λέμε).

Αντίθετο: Δρόμοι της Κούλουρης.

Κλασσικά παραδείγματα τέτοιου είδους μπακλαβαδωτού σχεδιασμού στην Ελλάδα, είναι οι δρόμοι του ιστορικού κέντρου των Πατρών (Κάτω πόλη), που σχεδιάσθηκαν έτσι απο τον αξιωματικό του Γαλλικού Μηχανικού Ιωάννη Βούλγαρη το 1829, κατ’ εντολή του Καποδίστρια, της Θεσσαλονίκης (μετά την πυργκαγιά του 1917), του Βόλου (μετά τους σεισμούς του 1955) και του Μεσολογγίου, όπου τα σχεδόν πανομοιότυπα τετραγωνάκια μοιάζουν με κομμάτια μπακλαβά.

Το σχέδιο αυτό, είναι εξαιρετικά χρηστικό για τους κατοίκους και κυρίως για τους επισκέπτες, διότι ευχερώς μπορεί να λειτουργήσει τροχιόδρομος (π.χ. τραμ-τρόλεϊ), υπάρχει απόσταση μεταξύ των κτηρίων με αποτέλεσμα τα οικήματα να έχουν περισσότερο φυσικό φώς και αέρα και κυρίως πάντοτε είναι δυνατός ο προσανατολισμός (αλλά μπορεί να αποβεί και βαρετό ή κουραστικό μοτίβο για τον ίδιο λόγο).

Αντιθέτως, η καμπυλωτή γεωμορφολογία (βλ. Αθήνα), η τσαπατσούλικη οθωμανική δόμηση (βλ. Ηράκλειο) ή η αμυντική αρχιτεκτονική των νησιών (βλ. Κυκλάδες), φαίνεται να είναι πιο συναρπαστική εμπειρία, αφού συμμετέχει κι ο διαβάτης στο σχέδιο: Χάνεται, ταλαιπωρείται, βλαστημάει, αλλά και εκπλήσσεται, ανακαλύπτει, σκαρφαλώνει, κοιτάζει τη θέα απο ψηλά κλπ. Έπειτα, η ιδέα με τις πεζοδρομήσεις είναι ευκολότερα εφαρμόσιμη σε τέτοιες ρυμοτομίες π.χ. κάποιο απόμερο σοκάκι, που παρεμβάλλεται βουστροφηδόν μεταξύ δυο αρτηριών, γίνεται ένα όμορφο στέκι, τα δαιδαλώδη στενά ενός λόφου συνδέονται με γραφικά σκαλοπάτια κλπ.

Διαλέγετε και παίρνετε!

(Ο οδηγός):
- Πού μας είπε αυτός να στρίψουμε;
(Η συνοδηγός):
- Ξέρω ’γώ; Σε σένα μίλαγε...
(Ο οδηγός):
- Ωχ, αδιέξοδο! Πάλι κύκλο θα κάνω ρε πούστη μου!
(Η συνοδηγός):
- Κατάφερες να χαθείς εδώ βρε ζωντόβολο; Μπακλαβάς είν’ οι δρόμοι...

Στην αγαπημένη Βαρκελώνη, έχει και μπακλαβά έχει και σοκολάτα με τσούρος. Ναι, οκ, ό,τι θυμάμαι χαίρομαι. (από Galadriel, 16/11/09)

Got a better definition? Add it!

Published
Last modified

#1
allivegp

Χότζαμ, σε συνοδεύουν όλες οι διαφημίσεις (Gamebooker, Partypoker κ.λπ.) και όχι άδικα.

#2
johnblack

μπακλαβάς / μπακλαβαδάκια είναι και οι γραμμωμένοι κοιλιακοί..

#3
GATZMAN

Ωράιος ο μουφτής. 2Χ5!

Εξ όσων γνωρίζω η Πάτρα, η Σπάρτη κι η Μεγαλόπολη έχουν σχεδιασθεί πολεοδομικά σε στιλ μπακλαβά την εποχή του Όθωνα. Ίσως όμως τα έργα στην Πάτρα να ξεκίνησαν επί Καποδίστρια και να ολοκληρώθηκαν επί Όθωνος.

Θα ήθελα ακόμα να παραθέσω ένα στοιχείο της δόμησης σε στιλ μπακλαβά, του οποίου η «αξιοποίηση» είχε κάποια... άλλα αποτελέσματα. Στη Μεγαλόπολη (πόλη από την οποία κατάγομαι), η καλή ρυμοτομία επέτρεπε σε ένα πυροβόλο να μπορεί να σημαδεύει και να γαζώνει αβέρτα σε τέσσερις κεντρικούς δρόμους.

#4
GATZMAN

Το σκηνικό που αναφέρω εφαρμόστηκε την εποχή του συμμοριτοπόλεμου

#5
HODJAS

Πολύ ενδιαφέρον!
Το ρυμοτομικό σχέδιο της Ομόνοιας (κύκλος και δρόμοι που φεύγουν ακτινωτά), που εκπόνησαν οι Κλεάνθης και Ζάουμπερτ (1834), προέρχεται απο ένα βαυαρικό πρότυπο (δεν θυμάμαι την ονομασία στα γερμανικά), το οποίο αναπαριστά τις μπερδεμένες ουρές των αρουραίων (κέντρο-πλατεία), οι οποίοι τείνουν να φύγουν προς διαφορετικές κατευθύνσεις ενστικτωδώς, προκειμένου να απεμπλακούν (δρόμοι)...

#6
betatzis

Φίλε κρητολάτρη, χρησιμοποίησες πολύ καρφωτική λέξη που αξίζει να ανεβεί και ως λήμμα. Την χρησιμοποιούν μεταξύ άλλων ο Σαρτζετάκης και ο πατέρας μου.

Για τις πολιτικές σημασίες της πολεοδόμησης γράφει και ο Ντεμπόρ στην Κοινωνία του Θεάματος αλλά πάει καιρός που το διάβακα και δεν θυμάμαι τι λέει. Τζόνι ακούει ;;;;;

Ο Μπένγιαμιν είχε φάει τεράστιο κόλλημα με τις στοές του Παρισιού και αφιέρωσε μεγάλο μέρος του έργου του σ΄ αυτές. Γαμώτο δεν θυμάμαι τίποτα απ΄ όλα αυτά, μόνο ότι μ΄ αρέσανε όταν τα διάβαζα.

#7
betatzis

Στην σχολή των φλανέρ, σαν τον Μποντλέρ ένα πράμα, ανήκει προφανώς και ο λημματογράφος στον οποίο αξίζουν τα συνήθη αστρασπέκια για τους ορίζοντες που ανοίγει με τους χειμαρρώδεις συνειρμούς του.

#8
HODJAS

Καρασπέκ σου σύντεκνε!

#9
GATZMAN

@Περί Ομόνοιας
Καλά ε;Αντε να το φανταστεί κανείς!

#10
johnblack

Η άχρηστη-χρήσιμη πληροφορία της ημέρας: η αστική ανθρωπογεωγραφία σε σχέση κυρίως με το φαινόμενο της εκβιομηχάνισης και της επέκτασης των πόλεων (αποκλεισμοί, γκέτο, κοινωνική αποδιοργάνωση κλπ) αποτελεί το αντικείμενο στο οποίο επικεντρώνονται οι εργασίες των αμερικανών κοινωνιολόγων της περίφημης Σχολής του Σικάγου στα 1920's και 1930's.

#11
electron

Μπακλαβά ή μπακλαβαδωτό έλεγε ένας φίλος μου το καπιτονέ μπουφαν, που έκανε και κάνει θραύση στο Μιλάνο (αν δεν πέρασε η μόδα του, δεν αδειάζω να πάω). Μπακλαβαδωτό επίσης, αποκαλείται το πλεκτό των δικτύων

#12
Khan

Back-love-ass ή οθωμανική δόμηση; Ό,τι και να διαλέξουμε...

#13
GATZMAN

Ωραίος!

#14
Khan

Για το Παρισάκι έχω ακούσει και καλά ότι επαναλαμβάνονται πολλοί αστρικοί σχηματισμοί, ώστε όποιος είναι στο κέντρο του άστρου να μπορεί να βλέπει ταυτόχρονα όλους τους δρόμους, και να μην στήνονται ενέδρες από επαναστάτες, κομμούνια και λοιπές δημοκρατικές δυνάμεις. Ίσως και καλά από Δεύτερη Αυτοκρατορία (1851-1870) μετά το 1848, και από τους μετέπειτα μετά την κομμούνα του 1870. Δεν το έχω καρατσεκάρει

#15
xalikoutis

Η ρυμοτομία αυτή είναι κομμάτι της πολεοδομίας του Haussmann... και κάπου τό΄χα διαβάσει ότι με την αύξηση των αυτοκινητήτων αυτοί οι αστρικοί σχηματισμοί, που στο κέντρο έχουν μια στρογγυλή πλατεία, δημιουργούσαν άπειρα κυκλοφοριακά προβλήματα. Η τροχαία είχε προσπαθήσει να ρυθμίσει την προτεραιότητα με διάφορους τρόπους αλλά συνέχισαν να συμβαίνουν πάρα πολλά ατυχήματα.. ώσπου αποφάσισαν να αφαιρέσουν κάθε είδους σήμανση και ανακοίνωσαν στους οδηγούς «βγάλτε τα πέρα μόνοι σας, να προσέχετε και να συνεννοείστε»... έκτοτε τα ατυχήματα μειώθηκαν σχεδόν στο μηδέν (ένα ακόμα επιχείρημα για την ανωτερότητα της αυτοοργάνωσης έναντι του κεντρικού σχεδιασμού για κάποιους)...

#16
HODJAS

Στός!
Κάπου διάβασα για έναν δήμαρχο (;) μιας λατινοαμερικανικής χώρας, που ενθάρρυνε το λαϊκό γιουχάισμα κατά των παραβατών των κανόνων αστικής συμβίωσης (π.χ. σκύλοι που χέζουν στα πεζοδρόμια, παρκάρισμα όπου λάχει, σκουπίδια κλπ), το οποίο είχε θεαματικά αποτελέσματα!

#17
xalikoutis

Η οποία γιούχα βέβαια ως τρόπος ρύθμισης των ανθρωπίνων δεν υπήρξε απαρέγκλιτα προοδευτικιά.... (κάτι μας είπες τώρα χάλικ)...

Ο πλέον βασικός λόγος για τον οποίο έκλεισε ο γλωσσοφιλολογικός σύλλογος των μαλλιαριστών εν Χανίοις επί Κρητικής Πολιτείας (δε θυμάμαι τ΄όνομά του) ήταν η αδυσώπητη γιούχα και ζάρπα που τα μέλη του δέχονταν όταν διέρχονταν το δρόμο των στιβανάδικων από τους κατασκευαστές των κρητικών υποδημάτων... Έτσι μας έμεινε ο καθαρευουσιάνικος «Χρυσόστομος»... (κι έτσι οι στιβανάδες των Χανίων έρχονται να διαψεύσουν τον Hobsbawm που αποθεώνει τους τσαγκάρηδες ως κατ΄εξοχήν προοδευτικό κομμάτι της εργατικής τάξης και φορείς διάδοσης του σοσιαλισμού).

Άσχετον αλλά γλωσσικού ενδιαφέροντος ευρέως νοουμένου.

#18
HODJAS

Εντάξει, εκείνη την εποχή ήταν εξημμένα τα πάθη και διαπράττονταν εκατέρωθεν ακρότητες: (Βλ. «Κεχριμπάρα»=Ηλέκτρα, «το τεσσαράγκωνο της παρακατιανής τεντώστρας»=το τετράγωνο της υποτείνουσας, «ρουφηχτές του αιμάτου του λαού»=αιμοδιψείς βιομήχανοι, αλλά και αντίστροφα «της εκδιδομένης γυναικός το κιγκλίδωμα»=της πουτάνας το κάγκελο)...

#19
jesus

στιβανάδες-χομπσμπάουμ 1-0...σε τί κόσμο θα φέρουμε τα παιδιά μας, νίκο...

#20
jesus

επίσης, αν σε έχουν κυνηγήσει μπάτσοι στα μπουλβάρ νιώθεις ότι ο Haussmann είναι η γαλλική βερσιόν της θείας όλγας. κ όντως, κηαν, την ίδια πληροφορία έχω κ είναι βασικό κομμάτι της καταστολής. όταν έγινε το μπάχαλο πέρσυ το δεκέμβρη στα ελιζέ (κ όχι μόνο εκεί, σε οποιαδήποτε πορεία γίνεται σε κεντρικές λεωφόρους) οι μπάτσοι ήρθαν άπειροι σε χρόνο μηδέν, ήρθαν από παντού κ δεν ήξερες πού να πας κ πού να κρυφτείς. χώρια που ήσουν απελπιστικά χου ό,τι κ νά 'κανες, καθ' ότι νορμάλ τύπος μέσα στην χριστουγεννιάτικη κυρίλα των ελιζέ...

η κατάσταση αλλάζει όταν γίνονται προς τα βόρεια, ας πούμε, ή σε πιο χύμα καρτιέ, όπου η δόμηση είναι κάπως πιο άναρχη κ οι δρόμοι πιο στενοί.

#21
jesus

άλλο βήμα ήτανε το ξήλωμα των περισσότερων pavés (λιθόστρωτα) μετά το μάη του 68, για να μην μπορείς να βρεις πέτρες πρακτικά πουθενά. έχει τύχει να είμαστε σε πορεία να μας κυνηγάνε κ να περνάμε από γιαπί κ μέχρι κ εκεί να μην μπορείς να βρεις τπτ.

#22
HODJAS

Σον πονηροί λε φλίκ...

#23
jesus

update: keuf είναι το verlan (ποδανά, παμπάλαια κατάσταση στα γαλλικά, ίσως κ 14ος αιώνας) του flic: flic -> flique -> quefli -> keuf. προφ παίζει ακόμα κ το flic.

#24
HODJAS

Αυτός είσαι!

#25
jesus

(παράρτημα: η 2η συλλαβή κόβεται γιατί η verlanisation δεν αυξάνει τον αριθμό των συλλαβών. αντιθέτως, το bloqué γίνεται kéblo)
ρότζερ γουώτερς

#26
Stravon

Μπακλαβαδωτές λένε και τις ζάντες των αυτοκινήτων που δεν είναι οι κλασσικές ακτινωτές αλλά έχουν περιπεπλεγμένο σχεδιασμό.

#27
jesus

κ τελευταία βερλανιστική παρέμβαση, γιατί το έχω κουράσει. το ότι η verlanisation δεν αυξάνει τον αριθμό των συλλαβών μιας λέξης είναι γενικός κανόνας, όχι απαράβατος όμως. έχει να κάνει καθαρά με την ευφωνία.
αντιπαράδειγμα το pute (πουτάνα) που ακολουθεί τη διαδικασία pute -> pu-teuh -> teuhpu κ μένει έτσι. στη verlan μορφή δεν απαντά ως επιφώνημα, παρά μόνο ως μπινελίκι.
αντιπαράδειγμα αντιπαραδείγματος: défoncé (μεθυσμένος) -> défonce -> foncedé κ έχει να κάνει περισσότερο με ναρκωτικά παρά με ξίδια στην verlan μορφή

ένα λεξικό είναι αυτό, στο κομμάτι verlan.

(όχι ότι ενδιαφέρουν κανέναν τα παραπάνω, απλά για να είναι τα γραφόμενα σωστά, έστω κ μόνο στη σούμα).

#28
Vrastaman

Αρέσκει-μου που το cigarette γίνεται garo!

#29
soulto

Αυτός ο πολεοδομικός μπακλαβάς που λες είναι το περίφημο «Ιπποδάμειο Σύστημα»

#30
Δημητράκης(Μητσάκος)

Το πλήρες τετράστιχο του μπακλαβά,όπως το λέγαμε πιτσιρικάδες του δημοτικού,αλλά και αργότερα: ''Μία είναι η ουσία-ο μπακλαβάς γωνία-το καταϊφι μέση-και τρώς ό,τι σ'αρέσει!''

#31
Δημητράκης(Μητσάκος)

Υπάρχει και η μπακλαβαδωτή λαμαρίνα και οι μπακλαβαδωτές η μπακλαβωτές πλάκες πεζοδρομίου.Επίσης θυμάμαι έναν συμμαθητή μου στο γυμνάσιο που είχε στην συλλογή του ρομβοειδή γραμματόσημα τα οποία αποκαλούσε ''μπακλαβωτά''