Είναι μια μέθοδος (και καλά) καθησυχασμού ενός ατόμου το οποίο (και καλά ασθενεί) αλλα στην πραγματικότητα δεν έχει τίποτα το ανησυχητικό ούτε το αξιοσυζήτητο. Συνήθως το ατομάκι αυτό έχει τίποτα εξανθήματα απο μια αλλεργία, μια μικροπληγή και γενικά κάτι ασήμαντο, παρ' όλα αυτά μας το αναφέρει. Τότε εμείς οι επίδοξοι καθησυχαστές επεμβαίνουμε και λέμε με έκπληξη για ένα τάχα γνωστό μας, φίλο-φίλη, που είχε πάθει κάτι παρόμοιο και πέθανε.
- Πω πω, έχω βγάλει μια παρανυχίδα άστα να πάνε.
- Για να την δω. Αμάν, και μια φίλη μου είχε μια τέτοια και πέθανε.
- Φάε την γλώσσα σου ρε!
- Σιγά ρε χαζούλα, πως κάνεις τουλάχιστον ξέρεις από τι θα πας.
6 comments
giorgiles
ΑΝ21 αυτο πρέπει να το λες και εσυ σωστα;
AN21
Όχι αλλά κάτι μου λέει οτι θα το λέω απο 'δω και πέρα! :D
Στη παρέα μου, αν κάποιος χτυπήσει αμέσως του λέμε: «Χτύπησε νεύρο!». Εξαιρετικά σπαστικό αν το συνδιάσεις με το κατάλληλο ύφος!
jesus
πόσο εύκολα ξεφεύγουν φράσεις...
ο τσιφόρος κάπου μιλάει για έναν αρχαίο έλληνα φιλόσοφο, κ μετά λέει «έδωσε, έδωσε, έδωσε, πέθανε και τον κάνανε δρόμο».
giorgiles
πραγματι ειναι και πως το λες. πολλα ληματα αλλιως τα διαβαζουμε και αλλιως ειναι
jesus
εεε;;;;
εννοούσα πόσες φράσεις/λέξεις είναι καταχωρίσιμες, τις λες συχνά κ δεν το συνειδητοποιείς. αυτό που είπες σ' έχασα...
giorgiles
για τον ΑΝ21 πήγαινε σορι σε παρεκαμπσα. σκαλωσες λες τι λεει αυτος