μοντίφα, μοντιφιά

Στος!

Οι Mods έκαναν τρελές μοντ-ιφιές στα πραπρά τους. Εντελώς αυτοαναφορικά δε, μοντιφιές είναι και οι εντιτιές των μοντ-ουλαίων.

Στος! Στην προέκταση της τελευταίας παραγράφου, ήταν αποφασιστική η εξίσωση που έκανε ο Descartes ζώον= μηχανή (αυτό ακριβώς τίποτε άλλο), που σημαίνει και ότι ανθρώπινο σώμα= μηχανή. Χάθηκε έτσι η ειδοποιός διαφορά της ζωής και της βιολογίας, που κυριαρχούσε στο προηγούμενο αριστοτελικό παράδειγμα. Αυτή η αφελής καρτεσιανή εξίσωση αναθεωρήθηκε πολλάκις (λ.χ. από Ρομαντισμό), αλλά παρέμεινε ως το σκιάχτρο του δυτικού πολιτισμού επί αιώνες (την αναλύει ο κούντερας στην Αθανασία). Η εξίσωση χτυπήθηκε, η διαφορά του εμβίου από την μηχανή ξανατονίστηκε, πλην ξαναμετα(σο)δομίζεται στις μέρες μας από μεταμοντερνιάρηδες κριτικούς, όπως η Donna Haraway, η οποία πανηγυρίζει κριτικά/φεμινιστικά το θόλωμα των ορίων μεταξύ ανθρώπου και μηχανής. Πιστεύω ότι στο έργο της υπάρχει χώρος για μια ποστιλάτη ανάπτυξη της έννοιας της μοντιφιάς.

Υ.Γ. Από το άρθρο της Βικούλας την κυρίως σημασία έχουν τα κεφάλαια cyborg manifesto και cyborg feminism. Αυτό που θα τόνιζα επί του προβληματισμού είναι ότι η μετακαρτεσιανή φιλοσοφία του εργαλειακού λόγου συνήθως θεωρεί ένα υπερβατικό υποκείμενο, που δεν επηρεάζεται το ίδιο από τις μοντιφιές που επιφέρει στην εκτατή φύση (του ανθρωπίνου σώματος συμπεριλαμβανομένου). Αντιθέτως, στην μεταμοντερνιάρικη θεωρία του cyborg εξαίρεται η χρεωκοπία του ανθρωπισμού και της υποκειμενοκρατίας και η τεχνολογική δυνατότητα για αενάως περισσότερες μοντιφιές πανηγυρίζεται ως δίδουσα την χαριστική βολή στην ειδοποιό διαφορά του ανθρώπινου, αλλά και σε κάθε άλλη ορισμένη κατηγορία, λ.χ. γυναίκα, ψυχή, έμβιο κ.ο.κ. Η μοντιφιά εντέλει σκοτώνει την ουσιοκρατία. Επιφέροντας μοντιφιές αλλάζουμε τον (ούτως ή άλλως ρέοντα) εαυτό μας, όχι μια εκτατή φύση στεγανά κλεισμένη από το δήθεν αναλλοίωτό μας υποκείμενο.

Εισαι ποιητης, τι να λεμε τωρα... Brubeck;)

ΥΓ2. Και μην ξεχνάμε ότι ο Πάπας της μοντιφιάς λέγεται μοντίφηκας.

Η Επιστροφή του Αψόγου! Στρατηγέ μου καλωσήρθες σπίτι σου! Εύχομαι μια ευτυχισμένη σλανγκοπαραγωγική χρονιά!

@ Κηαν. Σπεκ, σημείωσε κι ένα βιβλίο: Ντάγκλας Ράσκοφ, Cyberia. Οδηγός επιβίωσης στον Κυβερνοχώρο, εκδ. Λιβάνη. Περισσότερα στο ακουστικό σας :)

Είθε το 2010 να φέρει πολλά άψογα λήμματα!

Mehr acg!

Καλό (εδώ κέρδισες και τον σαλλλονικιό υπερμόντουλα, τί να λέμετε τώρα).

Σούπω τζον, παρεμπίπταμπλυ κι επειδή γίνεται συχνά, τα διπλά λήμματα δεν βοηθάνε στο εύκολο λίνκιν, αλλά το εύκολο λίνκιν βοηθάει στην μεγάλη αναγνωσιμότητα των ορισμών, η οποία βοηθάει στην άνοδο των βαθμολογιών, ειδικά όταν παίζουν καλοί ορισμοί. Αν δεν ήταν δικός σου ο ορισμός θα είχα ήδη επέμβει κάνοντας το λήμμα «μοντίφα» και ξεκινώντας τον ορισμό με Μοντίφα / μοντιφιά: μπλαμπλα, αλλά είναι δικός σου ο ορισμός και δεν αντέχω τώρα στο πρήξιμο και στην γκρίνια (ναι γίνονται διακρίσεις). Για καλό το λέω, κίνητρό μου η καλύτερη εικόνα του σάιτ, κίνητρό σου η καλύτερη βαθμολογία σου, σκέψου το κι αν συμφωνήσεις (ναι επιτρέπεται) στείλε κανα μοντς να τα αλλάξουμε.

Ωραίος. Επίσης και καστομιά.

(..εκ του αγγλικού custom, βεβαίως βεβαίως..)

@ Μες. Με απασχόλησε κι εμένα, σκεφτόμουν μάιστα εξαρχής να στείλω μοντς κλπ. Η λογική του διπλού ορισμού είναι η εξής: να αποφεύγονται πλεονάζοντα λήμματα, δλδ να πάει κανένας σε στυλ ντέρτι τόκιν και να ανεβάσει ξεχωριστά το «μοντιφιά» με τηλεγραφικό ορισμό. Λάβε υπόψη πως δεν πρόκειται απλά για συνώνυμα: οι δύο όροι ταυτίζονται πλήρως. Γλιτώνει λοιπόν το σάιτ από περιττά κττγμ λήμματα, οι μόντουλες από δουλειά και γενικά το σάιτ δίνει μια πιο μασίφ εικόνα προς τα έξω με την οικονομία αυτή. Πέρα λοιπόν από το λειτουργικό κομμάτι που επικαλείσαι (λινκιν κλπ), θα ήταν καλό να διατυπωθούν κι άλλες γνώμες εδώ, από μόντουλες και όχι μόνο. Γι' αυτό σε απευθύνθηκα δημοσία. φιλάκια.

Με απευθύνθηκες δημοσία επειδή σε απευθύνθηκα δημοσία και ο λόγος ήταν ότι, ανεξάρτητα από το τί θα αποφασίσει ο καθένας για τα λήμματά του, ίσως δεν είχε σκεφτεί αυτή την παράμετρο περί λινκιν σο ήταν μια καλή ευκαιρία γιατί πολλές φορές το έχω σκεφτεί σερνάμενη στο σάιτ.

Τα πρώτα μου λήμματα, ακριβώς στο πλαίσιο της λογικής οικονομίας που αναφέρεις, ήταν τα περισσότερα διπλά. Όμως τότε δεν ήταν η Αναζήτα τόσο καλή όσο είναι πλέον (να σου βγάζει δηλαδή και ορισμούς που περιέχουν απλά το λήμμα που αναζητάς) και επιπροσθέτως δεν είχα ιδέα περί του λίνκιν με αγκύλες (για όσους δεν το ξέρουν, αν βάλεις ένα λήμμα σε [αγκύλες], παίρνει το λινκ αυτόματα - και δεν νομίζω ότι κανένας κάθεται τώρα να βάλει λινξ στα σχόλια πχ - όμως με τις αγκύλες μπαίνουν ταυτόχρονα με το γράψιμο).

Όταν τα παραπάνω άλλαξαν, άλλαξα και τα περισσότερα λήμματά μου πχ βλ και το παλιό «λέμε / λέμετε» που πλέον είναι λέμε και το λέμετε παίζει εντός ορισμού (αν κάποιος ψάξει να βρει το λέμετε θα του το βγάλει η αναζήτα ούτως ή άλλως), ή το Μεσσαλίνα.

Τεσπά αυτό είναι υποκειμενικό, εξαρτάται από την οπτική γωνία του καθενού (sic).

Εύγε Montifex Maximus Patisiensis! Βασικότατο. Επιμορφωθήκαμε και σήμερις...

Το εύκολο απευθείας λινκάρισμα με αγκύλες είναι τω όντι ευλογία. Τι γίνεται όμως αν θες πληθυντικό και το λήμμα είναι στον ενικό; Ή αν θες να αλλάξεις το γένος; Ή την πτώση; Ή τον χρόνο, αν είναι ρήμα; Κι αυτά είναι τα πιο βασικά. Πέραν αυτών, πολλές φορές λινκάρουμε μια λέξη με άσχετο φαινομενικά λήμμα (π.χ. γράφω «Μητσοτάκης» και λινκάρω με λήμμα βρικόλακας), χαράσσοντας έτσι την πορεία του συνειρμού μου. Ο Bubis είναι ίσως το πλέον χαρακτηριστικό παράδειγμα τέτοιων λινκς (το ξέρω από πρώτο χέρι!) αλλά όλοι λίγο πολύ το κάνουμε.

Τεσπά, καθώς προείπα, γούστο σας καπέλο σας.

Περ' απ' τη γέφυρα του Αδάμ, στη Νότιο Κίνα, ο BuBis πλήττεται από οξύ λόξιγκα.

αχαχαχαχαχαχα βραστ!!!!