Χαρακτηρισμὸς ὁμαδικῶς ἐκδιδομένης πόρνης, ποὺ δηλώνει ὅτι δὲν ἔχει περίοδο, συνεπῶς ἐργάζεται.

Ὁ χαρακτηρισμὸς περιέπεσε σὲ ἀχρηστία (ὡς τοιοῦτος) μετὰ τὴν ἀπαγόρευσι τῆς ὁμαδικῆς πορνείας τῷ 1967, καὶ κατέληξε σλάνγκ, συνώνυμο τῆς παστρικιᾶς.

Ὅμως ἡ ἀρχικὴ ἔννοια τῆς παστρικιᾶς εἶναι τελείως διαφορετική: Ἔτσι ἐχαρακτηρίσθησαν οἱ Σμυρνιὲς προσφυγίνες, διότι ἦσαν μαθημένες στὴν ἀτομικὴ καθαριότητα, ἐν ἀντιθέσει πρὸς τὶς ὑπόλοιπες γυναῖκες τῆς ἐποχῆς, κατὰ τὴν ὁποίαν τὸ λουτρὸ στὸ σπίτι ἦταν ἄγνωστο, καὶ πήγαινε ἡ μουνόμπιχλα σύννεφο. Σιγὰ-σιγά, ἐπειδὴ οἱ Σμυρνιὲς ἦσαν πιό ἀπελευθερωμένες, καὶ ἐπειδὴ ἡ μαύρη ἀνάγκη ἔρριχνε καὶ κάποιες στὴν εὐκαιριακὴ κυρίως πορνεία (δῶρα, ἀνταλλάγματα, κανένα ψιλό κλπ), κατέληξε νὰ σημαίνῃ ἡ λέξι παστρικιά, τὴν πεταχτή, τὴν εὔκολη, τὴν ἐλαστικῆς ἠθικῆς γυναῖκα, καὶ κατ' ἐπέκτασιν τὴν πόρνη, ὡς ἐλαφρότερος χαρακτηρισμὸς ἀπὸ τὸ πουτάνα. Ἡ συναφὴς λέξι παστρικοθοδώρα δὲν ἔχει σχέσι μὲ τὰ παραπάνω.

  1. Ἀρχικὴ σημασία: Ἀπὸ κατάλογο πορνῶν σὲ μπουρδέλο τῆς παληᾶς ἐποχῆς:
    - Λίτσα: Ἀργεῖ
    - Πίτσα: Καθαρή
    - Λουκία: Καθαρή

  2. Σημασία μετὰ τὴν ἐθνοσωτήριο:
    - Τί γίνεται ρὲ ὁ Σταύρακας;
    - Τί νὰ γίνεται· καταθέσεις στὸ μουνί κάνει· ὁλόκληρη περιουσία στὶς καθαρές ἔφαγε, ὁ μάλαξ, κι ἔχει μείνει στὸν ἄσσο.

Νίκων ο Μετανοείτε, ο σκληρός αρμένης προσηλυτιστής (από johnblack, 22/01/10)

Got a better definition? Add it!

Published
Last modified

#1
Επισκέπτης

Όλα αυτά τα περί μικρασιατών που και καλά ήταν της καθαριότητος και περί των προκαταλήψεων και της σχεδόν απροκάλυπτης εχθρότητας των παλαιοελλαδιτών προς τους νεήλυδες, τα ακούσαμε σήμερα (χθες δλδ) το πρωί από την κιουρία Ελένη Γλύκατζη Αρβάϊλερ ως καλεσμένη στο τελεοπτικόν πρωινατζίδικον των Καμπουράκη-Οικονομέα. Ίσως είναι και η βραδινή μου όρεξη να κράξω κάποιον, πάντως δεν είμαι ο μόνος που πιστεύει πως η κυριούλα αυτή είναι υπερεκτιμημένη. Οι γνωστοί μελοδραματικοί τόνοι, οι γνωστές κορώνες για τους μικρασιάτες που είναι «οι μόνοι αληθινοί ρωμηοί», τα κλασικά κλαψομούνικα για το ανάλγητο ελληνικό κράτος που δεν άνοιξε τις αγκάλες του στους πρόσφυγες. Πείνα και των γονέων με δυο λόγια. Γενικά φαίνεται να χάνει λίγα λάδια. Ου γαρ έρχεται μόνον. Πάντως, εκτός από τις παστρικές, η Αρβάϊλερ ανέφερε κι άλλη μια σλανγκιά της εποχής, τα προσφυγγάκια, χλευαστικό λογοπαίγνιο που απήυθυναν οι παλιολαδίτες στα προσφυγοπαίδια, οτι και καλά είναι σαν ενοχλητικά έντομα.

Διατηρώ τέλος την υποψία πως τα περί καθαριότητας των μικρασιατών είναι εν μέρει τουλάχιστον μυθιστόρημα. Έχω ένα φίλο γύρω στα 40, με καταγωγή από μικρασία, μπίχλας και βρωμύλος απ' τους λίγους. Όταν καμιά φορά του λέω να κάνει κανα μπάνιο, η απάντηση έρχεται πληρωμένη: τι ζόρι τραβάς ρε μαλάκα, τουρκόσπορος είμαι, τι περίμενες να κάνω δηλαδή;

#2
Khan

Είναι υπερεκτιμημένη όντως, και το πρόσφατο βιβλίο της δεν λέει και πολλά.

Βρυβέκιος για Αίαντα...

#3
Vrastaman

Χμου, είναι πάντως γνωστό τοις πάτσι ότι οι τουρκάλες παραδοσιακά και απεξανέκαθεν περιποιούνταν και σενιάρανε τα βουβωνικά τους με χαλάουες κι έτσι. Μάλλον επηρέασαν και τις δικές μας.

Αναγραμμαντείον: Hélène Glykatzi-Ahrweiller = Genital reek, why I raze hell.

#4
vikar

Έμ, τέτοια παράδοση στα χαρέμια είχανε οι άνθρωποι, δέν θα ήξεραν οι τουρκάλες απο περιποίηση;...

#5
Khan

χαχαχχαχαχαχαχαχαχαχα

#6
HODJAS

Ο βρασταναγραμματισμός είναι όλο το χαρτί!!!!!!!!!!!!

#7
jesus

αντίστοιχο του παστρικιά, δηλαδή.

#8
jesus

μαλακία έγραψα.

#9
Vrastaman

Dispatching owls to Athens ;-)

#10
aias.ath

Χέπ, χέπ, κάποιοι προνομιοῦχοι βλέπουν καὶ τὰ πρωϊνάδικα· ἐντεῦθεν καὶ ἡ αστείρευτος πηγὴ ἐμπνεύσεως.

Ἡ κυρία εἶναι τῷ ὄντι ὑπερεκτιμημένη. Στὰ βιβλία της «Γιατί ἡ Ἑλλάδα» καὶ ἀντιστοίχως τὸ Βυζάντιο ὑπάρχουν ὁλόκληρες παράγραφοι, οἱ ὁποῖες δὲν λένε ἀπολύτως τίποτε, ἂν ἐξετασθοῦν καλά. Δὲν μπορεῖς νὰ τοὺς κάνεις περίληψι. Προσωπικῶς πιστεύω ὅτι τὸ ἑλλαδεμπορικὸ γκουριλίκιτης εὐνοήθηκε πολὺ ἀπὸ τὴν ἔλλειψι αὐτοπεποιθήσεως ποὺ ἔχει ὁ μέσος νεοὲλλην, καὶ ἡ ὁποία τὸν κάνει νὰ ἀναζητῇ στηρίγματα στοὺς ἀρχαίους ἡμῶν προγόνους καὶ σὲ κάτι «αὐθεντίες», πάντα τοῦ ἐξωτερικοῦ. Αὐτὸ ἴσχυσε ἀκόμη καὶ γιὰ τὸ γραφεῖο ἐξωτερικοῦ τοῦ ΚΚΕ, διότι «αὐτό ἤξερε καλλίτερα» (κάτι ἔγραφα τὶς προάλλες γιὰ τὴ μεταπρατικὴ ἰδεολογία μας).

Τώρα ὅμως ἂς τὰ γυρίσω καὶ λιγάκι: Πραγματικοὶ Ρωμιοὶ παρέμειναν ὄντως οἱ Μικρασιάται καὶ Κωνσταντινουπολίται, διότι Ρωμιός, ἐξ ὁρισμοῦ, ἦτο ὁ πολίτης τοῦ ἀνατολικοῦ Ρωμαϊκοῦ κράτους (Βυζαντίου). Ἐπειδὴ τὰ δικαιώματα τοῦ καταλυθέντος αὐτοῦ κράτους μετεβιβάσθησαν εἰς τὸ Ὀθωμανικὸν κράτος, Ρωμιοὶ ἐκαλοῦντο ἀργότερα οἱ ὀρθόδοξοι χριστιανοὶ κάτοικοι τῆς Ὀθωμανικῆς αὐτοκρατορίας. Εἶναι θέμα ὁρισμοῦ, χωρὶς καμμία ἄλλη προέκτασι. Τὸ ἐθνικὸν Ἔλλην εἶχε κατὰ τὴν ἐποχὴν ἐκείνην τελειώσει. Ἕλλην καὶ Ρωμιὸς εἶναι ἔννοιες συναπτόμενες μόνον μετά τὴν ἀπελευθέρωσι τῆς Ἑλλάδος ἀπὸ τοὺς Τούρκους, διότι τὸτε ἀφυπνίσθη ἢ ἀνεβίωσε ἡ ἑλληνικὴ ἐθνικὴ συνείδησις, τὴν ὁποίαν ἐνεστερνίσθησαν κυρίως ὀρθόδοξοι τῆς αὐτοκρατορίας. Συνεπῶς, ἐπὶ τοῦ θέματος αὐτοῦ ἡ κυρία ἔχει καὶ δὲν ἔχει δίκαιο. Σήμερα Ρωμιὸς πρέπει νὰ καλῆται, μὲ βάσιν τὰ ἀνωτέρῳ, ὁ ὀρθόδοξος κάτοικος τῆς τουρκικῆς ἐπικρατείας, ποὺ δὲν ἔχει Ἑλληνικὸ διαβατήριο, καὶ δὲν αὐτοπροσδιορίζεται ὡς Ἕλλην. Διαφορετικά, δὲν ξέρουμε τί λέμε. Φυσικά, καί ἡ ἔννοια τοῦ Ἕλληνος ἔχει μεταβληθῆ μετεπαναστατικῶς, διότι σήμερα πόρῳ ἀπέχει ἀπὸ αὐτὸ ποὺ ἐννοοῦσε πχ ὁ Ἰουστινιανὸς καὶ ὁ Ἅγ. Νίκων, καὶ μὲ βάσι τὸ ὁποῖο τοὺς ἀπέσφατε.

Ὡς πρὸς τὴν καθαριότητα: Στὴ Σμύρνη οἱ ἄνθρωποι ζοῦσαν μὲ εὐμάρεια, καὶ εἶχαν ἐπίπεδο παρόμοιο μὲ τὸ εὐρωπακὸ τῆς ἐποχῆς, ἀλλὰ καὶ μὲ χαμάμια, νὰ φᾶνε κι οἱ κόττες. Στὴν Ἑλλάδα τότε δὲν εἴχαμε λουτρὸ μέσα στὸ σπίτι· καὶ τὰ δημόσια ἦσαν σπανία ἐξαίρεσις. Ὁ παπποῦς μου ἔφτειαξε λουτρὸ στὸ καινούργιο του σπίτι τῷ 1928, καὶ ἀντιμετώπισε σχόλια τοῦ τύπου «ἀχρείαστο νὰ εἶναι», ἀλλὰ καὶ κακοήθη τοιαῦτα, τοῦ τύπου «κύριε Γιῶργο μου, δὲν εἶναι σωστό· ἔχεις καὶ κορίτσι πρᾶμα» δλδ μὴ σοῦ ποῦνε τὴν κόρη παστρικιά. Φυσικά, βρομιαραῖοι ὑπῆρχαν καὶ θὰ ὑπάρχουν παντοῦ καὶ πάντα, καὶ στὴ Σμύρνη.

Τέλος, τὸ genital reek εἶναι ἀνεπανάληπτο.

#11
Επισκέπτης

Aία μου, νομίζω πως το «Γιατί η Ελλάδα» (Pourquoi la Grèce) είναι της γνωτής ελληνίστριας Jacqueline de Romilly. Δεν είναι τίποτα, κι εγώ και όλος ο κόσμος τις μπερδεύει αυτές τις δύο! Όσο για την αξία τους, είναι γνωστό τοις πάσι πως και η Romilly ενίοτε απλουστεύει και συνθηματολογεί, ενώ και οι αναφορές της είναι μάλλον περιορισμένες. Έστω κι έτσι, φαίνεται πως κάτι έχει να πει.

Γιατί θεωρώ εξοργιστικά ανακριβές το αρβελέριο «μόνοι πραγματικοί ρωμιοί είναι οι μικρασιάτες»; Αν μείνουμε σε επίπεδο ορισμών, τότε το πράγμα έχει περίπου όπως λες. Να προσθέσω επί τούτου πως οι τούρκοι σήμερον, Rum αποκαλούν ακόμη τους ελληνορθόδοξους της Κύπρου, δηλώνοντας εμμέσως πλην σαφώς τα ιστορικά και απαράγραπτα δίκαια της οθωμανικής αυτοκρατορίας στο σύνολο του νησιού. Εμείς οι ελλαδίτες είμεθα δια τους τούρκους Yunan, Ίωνες. Στην περίπτωσή μας δλδ φαίνεται να το 'χουν πάρει απόφαση.

Όπως όμως προείπα, η αρβελέρειος ρήση λαμβάνει άλλες διαστάσεις κτγμ, τροφοδοτώντας μια συνεχιζόμενη συλλογική πλάνη. Έλεγε η κυρία, οτι οι ορθόδοξοι της μικρασίας ζούσαν εκεί (ως το '22) από τα χρόνια του Βυζαντίου. Ουδέν ανακριβέστερον! Την εποχή της Αλώσεως, η Μικρά Ασία ήτο από μακρών οθωμανική και δεν είχε μείνει ούτε χριστιανικό ρουθούνι επ' αυτής. Όλοι είχαν τουρκέψει (αλλαξοπιστήσει), συνεπεία αιώνων καταπίεσης και βίαιων εκτοπισμών. Δεν έλειψαν όμως διόλου και οι εκούσιες μεταστροφές στο Ισλάμ. Όλα αυτά τα αναλύει ο Speros Vryonis (ελληνικής καταγωγής βυζαντινοτέτοιος του Χάρβαρδ) στο πολύ γνωστό The Decline of Medieval Hellenism in Asia Minor and the Process of Islamization from the Eleventh through the Fifteenth Century (υπάρχει και στα ελληνικά από ΜΙΕΤ).

Το ορθόδοξο στοιχείο θα επανακάμει στη Μικρασία πολύ σταδιακά, κατά τους μακρούς αιώνες που ακολούθησαν, μέσω κυρίως μιας ευφυούς εποικιστικής πολιτικής της Πύλης. Ας μην ξεχνούμε πως ανέκαθεν, από την κατάληψη της Αδριανούπολης (1361) και μετά, το ιστορικό κέντρο βάρους του οθωμανικού κράτους βρισκόταν στις ευρωπαϊκές επαρχίες, στη Ρούμελη. Εκεί ήταν το θέατρο των πολέμων και των επιχειρήσεων, όχι στη Μικρασία. Η τελευταία ήταν για πολλούς αιώνες η κατεξοχήν ειρηνευμένη χώρα, ένα τεράστιο υπνωτήριο όπου ο χρόνος φαινόταν να έχει ακινητήσει. Ουδεμία απειλή προήλθε ποτέ για την Πύλη από εκεί, και οι συνθήκες ήταν οι πλέον πρόσφορες για την στρατηγική εκ μέρους της εγκατάσταση εκεί δραστήριων οικονομικά μειονοτήτων κλπ.

Το ανεκδοτάκι με τον παππού ωραίο.

#12
Khan

Πολύ ενδιαφέρουσα παρατήρηση, αλλά χρειάζεται πολλή μελέτη πριν αποφανθεί κανείς. Δεν αποκλείεται να είχαν μείνει κάποιοι θύλακες.

Προφάνουσλυ, η Ελέν έχει μοντελάρει τον τίτλο της πάνω στην ζακλίν, για να πει και καλά ότι η ίδια είναι η Ζακλίν ντε Ρομιγύ του Βυζαντίου. Που είναι, δηλαδή, αφού και οι δύο είναι υπερεκτιμημένες και πιασάρικες.

#13
Επισκέπτης

Τὶς μπέρδεψα τὶς κυρίες, ἀλλὰ μικρὸ τὸ κακό. Ὅσο γιὰ τὰ ὑπόλοιπα, μᾶλλον δὲν πιάνω καλὰ τί θέλεις νὰ πῆς. Ὅσο γιὰ τὸν παπποῦ, δὲν πρόκειται καθόλου γιὰ ἀνεκδοτάκι.

#14
johnblack

Απλό είναι καλέ μου, τι δεν κατάλαβες; Η κυριούλα είπε κατά λέξη πως «μόνοι πραγματικοί ρωμιοί είναι οι μικρασιάτες». Κατόπιν διευκρίνισε το γιατί δικαιούται να το υποστηρίζει αυτό. Δικαιούται - είπε - να το υποστηρίζει διότι «οι έλληνες της μικρασίας ζούσαν εκεί αδιαλείπτως από την εποχή του βυζαντίου». Κι εγώ σχολίασα αυτή τη θέση, επισημαίνοντας την ανακρίβεια και το στερεότυπον του πράγματος. Το δε ανέκδοτο το εννόησα κυριολεκτικώς: το μη εκδοθέν, το μη καταγεγραμμένο. Δεν αμφισβήτησα κάτι...

@ khan: δεν αποκλείεται να είχαν μείνει όπως λες κάποιοι θύλακες (βλ. Καππαδοκία και άλλες απομακρυσμένες και δύσβατες περιοχές) αλλά αυτό δεν αλλάζει κάτι. Η Σμύρνη των εκατόν τόσων χιλιάδων ελλήνων δε φτιάχτηκε από κατάλοιπα γηγενών βυζαντινών της μικρασίας. Έγιναν ανά τους αιώνες ένα σωρό μετακινήσεις πληθυσμών.

Η ίδια ακριβώς πλάνη (ότι δλδ το ελληνικό στοιχείο διατήρησε μια αδιάλειπτη παρουσία στη μικρασία) παρατηρείται και στο θέμα των ελλήνων της αιγύπτου, των αιγυπτιωτών. Αρέσκονται τα μουμουέ και όχι μόνο να αναμασούν στερεότυπα του τύπου: «3000 χρόνια συνεχούς ελληνικής παρουσίας στη γη του Νείλου» κλπ. Η αλήθεια είναι πολύ πιο πεζή: οι μεγάλες και ακμάζουσες ελληνικές παροικίες του Καΐρου, της Αλεξάνδρειας ή του Πηλουσίου (Πορτ-Σάϊντ) δημιουργήθηκαν μόλις το β' ήμισυ του 19ου αιώνα, από πάμπτωχους νησιώτες (κρητικούς, δωδεκανήσιους, κυπρίους) που πήγαν να βρουν δουλειά στη διάνοιξη της Διώρυγας του Σουέζ...

#15
Khan

Σαφώς και έχεις σημείο για την Σμύρνη, Αλεξάνδρεια κ.τ.ό., και κάνεις καλά που το επισημαίνεις ως παρεξήγηση, για πιο μέσα μάλλον η αλήθεια βρίσκεται κάπου στην Μες.

Παρεμπιπτόντως, σε ένα σημαντικό νεοελληνικό μεταμοντερνιάρικο μυθιστόρημα που διάβαζα χτες, είχε την ειρωνειούλα:

«Αυτό το δωμάτιο που είχα για σοφής σαν την Γιουρσενάρ. Υποσημείωση: Απορίας άξιον γιατί δεν αναφέρετε- αι η Αρβελέρ instead.»

#16
HODJAS

Radio Ahrweiller...

#17
betatzis

Λήμα, ορισμός, ιστορική τεκμηρίωση άψογα, με σφραγίδα Αίαντας.

Η ιστοριούλα με τον παππού, μου θύμισε την μαντινάδα του θρυλικού Μπρόκα, από την Τουρλωτή Σητείας. Όταν για πρώτη φορά, μετά από πολλές προτροπές φίλου του υδραυλικού, έφτιαξε στο σπίτι του ευρωπαϊκή τουαλέτα, (αντί για τούρκικη) και την δοκίμασε, έβγαλε στο καπάκι ενθουσιασμένος την παρακάτω μαντινάδα :

«Χαλάλι κάνω τα λεφτά που ΄δωσα τση λεκάνης, κάθεσαι, ξεκουράζεσαι, χέζεις και πορδοκλάνεις.»

Χαν, το διάβασα και γω το βιβλίο που λες και είναι κορυφαίο από κάθε άποψη. Δεν το εξέλαβα όμως ως μεταμοντερνιάρικο. Κάποιος έπρεπε να γράψει επιτέλους, (μεταξύ άλλων σημαντικών, που δεν είναι του παρόντος), για το συναίσθημα του παιδιού που το βάζουν οι γονιοί του να παίξει μουσική ενώπιον τρίτων άσχετων και σιχαίνεται μιά για πάντα την Μουσική, (είμαι παθός). Σεβασμός στη συγγραφέα.

#18
Khan

Όντως

#19
Abas

...για να ευλογήσουμε και τα γένια μας, οι των εφηρμοσμένων επιστημών, για οτιδήποτε αφορά τις ιστορίες για δράκους και για φίδια περί της συνεχούς παρουσίας στον χώρο, της αυτοχθονίας και γενικώς θέματα που απαντουν στο από πότε ταύτην γαρ την χώραν κατοικούμε, σας παραπέμπω στον τεράστιο Λούκα Καβάλλι Σφόρτσα και την 25ετή μελέτη του για την γονιδιακή ροή στον πλανήτη. Για να αντιληφθεί κανείς το μέγεθος του πονήματος, αρκεί να πω ότι η μιτοχονδριακή ροή (απο μητέρα προς τεκνα) έχει δείξει 7 ευρωπαίες μαμάδες και μαμά όλων αυτών 1. Έναν μιτοχονρδριακό τύπο που απαντάται στη μεση ανατολή βλ. αρπαγή της Ευρώπης από τον Δία.

Δεν θέλω να υπεισέλθω στα ιστορικά σημεία των παραπάνω συζητήσεων αλλά θα σταθώ μονάχα στην αναφορά του αίαντα για την μεταπρατική ιδεολογία μας που ειναι και η απάντηση σε όλες τις διανοιες τύπου αρβελερ και ξεφτελερ που καθομαστε και ακουμε με ανοιχτό το στόμα...και το φραπέ με το καλαμακιον προ του χειλους

#20
barbarosa

http://www.newsbeast.gr/health/arthro/826453/i-tehni-tis-sostis-afodeusis
Ένδειξη πως ο φραγκικος θρόνος του αποχωρητηρίου του ήρθε ταμάμ του Έλληνα, ενώ ο νησιώτης ή ο μικρασιάτης τα βολεύει μια χαρά και με την τούρκικη (που είναι σαν το λάκκο των παλιών καμπινέδων), είναι απόδειξη του γνήσιου του ανατολίτικου που φέρει αυτός και του βυζαντινοελληνικού του στοιχείου, αποδεικνύοντας την αδειάλειπτη παρουσία του εκεί ανά τους αιώνας. Τώρα, όσο για το πια απ'τσι δυο είναι πιο υγιεινή, η τούρκικη - ανατολίτικη - ελληνική φυσικά γιατί είναι αρχαιότερη και πιο μελετημένη, σεβόμενη τα αμελέτητα και μη "εργαλεία" και προϊόντα κένωσης. Στο σχολειό μου τέτοια είχαμενε και κιανείς δεν έφευγε παραπονεμένος ή μισοαφοδευμένος. Πλήρης κάθαρση!(για να συνδέσω την κουβέντα με την αναφορά στην τουαλέτα από τον Αίαντα, και την κάθαρση από την καθαρή του λύματ...λήμματος προς την εσωτερική καθαριότητα και την εξύψωση που επέρχεται μετά του μηδενισμού των εσωτερικών αποβλήτων).