Όπως λέμε της πούτσας, παλικάρι της φακής κλπ.
Ειρωνική έκφραση, που περικλείει όλα τα εκατέρωθεν ad hominem ψευδο-επιχειρήματα μεταξύ των υπερμάχων Αθήνας – Θεσσαλονίκης, λόγω της γνωστής χαζο-διαμάχης περί του φύλλου/ζύμης κλπ του εν λόγω εδέσματος.
Δηλαδή μεταφορικώς σημαίνει: Μάταιος αγών του οποίου το πεδίον δόξης ενν είν’ λαμμπρόν...
Σχετικά: Διένεξη περί όνου σκιάς, καβγάς για το πάπλωμα, η μάχη για το κουραδόκαστρο, της κοντής ψωλής τα μαλλιά της φταίνε, δυο κίναιδοι μαλώνανε σε ξένο γαμιστρώνα κλπ.
Το εργάκι έχει ως εξής: Οι φερόμενοι Αθηναίοι περιπαίζουν πειραχτηριακά τους φερομένους Θεσσαλονικείς, οι οποίοι τσιμπάνε και τους «αντιμάχονται» (κολακευμένοι ωστόσο που τους επέλεξαν για τετ-α-τετ σύγκρουση οι πρωτευουσιάνοι).
Όμως, και στις δυο περιπτώσεις η ύπαρξη knot-dictionary υποβάθρου δεν λείπει, αφού ούτε οι πλείστοι από τους μεν κρατάνε από τον Κόδρο, ούτε κι οι πρόγονοι των δε έκαναν ποτέ Ανάσταση στη Ροτόντα.
Τα παιχνιδάκια αυτά θα ήσαν επικίνδυνα αν δεν ήσαν γελοία κι έτσι, ακόμα και ο συμπαθής γιαουρτοφάγος Νομάρχης, δεν αποτελεί απειλή για την εδαφική αρτιμέλεια της χώρας...
(Στο τυροπιτάδικο κάπου χάμω):
- Μια μερίδα μπουγάτσα με τυρί παρακαλώ...
- Ασφαλώς ο κύριος εννοεί τυρόπιτα να υποθέσω;
- Ρε φιλαράκι, σε λέω μπουγάτσα με τυρί λέγεται αφού! Τι τ’ αλλάζετε τώρα;
- Άσε ρε λάκη τώρα, που ήρθες να μας μάθεις εσύ πώς να λέμε την τυρόπιτα στα ελληνικά...
(Τσακώνονται και exeunt)
Σ.Σ. Έτσι, και ο ένας έχασε τον πελάτη και ο άλλος έμεινε νηστικός και ζήσαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα...
7 comments
Mr. Cadmus
Ή μπουγατσοκαυγάς, αν θέλουμε να διατηρήσουμε την αρχή της γλωσσικής οικονομίας.
Vrastaman
Από τότε που ο εκ Γαργαλιάνων ορμώμενος ερζάτς Σαλονικιός τυροπιτάς της γειτονιάς άρχισε by default να θέλει να μου «τεμαχίσει» την «μπουγάτσα» κάνω ασκήσεις Βουδιστικού ζεν για να μην του χώσω κάνα μπουκέτο...
HODJAS
Γνωστό κείμενο:
Πάει ο τύπος στο φούρναρη για ψωμί.
1η μέρα:
-(τύπος): Μισό κιλό πολυτελείας
-(φούρναρης): Πάρε την τυρόπιτα, θα με θυμηθείς...
-(τύπος): Δε θέλω τυρόπιτα, ψωμί θέλω!
-(φούρναρης): Καλάαααα....
2η μέρα:
-(τύπος): Μισό κιλό του λαδιού
-(φούρναρης): Πάρε την τυρόπιτα, θα με θυμηθείς...
-(τύπος): Δε θέλω τυρόπιτα ρε χριστιανέ μου, μπαα!
-(φούρναρης): Καλάαααα....
3η μέρα:
-(τύπος): Μισό κιλό χαρακωτό
-(φούρναρης): Πάρε την τυρόπιτα, θα με θυμηθείς...
-(τύπος): Άντε, δώσε μια τυρόπιτα, αφού λύσσαξες πια!
Τραβάει μια δαγκωνιά, κοιτάζει το φούρναρη και φωνάζει «Θανάση! Ρε ψυχή πού χάθηκες»;
Galadriel
αχαχαχα!
jesus
αφού πιάσαμε τα καμμένα, τύπος σε σούπερ μάρκετ:
- μισό κιλό φέτα, παρακαλώ.
κόβει ένα γκουμούτσι ο τύπος στα τυριά.
- είναι 750, να τ' αφήσω;
- ναι, άσ' το και βάλε μου μισό κιλό φέτα.
vikar
Παρααρχίζει ωραία η Παρασκευή...
Vrastaman
(ντραμς)