Δάνειο από την αγγλική λέξη death (θάνατος), σχετική με το μουσικό μεταλλικό ιδίωμα του death metal.

Η ντεθιά, όμως, σαν ελληνική λέξη, πάει ακόμη παραπέρα. Η χρήση της ενδέχεται να σηματοδοτεί τέσσερα σχετικά μεν, αλλά επί της ουσίας διαφορετικά πράγματα:

  1. Μία δισκογραφική δουλειά του συγκεκριμένου μουσικού ιδιώματος.

  2. Ένα μουσικό πέρασμα σε κομμάτι το οποίο μπορεί να παραπέμπει συνθετικά και εκτελεστικά στο συγκεκριμένο μουσικό ιδίωμα.

  3. Ένα ολοκληρωμένο μουσικό κομμάτι δισκογραφικής δουλειάς του μουσικού χώρου της μέταλ, το οποίο χαρακτηρίζεται από την συνθετική (κατά κύριο λόγο) τεχνοτροπία του death metal, έστω και αν συνολικά ο δίσκος κινείται σε άλλα μουσικά μονοπάτια (τις περισσότερες φορές εντός του ευρύτερου μεταλλικού μουσικού ιδιώματος).

  4. Οτιδήποτε μπορεί να παραπέμπει ηχητικά στα στοιχεία του συγκεκριμένου μουσικού ιδιώματος.

Τέλος, η λέξη ντεθιά μπορεί να χρησιμοποιηθεί σχετικά με άλλες περιπτώσεις (σχετικές ή μη με τις διάφορες μορφές τέχνης) υποδηλώνοντας μία αποπνέουσα ζοφερή, πένθιμη ή ψυχοπλακωτική διάθεση ή έκφραση. Στην περίπτωση αυτή, το ουσιαστικό μετατρέπεται στο επίθετο ντεθιάρικος (ντεθιάρικη, ντεθιάρικο).

  1. Μπράβο βρε Gothic καιρό είχα να ακούσω τόσο καλή ντεθιά. (Από εδώ)

  2. τι ψαγμενη ντεθια ειναι αυτη... απο σουηδια ακουμε μονο the haunted... (Από εκεί)

  3. Sorry αλλά με πολλαπλά takes και hard panning και καμιά 100 βατ και κανά μπουστάρισμα και κανά eq και ένας βοξ μπορεί να βγάλει που και που καμιά ντεθιά... (από παραπέρα)

Got a better definition? Add it!

Published
Last modified

#1
Vrastaman

Στος! Βλ. επίσης σλαπιά και τρανσιά...

#2
Mr. Cadmus

Υποθέτω πως αυτά έχουν εξελληνιστεί στην καθομιλουμένη επειδή είναι μονοσύλλαβα, άρα η εκφορά τους είναι και πιο άμεση και αβίαστη. Βλέπε και μπλουζιά, τζαζιά, θρασιά (προσεχές λήμμα)... αλλά είναι σπάνιο να ακούσεις κάτι του στυλ «μεταλιά» (το'χω ακούσει μεν, αλλά δεν συνηθίζεται στους χώρους). Οι γλωσσολόγοι τι λένε γι'αυτό;

#3
HODJAS

Εμένα μου θύμισε πραγματικό διάλογο σε μπαρ των '80'ς.

Ως γνωστόν οι νεοέλληνες αρέσκονται στις παραγγελιές-χαρτούρες προς τους ντιτζέηδες, λές και βρίσκονται σε πανηγύρι.

Αν ο ντιτζέη υποκύψει, χτυπιούνται με την παραγγελιά τους «πώ! Τί έβαλε ο άνθρωπος;!» ενώ αν κηρυχθούν κλαστέοι, κάθονται ήσυχα στη γωνίτσα τους, ρουφάνε μερακλήδικα τη μπύρα και αργοκουνάνε το κεφάλι, επειδή ντρέπονται να χορέψουν.

Ακολουθεί διάλογος:

(1ος): -Ρε φιλαράκι, βάλε μια γκαραζιά!
(2ος):
-Όχι-όχι, βάλε μια μεταλιά!
(Αφού του σπάσαν τα ούμπαλα, λέει ο ντιτζέη):
-Εγώ λέω να βάλω μια κλαπαρχιδιά...

#4
Mr. Cadmus

Α μπράβο, την είχα ξεχάσει την γκαραζιά (είναι που δεν ακούω και τα γκαραζιάδικα). Ακούγεται, ωστόσο, δεν θα'λεγα ότι και αυτό είναι τόσο κοινό σαν χρήση...
Γενικά, έχω παρατηρήσει πως τα μονοσύλλαβα δάνεια από την αγγλική εντάσσονται πιο συχνά και πιο αβίαστα στο ελληνικό λεξιλόγιο. Έπρεπε να είχα αναφέρει και το πιο συχνό: goth -> γκοθάς, γκοθού, γκοθάκι κλπ. Κατ'αντιστοιχία, ο μπλουζάς (βέβαια αυτό είναι άλλη περίπτωση, καθότι στα αμερικάνικα ο μπλουζάς είναι bluesman). Επίσης, ο jazzist υιοθετήθηκε ως τζαζίστας και όχι τζαζάς, αλλά η τζαζ μουσική αναφέρεται συχνά ως τζαζιά. Με τον ίδιο τρόπο που καθιερώθηκε και η ροκιά (από το εξίσου μονοσύλλαβο rock).

#5
HODJAS

Είναι γενικώτερο φαινόμενο της ελληνικής η τροπή σε θηλυκό (εν προκειμένω με την κατάληξη -ιά) για οτιδήποτε κρίνεται σούπερ μπουένο π.χ. μπουφανιά, πουκαμισιά, παντελονιά, (βλ. και γραφειούμπα, αυτοκινητούμπα κλπ).
Περισσότερα για το αξιοπερίεργο σε λήμμα «την έχω» (σόρρι για την Α-λίνκη).

#6
allivegp

...γραβατιά, σακακκιά....
γειά σου ρε χότζα με τα ωραία σου!

#7
Khan

Near death metal