Έλκουσα τις ρίζες της από το σύμπαν των τυριών του ούμπερμάρκετ και σε σύμπνοια με το εκεί νόημά της, εκφράζει απορία ως προς το επαρκές μιας ποσότητας που θεωρείται εκ των προτέρων λαρτζ και πάρε νά 'χεις να σου βρίσκονται. Δείχνει την ικανοποίηση, το καμάρι για την επιτευχθήσα επίδοση, ποσοτικώς μιλώντας.
Η σύμπνοια, βέβαια, δεν είναι απόλυτος, καθώς στην εκτός τυριού χρήση υπονοείται το «ή θες κι άλλο», ενώ στην τυρική αυτής χρήση το «ή μήπως είναι πολύ;».
Τυπικός διάλογος στο ούμπερμάρκετ είναι οι τρεις πρώτες γραμμές του πρώτου παραδείγματος, και σετάκι με το υπόλοιπο κάνουν το περίφημο ανέκδοτο με το μισό κιλό φέτα. Όπως γίνεται προφανές, ο υπάλληλος βάζει πάντα παραπάνω και με τη φράση αυτή ρωτάει εάν είναι οκέυ, παρ' όλο που είναι παραπάνω από αυτό που ζητήθηκε (σημείωση για τον ιστορικό του μέλλοντος αυτό).
- Μισό κιλό φέτα παρακαλώ.
(κόβει ένα γκουμούτσι)
- Είναι εφτακόσια πενήντα. Να τ' αφήσω;
- Ναι, άσ' το, και βάλε μου μισό κιλό φέτα.Διακόσα τριανταπέντε άλογα στο δυναμόμετρο το εργαλείο μετά το φτιάξιμο. Να τ' αφήσω;
- Είσαι απίστευτος! Μ' έκανες να νιώσω γυναίκα. Μα οχτώ φορές μέσα σ' ένα βράδυ;
- Να τ' αφήσω;
10 comments
poniroskylo
- 3.750. Να τ' αφήσω;
- Άστο, άστο.
- Άντε, να σας ζήσει.
Pirate Jenny
Το λήμμα ήταν απαραίτητο κι ο ορισμός λουκούμι, αλλά... γιατί ουμπερμάρκετ και γιατί τυρί συγκεκριμένα;
Το «να τ' αφήσω» εμένα μου κάνει (και το ψιλοθυμάμαι κιόλας!) ως κλασική ατάκα του παλιού μανάβη, μπακάλη κλπ, με την παλιά ζυγαριά με τα βαρίδια. Και τώρα παίζει κατά κόρον σε λαϊκές αγορές και τα τέτοια. Και το λένε για ο,τιδήποτε ζυγίζεται, ζαρζαβατικό, τυρί, κρέας κλπ.
Στα σουπερμάρκετ αντίθετα, ακόμα κι αν η λογική είναι η ίδια (κόβω παραπάνω απ' όσο μου είπανε και ελπίζω να μην γκρινιάξουν), η φράση σιγά-σιγά χάνεται. Έχουν πιο χάι ατάκες πλέον. («Βγήκε εφτακόσια πενήντα, δεν υπάρχει πρόβλημα, ε;»)
HODJAS
Basta cosi signore;
Galadriel
Ας μείνουμε στα σημαντικά θέματα, νομίζω ότι οκτώ φορές σε ένα βράδυ δεν είναι πρόβλημα αν το αφήσει κανείς, αλλά προκαλεί τάσεις λαιμαργίας τ. πλάκα μου κάνεις, αντέχεις κιάλλο; έλα να δούμε πόοοοοσο ακόμα :P
Επί του διαδικαστικού να αναφέρω σε υποστήριξη του συγγραφεύ ότι η φέτα είναι χαρακτηριστικό, ιδιαίτερα πονεμένο παράδειγμα (το τυρί γενικά) γιατί το να του πεις του μπακάλη «όχι θέλω ακριβώς μισό κιλό» θα πει ότι την μαλακία που έκανε πρέπει να την λουστεί γιατί θα του περισσέψει ένα κομμάτι που δεν θα το πάρει κανείς γιατί, αν το δει κομμένο από πριν, θα θεωρήσει ότι του προσφέρεται κατιμάς. [Μεγάλη παρένθεση: Φαντάζομαι βέβαια ότι πλέον δεν παίζει αυτό στους βασιλόπουλοι της σήμερον, δεδομένου ότι καταρχήν χέστηκε η κυρία στο ψυγείο να σου φορέσει παραπάνω τυρί καθότι απλή υπάλληλος και επιπλέον, άμα της περισσέψει το κομμάτι, το πολύ να το βάλει σε φόαμ δισκάκι να το καλύψει με σελοφάν και να του κολλήσει ταμπελίτσα με τιμή και ημερομηνία λήξης. Κλείνει η παρένθεση.]. Συνεπώς, σε πιάνει και το φιλότιμο, λες τώρα, δεν είναι μήλο να του πω να το ρίξει πάλι μέσα στο πανέρι, είναι τυρί που θα του μείνει, άντε δε γαμιέται, να το πάρω κι ας με τρώνε οι αμφιβολίες ότι θα ξινίσει και θα το πετάξω στα σκουπίδια και τσάμπα τα λεφτά. Κι εκμεταλλεύεται δηλαδή ο καργιόλης ο μαυραγορίτης την συμπόνοια σου, κόφτε τώρα αποδείξεις λαμόγια, άιντε!
Παραλήρημα τέλος. Γνωστέ άγνωστε ελπίζω να πήρες τζούρα μπουρδολογίας για λίγες ώρες ακόμα.
Επισκέπτης
Εγώ παραγγέλνω πάντα 450gr. και παίρνω 500 που ήθελα!
xalikoutis
Παρά μια τεσσαράκοντα στο μπακάλικο, δηλαδής...
jesus
για να το λες θα έχεις δίκιο, τζέννυ. από μπακάλικα κ τέτοια δεν τό 'χω, κ στις ελάστιχες ταινίες ελληνικού κιν/γράφου που έχω δει δε θυμάμαι να πέφτει η ατάκα, κάτι που θα το περίμενα αν ήταν σύστημα.
ένιγουέι, κ στο άντ χόκ στάυλ, θα πω ότι έβαλα το ειδικό αντί του γενικού κ άλλα τέτοια. συν ότι μου βγήκαν καλά οι ατάκαες...
ο αυτοκτονημενος
τζουσε ρε στο 3 παράδειγμα ΗΤΑΝ νύχτα και κρατούσε θερμαινόμενο δονητή ;;;;
τι ΕΥΝΟΟΥΣΕ να το αφήσω δεν το σκαμπάζω ΒΟΗΘΕΙΑ έχω ;;
jesus
you can ring your deala.
patsis
Στο τρίτο παράδειγμα χύθηκες και σε σκαμπό;