Από ένα γούγκλισμα στα γρήγορα ανακάλυψα ότι είναι αφενός ένα βάραθρο κάπου στην επικράτεια και αφεδύο ένα χαμηλό όρος με βάραθρα.
Επειδή δεν μου είναι και γνωστό το έτυμον του όρου, πιθανολογώ ότι και η σημασία αυτή επίσης προέρχεται από ανά την επικράτεια σλαγκόφώνους Έλληνες. Στα σλαγκολευκαδίτικα όμως. σημαίνει το κακομαγειρεμένο ψητό, σε σημείο που να έχει γίνει εντελώς μαύρο και να μην τρώγεται με τίποτα. Όταν δηλαδή οι συνδαιτυμόνες αναφωνούν «άνθρακες ο θησαυρός». Σαν έξυπνος σλάνγκος όμως που είμαι κτοκττμγ βρίσκομαι κοντά στο να συνδέσω τις δύο σημασίες εκ του κοινού χρώματος που έχει το στόμιο του βαράθρου με το καμμένο φαγητό.
για την πρώτη εκδοχή: ... μέσ τη βροχή και το κρύο, για το όρος Κάρκανο, προέκταση του όρους Πούλου πριν το διάσελο της Κουλοχέρας ,πριν ξημερώσει και τους δουν οι αντίπαλοι. Μερικοί μπορεί να είναι και στενοί συγγενείς και παλαιότερα πολύ αγαπημένοι, ενώ τώρα σε αυτές τις μαύρες μέρες με το μίσος όλα είναι αλλόκοτα.. και επίσης: Ένα βαθύ κάρκανο στο Χιονοβούνι είναι μακρινή αποστολή και δεν πήγαμε για εξερεύνηση, ενώ έχει κάποια αξία ιστορική. Σε αυτό ο Ιμπραήμ έριξε τους Κρεμαστιώτες που απέφευγαν την κίνησή του για να γλιτώσουν τα κοπάδια τους και κάποια στιγμή τον χτύπησαν σε στενά και μερικοί σκοτώθηκαν. Αυτούς τους έριξε με τον ελαφρύ οπλισμό τους μέσα στο κάρκανο αυτό υποτιμώντας τα όπλα των μπροστά τα δικά του.
... και για την δεύτερη:
- Ελάτε να φάτε που να με φάει κακός λέφας κι επέθανα στα ποδάρια μου, να νετάρω!!!
- Έτσι που τό' καψες και τό' καμες κάρκανο δεν είναι κρέας αυτό μάνα, διαλούπι είναι!
4 comments
iron
α εγώ τα τρώω αυτά. και ό,τι μείνει στο τηγάνι, επίσης (στη σχάρα πιο δύσκολα, δεν ξεκολλάνε τα γαμημένα). Και μικρή περίμενα να κρυώσει το λάδι από τα τηγανητά και μετά το πλάκωνα με το κουτάλι της σούπας. Τα μαυράκια που είχε μέσα ήταν η καλύτερη στιγμή. Στα καλά εστιατόρια γίνομαι ρόμπα όταν ζητώ το κρέας καρβουνιασμένο. Τώρα ξέρω πώς θα το λέω.
Ναι, ζω ακόμα.
perkins
Όταν μεγαλωσεις Ιρον να προσέχεις τα κεκορεσμένα.
iron
«Όταν», χε... καλά το πήγες!
dryhammer
@ ιρον: Όταν είναι ζεστό το τηγάνι (όχι καυτό), στίβεις λίγο λεμόνι (άμα θες αλατίζεις κιόλας) και τα μαζεύει μιά χαρά το ψωμάκι. Καλός κρασομεζές. Επίσης στα κομμάτια χοιρινού καθαρίζεις τό λιπος (+ πέτσα) «κλέβοντας» και ίχνη κρέατος και τα πετάς στο τηγάνι με αλάτι. Σερβίρονται στο τηγάνι που μετά δεν θέλει πλύσιμο... αστράφτει