μένω σε οικοδομή

Αγαπώ Θεσσαλονίκη.

και το τυρί είναι η φέτα. Το καλύτερο όμως είναι το «παρακαλώ θα ήθελα ένα κιλό κασέρι γκούντα»

Κι όμως, υπάρχει!

[img]http://www.greatergourmet.com/cheese/147217.jpg[/img]

(το κασέρι < (τουρκ.) kaşer ~ kosher, δηλαδή τρόφιμο συμβατό με τις Εβραϊκές θρησκευτικές προδιαγραφές)

έλα ρε θεέ..βρες και κασέρι εμενταλ να σε δω!

Ότι είδους κασέρι τραβάει η ψυχή ρου!

Ok, σε μας όλα αυτά φαίνονται καθημερινά και τετριμμένα, να ξέρετε. Τά 'χουμε πει, τυρί χωρίς άλλο προσδιορισμό είναι κυρίως η φέτα, δευτερευόντως λευκό τυρί που μοιάζει αρκετά με φέτα (π.χ. όχι το μανούρι). Κασέρι είναι το υποκίτρινο ή κίτρινο, ημίσκληρο ή σκληρό. Όταν θα πω «τρίψε λίγο κασέρι στα μακαρόνια» μπορεί να με ρωτήσει ο συνομιλητής «έχω γκούντα και ένταμ, τι θες;». Από άποψη ακρίβειας, ο αθηναϊκός όρος μου φαίνεται πιο στρέητφόργουορντ, λες τυριά τα πάντα και μετά εξειδικεύεις, όπως λες «θα πάρω αμάξι» και εννοείς μεν Ι.Χ. αλλά πρέπει να εξειδικεύσεις, μικρό, μεγάλο, τι τύπου, τι μάρκα κλπ.

Α ναι, το «μένω στην τάδε οικοδομή» από σπόντα κατάλαβα ότι δεν το λένε οι νότιοι, όταν μου απαντούσαν «τι οικοδομή, δεν έχει τελειώσει ακόμα;» Πρέπει όμως αυτήν την «ειρωνεία» να μου την έχουν κάνει και πάνω, ίσως δηλαδή το λήμμα να μην λέγεται από όλους τους βόρειους.

Πάντως ο Τριαντάφυλλος έχει και τα δύο:-)

Στα μεσαιωνικά ελληνικά, είναι συχνότατη η θεσσαλονικιώτικη χρήση, στα αρχαία ελληνικά, μάλλον δεν έχουμε συχνή χρήση της λέξης, αλλά όπου χρησιμοποιείται έχει πότε την μια και πότε την άλλη από τις δύο έννοιες που δίνει ο Τριαντάφυλλος. Οι Θεσσαλλλονικιώτες είναι ιστορικά δικαιολογημένοι.

Περισσότερα στο Liddell-Scott εδώ. Οι Σαλλλλλλονικιώτες σίγουρα δικαιώνονται.

Ωσαναφορά (sic) το τυρί μάλλον όχι, καθώς οι αρχαίοι ημών αναφέρονταν σε διαφορετικά είδη τυριού π.χ. αἴγειον κνῆ τυρόν, τυρόν ἐξ Ἀχαΐης, τυρόν Σικελικόν, βούτυρον, κ.α. Ειρήσθω εν παρόδω, το τυράκι είναι Ομηρική λέξη.

Τα τυράκια στο τρίβιαλ περσούτ φτιάχτηκαν από (επίτιμους) Αθηναίους, αφού δεν υπάρχει ούτε ένα λευκό.

Έλα ρε!... Μού 'χε ξεφύγει αυτό το λήμμα. Ιδέα δεν είχα οτι πρόκειται για τοπική σημασία, σωστός.

Δε μπειράζει πάτερ μου, συγχωρείσαι. Ολοι ξέρουν ότι μένεις σε λαγούμι :-P

Ασχετο αλλά συνειρμικό : Ο Θ. Πετσάλης-Διομήδης στους «Μαυρόλυκους» χρησιμοποιεί τη φράση «σε μεγάλου άρχοντα την οσπιτοκάθηση πηγαίνεις αφέντη μου», μιλώντας για φιλοξενούμενο σε κάποιο αθηναϊκό αρχοντικό του 17ου αιώνα. Ο γούγλης δε μου έδωσε τπτ, οπότε καταγράφω τη λέξη για να μην πει κανείς ότι δεν κάνω και δουλειά εδωμέσα, άντε μην τα πάρω... :-P

Σχετικό-άσχετο: έλεγε η μαμά μου ότι στην Θεσσαλονίκη τις πολυκατοικίες τις λένε «μέγαρα». Πρέπει να το είχε ακούσει στις δεκαετίες 50-60.
Ξέρει κανείς άλλος τίποτα;

Μια θυρωρίνα που ήξερα ήτανε μέγαιρα.

Σαλονικιά η θυρωρίνα;

Μέγαρο, ναί, ήταν παλιά λέξη για τις πολυκατοικίες, το ακούς ακόμα απο παλιούς, αλλα το βλέπεις και γραμμένο σε παλιές πολυκατοικίες. Μόνο στη Θεσσαλονίκη κι' αυτό;...

Θυμάμαι τώρα τον Ιωάννου, που έχει μιλήσει εκτεταμένα για την αρχιτεκτονική της πόλης, αλλα έλεγε «πολυκατοικία» --μπορεί ομως να κάνω και λάθος.

Αν δεν κάνω λάθος, και στην Αθήνα υπάρχουν κάποιες πολυκατοικίες στο κέντρο με αυτόν τον τίτλο, κτήρια γραφείων κιετς. Palazzo = μέγαρο είναι η ιταλική ορολογία για τέτοιου είδους κτήρια, ίσως να πρόκειται για προσπάθεια μεταφοράς του όρου στα καθ' ημάς.

Μα νομίζω ότι αυτή ήταν η διαφορά, ότι μέγαρα στην Αθήνα λέμε θηριώδη συγκροτήματα γραφείων, βλέπε μέγαρο ΟΤΕ, ή κρατικά νεοκλασικά (Ζάππειο, Μαξίμου, Προεδρικό κα).
Νομίζω ότι αυτά που αναφέρεις σαν πολυκατοικίες πέφτουν στην πρώτη περίπτωση (αν σε καταλαβαίνω πρέπει να λες για κάποια κτήρια στην Πανεπιστημίου) που όμως δεν νομίζω ότι χτίστηκαν για να στεγάσουν οικογένειες αλλά γραφεία. (Δεν παίρνω και όρκο)

Εγκζακτεμάν, γι αυτό μίλησα για κτήρια γραφείων.

Έχω την εντύπωση οτι και στη Θεσσαλονίκη όταν λέγεται (όσο λέγεται), λέγεται κυρίως για κτίρια με γραφεία. Αλλα έχω επίσης την εντύπωση οτι υπήρχε και με τη σημασία της πολυκατοικίας, έτσι απλά.

Γράφει λοιπόν ο Γιώργος Ιωάννου στο κείμενο «Η πρωτεύουσα των προσφύγων» (απ' την ομώνυμη συλλογή), κείμενο μιας ομιλίας του τον Μάιο του 1982, για τη Θεσσαλονίκη:> Το όνειρο της στέγασης άρχισε να πραγματοποιείται αραιά και διστακτικά απο τα μέσα της δεκαετίας του '50, αλλα έλαβε ομαδική πραγματοποίηση στη δεκαετία κυρίως του '60, γιατι τότε πήραν να εκπληρώνονται ορισμένοι οικονομικοί όροι και επιπλέον είχαν μεγαλώσει πιά τα παιδιά των προσφυγικών οικογενειών και μπορούσαν έτσι κάτι να συνεισφέρουν στη στεγαστική προσπάθεια της οικογένειας. Αλλα εκτός απο τα παραπάνω, η στέγαση βοηθήθηκε αποφασιστικά απο τα καινούργια συστήματα αντιπαροχής ή οριζόντιας κατοχής κατοικίας. Η πώληση δηλαδή ενός μεγάρου, όπως θα λέγαμε παλιά, κατα διαμερίσματα. Και σιγά σιγά απο πολυκατοικία σε πολυκατοικία έγινε αυτό που έγινε.

Ετσι, για την ιστορία (και αφού πήρα πληροφορίες από τον θείο)
Το κτίριο που αναφέρω παραπάνω (και μάλλον και ο Δείνος) λέγεται Μέγαρο Μάντακα, είναι Πανεπιστημίου 57 και χτίστηκε (1972-1974) εξ αρχής για γραφεία.

Στην Τσιμισκή: