Κλασσική έκφραση, που υποδηλώνει άρνηση αποδοχής προσφοράς τινός.
Δηλαδή, γίνεται μια πρόταση προς κάποιον, η οποία όμως είναι ουσιαστικά δυσμενής γι’ αυτόν, γεγονός το οποίον είτε δεν γνωρίζει ο προτείνας (καλόπιστος), είτε το γνωρίζει (κουφάλα).
Έτσι, αναλόγως της έντασης του άχθους που συνεπάγεται η πρόταση για τον αποδέκτη, η σημασία της έκφρασης κυμαίνεται μεταξύ των «άσε καλύτερα» και «δε σφάξανε».
Προέρχεται από στερεότυπη ματαίωση παραγγελίας στα παλιά καφενεία:
Π.χ. ο πελάτης είχε παραγγείλει έναν βαρύγλυκο (ή τσοκ-σεκερλή), του έτυχε μια δουλειά και πρέπει να φύγει βιαστικά, ή άργησε το γκαρσόνι να τον φέρει. ή ήρθε ένας φίλος και είπε να το γυρίσει σε ούζο λόγω προκεχωρημένης ώρας κλπ-κλπ, οπότε φώναζε στο γκαρσόνι «να μένει ο βαρύγλυκος!» ή «ρέστος ο βαρύγλυκος!», το οποίο με την σειρά του το φώναζε σχεδόν ταυτόχρονα στον ταμπή, προκειμένου να προλάβει να διακόψει την προετοιμασία του καφέ.
Το ίδιο γίνονταν και με τα γλυκά του κουταλιού που σερβίριζαν στα καφενεία (νερατζάκι, κυδώνι, τριαντάφυλλο κλπ), εξ ού και η πασίγνωστη ατάκα του εκλιπόντος ιστορικού αρχηγού της Αριστεράς «να μένει το βύσσινο»...
- (Ο καλόπιστος):
- Να πω τη Μαρία να φέρει την Εύη το βράδυ, να γίνει καμιά κατάσταση;
- Να μένει!
- Γιατί ρε, τί έχει το κορίτσι;
- Τα’ χε τρια χρόνια μ’ έναν φίλο μου και του’ πρηξε τα ούμπαλα, αυτό έχει...
- (Ο πονηράκιας):
- Έρχεσαι ρε να σε πάρω γραμματέα στις εκλογές;
- Πόσα θα πάρω;
- Εκατό φράγκα!
- Και πού θα πάμε;
- Προσοτσάνη Δράμας...
- Και με τί θα πάμε;
- Με το ΚΤΕΛ, εκδρομούλα...
- Να μένει φίλος!
- Γιατί ρε, λίγα σου πέφτουνε; Κι ύστερα σου λέει κρίση...
- Να μου φύγει εμένανε το σοβατεπί Κυριακάτικα στο γράψε-σβήσε και να τραβηχτώ στου διαόλου το ξεσταύρι 3 μέρες για 100 ευρά; Πιο πολλά θα βάλω απ’ την τσέπη μου. Να πας εσύ που θα τα κονομήσεις στα γεμάτα. Εμένα άσε με να κόψω τούφες σπίτι μου...
8 comments
iron
ωραία μαγκιά... δεμελές όμως, εγώ το ήξερα να λείπει το βύσσινο. Άλλο το ένα και άλλο το άλλο γιατρέ;
jesus
λίγα με την προσοτσάνη.
knasos
Εγώ είμαι 12% από την Πετρούσα από την μάνα του πατέρα του πατέρα της μάνας μου και ρωτάω, γιατί λίγα;
Galadriel
Πολύ καλό! Κι εγώ να λείπει το βύσσινο το ξερα αλλά σε σχωράω. Πάρτα.
jesus
γιατί η γιαγιά μου η ζαμποδήμαινα πήδηξε απ' το ζάλογγο κ ψηφίζω καραμπελιά.
HODJAS
Θνξ γκαλζ & γκάιζ.
Το λημματάκι, καίτοι πασίγνωστη και ευρέως διαδεδομένη έκφραση, δεν βρίσκεται στα λεξικά, δεν γίνεται κατανοητό απο π.χ. αλλοδαπούς που μιλούν στρωτά ελληνικά ούτε κι η προέλευσή του είναι γνωστή στους ημεδαπούς, χώρια που έχει μια ωλλ τάιμ κλάσσικ μάγκικη εσσάνς (απ' αυτές που αναβιώνουν πρόσφατα) και γι' αυτό το έβαλα.
Ο καπτα-Γιώτης έλεγε την έκφραση με την παλιοκαιρίσια (να μένει και όχι να λείπει - πιστή ως προς την προέλευση) μορφή της και φυσικά με την χαρακτηριστική Αγραφιώτικη προφορά του.
Κανείς δεν έλεγε (ούτε λέει) στον καφετζή να λείπει ο καφές/ναργιλές/βύσσινο/λουκούμι κλπ.
Η έκφραση να λείπει το βύσσινο, (πληρέστερα: να μου λείπει το βύσσινο), είναι νομίζω μεταγενέστερη και συμφύρεται με τον μπαμπαδισμό να σου λείπουν αυτά έναντι θρασέως ή μαλαγανοχειριστικού τέκνου = άσε τα νάζια, αυτά που ήξερες να τα ξεχάσεις, δεν με κόβεις εμένα με τέτοια, μην ψήνεσαι κλπ (αγγλιστί none of your lip).
Σας μερσώ, ορέν ντουβάρ!
betatzis
«Κι έτσι η παλιά φρουρά, όλοι μας ενωμένοι, εν σώματι εβρέθηκε στο πάλκο καθισμένη.
Και παίζανε διπλοπενιές με τέτοια μαεστρία
και ξαναζωντανέψανε παλιά μας μεγαλεία.
Μαζί με μένα δάκρυσε κι ο Σατανάς ακόμη
και μου'πε πια ξεκάθαρα και τη δική του γνώμη.
»Τι κάθεσαι κάτω στη γη , ο Άδης περιμένε髨.
Κι εγώ του είπα »μάγκα μου , το βύσσινο να μένει«.
Κι άλλα πολλά κι άλλα πολλά είδα σε ένα βράδυ
στο όνειρο που γύρισα στις αίθουσες του Άδη».
Από την «Κόλαση» του Ζαμπέτα.
iron
νταξνταξνταξ με πείσατεεεεεε!
όσο για τον λόγω της καταχώρισης, ζυμφωνώ απουλήτως, είπαμε, το αιώνιο παράδειγμά μου είναι ο ξένος μεταφραστής που, αν δεν τα βρει εδώ όλ' αυτά, δεν θα τα βρει πουθενά αλλού.
σας φιλώ,
Νίκος.