Η υποθήκη. Λέγεται για ακίνητα τα οποία είναι υποθηκευμένα. Ουσιαστικά, ο πλήρης όρος είναι οικονομικό βάρος. Αλλά έμεινε να λέγεται σκέτο «βάρος».

- Και γιατί δεν πουλάς το κτήμα ρε;
- Γιατί έχει βάρος. Πρέπει να βρω αγοραστή, να καθαρίσει, να πάρω τα υπόλοιπα, ή να τα πάρω κασαδούρα, και να μεταφέρω το βάρος σε άλλο ακίνητο.

Got a better definition? Add it!

Published
Last modified

#1
joe909

Δεν είναι σλανγκ, είναι δόκιμος και επιστημονικός όρος. Θα τον δεις και στα συμβόλαια και στα πιστοποιητικά.

#2
allivegp

Παρόμοιος όρος είναι και η «δουλεία» που μπορεί να βαρύνει ένα ακίνητο, π.χ. το δικαίωμα ενός τρίτου να διέρχεται μέσα από μια αυλή ενός άλλου σπιτιού. Ωστόσο, καταλληλότεροι για να περιγράψουν αυτούς τους όρους είναι οι νομομαθείς του σαητός, αν και οι όροι είναι δόκιμοι.

#3
παιδοβούβαλο

Δοκιμότατο, πιο δόκιμο πεθαίνει. Είναι ωστόσο ενδιαφέρον το γεγονός οτι η νομική ορολογία, εξαιτίας του αυστηρά τεχνικού χαρακτήρα της, ηχεί συχνά εξωτική σε ώτα κοινών μη νομικών θνητών (ενίοτε παραβατών), που προσλαμβάνουν αυτό το εξωτικό φρούτο με «αποκλίνοντα» τρόπο. Υπ' αυτή την έννοια, σχεδόν οιοσδήποτε όρος μπορεί να θεωρηθεί σλανγκίζων αναλόγως των συμφραζομένων.

Για κάποιον που έχει σπουδάσει το σχετικό αντικείμενο, η άτεγκτη ακριβολογία είναι ο μοναδικός δυνατός τρόπος ύπαρξης μιας νομικής γλώσσας και επιστήμης. Στους αντίποδες αυτής της θετικιστικής προσέγγισης, υποστηρίζεται πως τα ιδιόλεκτα των επιστημονικών πειθαρχιών (το νομικό και άλλα, με χαρακτηριστικότερο φυσικά παράδειγμα το ιατρικό) κατασκευάζουν αποκλεισμούς και διαιωνίζουν την υπερέχουσα θέση μιας «εκλεκτής» μειοψηφίας επί του συνόλου της κοινωνίας, στη βάση της πρόσβασης σε μια οιονεί απόκρυφη γνώση των μεμυημένων (βλ. και φουκωική εξίσωση pouvoir=savoir).

Οι δικηγόροι είναι ο σύγχρονος κλήρος. Επέχουν θέση ιερέων στις νεωτερικές κοινωνίες της εκκοσμίκευσης, ενώ η Νομική εκθρόνισε την Θεολογία ως η νέα κορωνίδα των επιστημών. Διαφυλάττουν ζηλότυπα την ύπαρξή τους ως μια κλειστή, σε ικανό βαθμό αυτοαναπαραγόμενη, κάστα ειδικών που αυτονομιμοποιείται θέτοντας δυσυπέρβλητους γλωσσικούς φραγμούς στο corpus των «ιερών» κειμένων της. Ακριβώς όπως η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία του Μεσαίωνα, υπέρμαχος της Latinitas, ανθίστατο στη μετάφραση των Γραφών στις δημώδεις ευρωπαϊκές γλώσσες. Το ζήτημα άπτεται προφανώς του ευρυτέρου γλωσσικού ζητήματος, που στα καθ' ημάς έλαβε τη μορφή «δημοτικιστές vs καθαρευουσιάνοι», βλ. μετ. αλ. Ευαγγελικά του 1901. Η γλώσσα δεν θεωρείται εν προκειμένω ως ο απλούς φορέας των νοημάτων του κειμένου. Μάλλον είναι το ίδιο το κείμενο, συνιστά την βαθύτερη «ουσία» του, που ως τέτοια οφείλει να παραμένει αναλλοίωτη.

#4
electron

κοίτα να δεις!

#5
Galadriel

Εγώ που είμαι της θετικής δεν το ήξερα από πού βγαίνει και χαίρομαι που ανέβηκε γιατί το είχα ακούσει. Εσείς τώρα της νομικής... τα ξέρετε καλύτερα φαντάζομαι.

#6
electron

Ένα είναι το γεγονός μες, ότι ακόμα κι εγώ, μπορεί να κάνω λάθος. Δλδ, ένας μύθος ακόμα γκρεμίζεται!!!
Σε τι κόσμο θα φέρετε τα παιδιά σας;;;; (τα δικά μου είναι εξωγήϊνα, όπως κι εγώ).