Το δικαίωμα καθ’ ύψος επέκτασης της οικοδομής, στις συμφωνίες αντιπαροχής μεταξύ οικοπεδούχων και εργολάβων, όπου το όλο οικόπεδο διαιρείται σε χιλιοστά, τα οποία θα αντιστοιχιστούν στα διαμερίσματα που θα χτιστούν.
Στην αντιπαροχή του οικοπεδούχου, ο εργολάβος γενναιόδωρα προσφέρει, εκτός από τα διαμερίσματα, και ένα ποσοστό του οικοπέδου, π.χ. 50/1000, ως αέρα, δηλ. το δικαίωμα αν αυξηθεί ποτέ ο συντελεστής δόμησης (που απαγορεύεται από το Σύνταγμα, αλλά ειδικά με τον Παπακωνσταντίνου Υπουργό Περιβάλλοντος να μην το αποκλείουμε κι αυτό) να χτίσει και άλλο όροφο. Πιο ποιητικά διατυπώνεται σε ορισμένα συμβολαιογραφικά έγγραφα ως «η αέρινη στήλη ύπερθεν της οικοδομής».
Και οι δύο παραπάνω περιπτώσεις μαρτυρούν τη συναλλακτική ευφυΐα της Ελληνικής φυλής και κοινωνίας, και το προχωρημένο στάδιο καπιταλιστικής ανάπτυξης της χώρας, εφόσον ενώ και οι πιο προοδευμένες χώρες ακόμη μάχονται να ιδιωτικοποιήσουν το νερό και ούτε που διανοούνται τον αέρα, στην Ελλάδα από τριακονταετίας τουλάχιστον ο αέρας είναι κανονικό αντικείμενο συναλλαγής, στην πρώτη μεν περίπτωση στον τομέα της παραοικονομίας, ενώ στη δεύτερη αντικείμενο λεπτομερών νομικών και φορολογικών ρυθμίσεων.
Σημειωτέον ακόμη, ότι οι δύο πιο πάνω περιπτώσεις αγοραπωλησίας αέρα δεν εμπίπτουν στο επιχειρηματικό αντικείμενο των αεριτζήδων, οι οποίοι εμπορεύονται αέρα κοπανιστό. Επιβεβαιώνεται δηλαδή και στον επιχειρηματικό τομέα το αδιαφιλονίκητο ιστορικό δεδομένο, πως όταν οι άλλοι ανακάλυπταν το κρέας εμείς είχαμε χοληστερίνη.
Εργολάβος: - Εγώ θα πάρω τα 2 καταστήματα του ισογείου, τα 2 διαμερίσματα του πρώτου και το υπόγειο και εσείς παίρνετε το ένα κατάστημα του ισογείου, τα 2 διαμερίσματα του δευτέρου και τον αέρα.
4 comments
betatzis
πολύ χαίρομαι όταν ανεβαίνουν ωραίοι ορισμοί για κλασσικά λήμματα που δεν είχε το σάιτ. bravo joe !!
Μιτζνούρ
Το δικαίωμα καθ’ ύψος επέκτασης, η αέρινη στήλη ή ο 'αέρας' ή ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΥΨΟΥΝ (ακόμα πιο sic) είναι το δικαίωμα ανέγερσης πάνω από το υπάρχον κτίσμα, και καθορίζεται με ορισμένους τρόπους. Στις αντιπαροχές 'αέρας' μένει (εκφράζεται σε χιλιοστά επί του οικοπέδου όπως όλα) όταν άλλες διατάξεις περιορίζουν το ύψος. Όντως 'αφήνεται' με την προοπτική 'μήπως επιτραπεί κάποτε'. Αλλά δεν υπάρχει μόνο στις αντιπαροχές. Π.χ. έχω οικόπεδο σε επαρχία, όπου τα σπίτια πρέπει ν' απέχουν κάποια μέτρα, ο γείτονας χτίζει ακριβώς πάνω στο σύνορο, κι εγώ είμαι υποχρεωμένος ν' αφήσω τη δέουσα απόσταση. Δεν υπάρχει νόμος που να του απαγορεύει να χτίσει πάνω στο σύνορο αν δεν υπάρχει άλλο κτίσμα! Αν πρέπει ν' αφήσω πρασιά και στις δύο όψεις, π.χ. ένα γωνιακό οικόπεδο δε μένει τίποτα. Αν με βάση την έκταση του οικοπάδου μου είχα δικαίωμα να χτίσω 400 μέτρα και το οικοδομήσιμο που απομένει είναι 50 τετραγωνικά, θα πρέπει να κάνω ένα οκταόροφο φουγάρο. Αλλά ο περιορισμός του ύψους μου το απαγορεύει. Οπότε το υπόλοιπο μένει 'ανεκμετάλευτο'. Αυτός είναι ένας τρόπος να σου κλέψουν οικόπεδο, χωρίς ν' αγγίξουν τα όριά σου. Αλλά η λαμογιά ΔΕΝ είναι εδώ. Η λαμογιά είναι στο ότι επιτρέπεται (κάποτε απαγορεύτηκε αλλά επετράπη και πάλι) να εξαντλήσεις το ύψος ακόμα και όταν δεν έχεις επαρκές οικόπεδο, μεταφέροντας συντελεστή (δηλαδή δικαίωμα υψούν) από άλλο οικόπεδο. Π.χ. έχεις είκοσι στρέμματα στην Κωλοπετινίτσα και χτίζεις 200 μέτρα. Μεταφέρεις τα 100 στην Αθήνα και την πνίγεις. Στην Κωλοπετινίτσα θα χτίσεις αυθαίρετα 400 μέτρα και υα τα νομιμοποιήσεις κάποτε. Έτσι γίνεται και η Κωλοπετινίτσα Παγκράτι.
allivegp
- Όποιος έχει δικό του το ρετιρέ, έχει δικό του και τον αέρα.
joe909
Κι εγώ χαίρομαι που ο/η Μιτζνούρ προσέθεσε στην οπτική γωνία του νομικού αυτήν του … πολιτικού μηχανικού; Ή γενικώς τεχνικού; Δεν ξέρω. Αν βρούμε 2 ακόμη επιστημονικές προσεγγίσεις του αέρα, πέραν της νομικής και της τεχνικής, Μιτζνούρ διορθώστε με ως προς την κατηγορία αν σφάλλω, θα μπορούσαμε να να δημιουργήσουμε ένα σλανγκικό Ρασομόν για τον αέρα.