Το άκρον άωτον της μουνίλας, που συνίσταται σε κοκτέιλ κολπικών υγρών, εκκρίσεων της περιόδου και μπαγιάτικων ούρων, σε συνδυασμό με την επιμελή παράλειψη της ατομικής υγιεινής για ικανό αριθμό ημερών. Αυτό που η ironick στο κλασικό λήμμα της περιγράφει ως την «αρνητική όψη του φαινομένου» - όχι για όλους αρνητική πάντως. Συνώνυμα: καμένο ντουί.
Η ειδικοτητα μου ειναι τα βρωμικα μουνια...Να ξυπναω χαραματα κ να αλλαζω σεντονια απο την τσικνα στο δωματιο...κιτρινα σημαδια στα σεντονια, που εχουν φτασει στο στρωμα...κοκκινοι λεκεδες λες κ ειχα κανενα σφαχτο στο κρεβατι.
Γαμησε τα!!!
εδώ
9 comments
iron
φίλε μου, μέχρι και γω έφριξα...!
aias.ath
Ἐγὼ θὰ διαφωνήσω, ἂν μοῦ ἐπιτρέπετε.
Τσίκνα εἶναι, κλασσικά, ἡ ὀσμὴ ποὺ παράγεται κατὰ τὴν παρατεταμένη ὄπτησι τῶν κρεάτων, ὅπως πχ γίνεται κατὰ τὴν Τσικνοπέμπτη. Μεταφορικῶς εἶναι ἡ ὀσμὴ ἀπὸ οὖρα, τῶν ὁποίων ἀρχίζει νὰ διασπᾶται ἡ οὐρία (ἀργότερα μιλᾶμε σαφῶς γιὰ ἀμωνιακὴ ὀσμή, ὄχι γιὰ τσίκνα). Ἡ σύνδεσι τῶν δύο εἶναι ἡ δηκτικότης τῆς ὀσμῆς. Ἡ δεύτερη περίπτωσις μάλιστα ἀποδίδεται καλλίτερα ὡς «τσικνίλα» καὶ ὄχι ὡς τσίκνα.
Ἡ τσίκνα ἢ τσικνίλα δὲν χαρακτηρίζει μὲ τπτ τὸ γυναικεῖο φῦλο. Περισσότερο προσιδιάζει σὲ παρημελημένους γέροντες, ἀνθρώπους μὲ ἀκράτεια οὔρων, παχυσάρκους, οἱ ὁποῖοι δὲν μποροῦν νὰ τινάξουν ἀποτελεσματικῶς τὴν πούτσα τους μετὰ τὴν οὔρησι καὶ κατουρᾶνε τὸ παντελόνι τους κλπ. Ἡ συνύπαρξις σακχαρώδους διαβήτου εἶναι ἐπιβαρυντική, λόγῳ τῆς συνήθους πολυουρίας.
joe909
Κι εγώ θα επιμείνω.
Οι γεροντικές οσμές μπορεί να μην είναι ευχάριστες, αλλά γενικά δεν είναι έντονες, χαρακτηρίζονται δε από μια μπαγιατίλα με εσάνς φαρμακευτικού κοκτέιλ.
Την επιθετική μουνίλα σε υπερθετικό βαθμό νομίζω πως θα πρέπει να την αναζητήσεις σε εφηβικά δωμάτια, αποδυτήρια και τουαλέτες.
Όσο για την τσίκνα, προσωπικά ανακαλώ παιδικές και εφηβικές αναμνήσεις από περιπάτους στην Άνω Πόλη. Σίγουρα δεν μιλάμε για την τσίκνα της Τσικνοπέμπτης, αλλά για την τσίκνα του καμένου μαγειρέματος που κόλλησε στο τηγάνι ή στην κατσαρόλα, όμως επειδή δεν ήμουν ο υπεύθυνος μάγειρας -ή ταβερνιάρης- δεν μπορώ να προκαλέσω και σε επίδειξη. Πιστεύω ότι σίγουρα ένα πολυχρησιμοποιημένο λάδι βοηθάει ιδιαίτερα στην επίτευξη του αποτελέσματος, κι ένα ψιλομπαγιάτικο ψαράκι επίσης. Τα βάζουμε στη φωτιά και μετά πάμε να παρακολουθήσουμε τη Μενεγάκη. Όμως αυτά νομίζω ότι είναι μόνο μερικά από τα συστατικά και όχι η πλήρης συνταγή.
Η διαβάθμιση κατ’ εμέ είναι: μουνίλα, καμένο ντουί, τσίκνα. Η μπακαλιαρίλα παίζει κάπου κοντά στο καμένο ντουί, κι ενώ κάπου απωθεί, έχει και μια νότα νοστιμάδας.
MXΣ
Αληθεύει ότι αν είναι ακατοίκητο για πολύ καιρό, μυρίζει δωματίλα;
iron
υπομονή, θα μιλήσω μια μέρα για την παρθενίλα, όπως έχω τάξει, που είναι μια μυρωδιά γενικότερης αποχής από τη ζωή και αφορά όλο το σώμα. κάπου εκεί θα απαντηθεί και το ερώτημά σου, που είναι αρκετά σχετικό.
για όσους ριψοκίνδυνους διαβάσουν το επόμενο, να πω και ότι καμένο ντουί παίζει και με τον συνδυασμό: καφέ + μπαγιάτικο χύσι που δεν έχει φύγει όλο ακόμα από τον κόλπο + κατανάλωση σαρδέλας / γαρίδας κατά το προηγούμενο γεύμα. σκληρό.
iron
νομίζω δεν υπάρχει άλλο σάη στην οικουμένη όπου να συζητιώνται θέματα που άπτονται της απόλυτης αηδίας σε συνδυασμό με κοινωνικοφιλοσοφικά ερωτήματα τ. πετάει ο γάιδαρος; ή θολοκουλτουριάρης. ζήτω η σλανγκ και ζήτω το σλανγκρ!
MXΣ
αγαπάμε άιρον!
Galadriel
ίρον έφυγες σε άλλη σφαίρα δεν αντέχεται... δεν αντέχεται λέωωωω
iron
καλά είναι εκεί, λέω να μείνω. τουλάχιστον τα σκατά εκεί έχουν και το όνομα και τη χάρη, δεν χωρά συμβολισμός.