μπολιάρικα - ορεινή ναυπακτία1 more definition

Πράγματι, ένας φίλος μου από την πεδινή Ναυπακτία δεν το λέει.

Αυτά, είναι δικά τους γλωσσικά ιδιώματα τα «μπολιάρικα» μια γλώσσα παραφρασμένων και αυτοσχεδίων λέξεων.

Λολ, Χαν :-)

Σιγα το πνευμα ,τι να λεμε.....πολυ λολ και τρολ.
Τι λεει ρε ο χαν..

τζαλος.

Έτσι για να μαθαίνεις,

Μια από τις πιο ορεινές περιοχές της χώρας μας είναι η περιοχή της Ναυπακτίας .Αρχίζει εκεί που τελειώνει η Πίνδος και οριοθετείται ανατολικά από τα Βαρδούσια, βόρεια από την Οξυά, βορειοδυτικά από το Παναιτωλικό, νότια από τον Κορινθιακό κόλπο και τον ποταμό Μόρνο, με τον Εύηνο και τον παραπόταμο του, Κότσαλο.

Η λέξη είναι απο τη διάλεκτο Μπολιάρικα.

Εδώ δίνει μια εκδοχή για το πως δημιουργήθηκε αυτή η διάλεκτος.

Τα Κράβαρα έμειναν απομονωμένα επί αιώνες όπου οι κάτοικοι πάλευαν να τιθασεύσουν το άγονο έδαφος και έτσι έμεινε παροιμιώδες ότι ο Κραβαρίτης σήμαινε φτωχός μέχρις εσχάτων και συχνά οι γείτονες από τις πεδινές περιοχές περιέπαιζαν τους Κραβαρίτες με στίχους και τραγούδια. Σε απάντηση οι Κραβαρίτες ανέπτυξαν ένα δικό τους γλωσσικό ιδίωμα τα «μπολιάρικα» μια γλώσσα παραφρασμένων και αυτοσχεδίων λέξεων.

Ο αγώνας τους να ριζώσουν στον τόπο τους αποτυπώνεται στη προσπάθεια τους να δαμάσουν τα βραχώδη εδάφη και να τα κάνουν καλλιεργήσιμα. Έτσι δημιούργησαν τις πεζούλες με τις αλλεπάλληλες ξερολιθιές που είναι ίσως οι μεγαλύτερες σε έκταση στον ορεινό χώρο.

πηγη:www.dorvitsa.gr

Σύσσλανγκε, πάω πάσο, οι γνώσεις μου για τη Ναυπακτία είναι ελάχιστες, οπότε είναι σώφρον να τηρήσω αγνωστικιστική στάση. Ίσως να διάλεξα λάθος λήμμα για να κάνω ειρωνεία για την πληθώρα τοπικών ιδιωματισμών που δέχεται το σάιτ τις τελευταίες μέρες.

Πάντως, το πιο λολαδερό είναι ότι αν αναζητήσει κανείς το «ματζοχάντζαλος» (=ηλίθιος, κατά τον Τζωρτζ) στον γούγλη, βγαίνει η ένδειξη «μήπως εννοείτε Τζοχατζόπουλος;».

Τα μπολιάρικα ή μπουλιάρικα ή βογιάρικα, είναι μεγάλη ιστορία. Κατά πάσα πιθανότητα πρόκειται για ιδιόλεκτο των πανούργων γυρολόγων απο τα Κράβαρα (ή Γκράβαρα) που σεργιανούσαν σε όλα τα Βαλκάνια προ δυο αιώνων, οι οποίοι μετεξελίχθηκαν σε αργυροχρυσοχόους της συντεχνίας απο Πανεπιστημίου μέχρι Λέκκα (εκτός του Λαλαούνη). Χρήσιμο είναι να διαβάσει κανείς τον «Ζητιάνο» του Καρκαβίτσα, περί της ιδιοσυγκρασίας των.