νεοφιλελές

Πολλά ενδιαφέροντα στοιχεία στα οποία πιθανόν να επανέλθουμε. Πάντως πιστεύω ότι το νεο- δεν αφορά καταρχήν σε ελληνικές ιδεολογικές αλλαξοκωλιές, αλλά μεταφέρει την αγγλική/ διεθνή διαφορά μεταξύ neoliberalism και classical liberalism , που έχουν μερικές διαφορές μεταξύ τους, και μετά εκ των υστέρων, μπορεί να σημαίνει και την ελληνική ιδιοτυπία όσων όψιμα ανακάλυψαν τις νεοφιλελέ τοποθετήσεις.

Σωστό το σχόλιο περί neoliberalism, αλλά το λήμμαν αναφέρεται στους νεοφιλελέδες, όχι στους νεοφιλελεύθερους :P

Ναι, αλλά νομίζω ότι για αυτούς που χρησιμοποιούν την έκφραση το πρόβλημα είναι ο ίδιος ο νεοφιλελευθερισμός και δευτερευόντως το αν κάποιος έφτασε σε αυτόν μέσω ιδεολογικής μεταστροφής ή απωθημένων. Γι' αυτό και ως νεοφιλελέδες θα χαρακτηρίζονταν καταρχήν κάποιοι συνεπείς ιδεολόγοι και όχι (και τόσο- συγκριτικά πάντα) γραφικοί, όπως λ.χ. οι Μάνος, Ανδριανόπουλος, Μανδραβέλης, Τσούκας, (που έχουν κάποια συνέπεια στον λόγο τους) και δευτερευόντως ξέρωγω ο Ράμφος ή ο Βαλιανάτος.

Ως προς την διαμόρφωση του όρου η εντύπωσή μου είναι η εξής. Πρώτα έχουμε τον όρο νεοφιλελεύθερος που σημαίνει μια σημαντική ιδεολογία, κυρίαρχη σε άλλες χώρες, περιθωριακή αλλά δυναμική και δυνάμει κυρίαρχη (έστω σε μια διαστρεβλωμένη και μη καθαρή μορφή της) στην Ελλάδα. Επειδή στον προφορικό καθημερινό λόγο (ή και στον διαδιχτυακό μπλογκικό) η λέξη είναι μεγάλη, την κόβουμε σε νεοφιλελέ , με την κατάληξη -έ (όπως λ.χ. κόβουμε το αγορίστικος και το κάνουμε αγορέ), και μετά μπαίνει και το -ς για το αρσενικό γένος, όπως στα λίωμα- λιώμας. Εκεί που θέλω να καταλήξω είναι ότι ο όρος δεν έγινε καταρχήν για να στιγματίσει την μεταστροφή εκκεντρικών σε ένα μη κυρίαρχο αλλά δυναμικό και δυνάμει κυρίαρχο ρεύμα. Λειτουργεί και έτσι αλλά εκ των υστέρων. Πρωτίστως είχε ως λειτουργία να χαρακτηρίσει ή ταμπελοποιήσει μια σημαντική ιδεολογία με τρόπο που να είναι εύχρηστος σε προφορικά/ μπλογκικά/ ψιλομάγκικα συμφραζόμενα (δηλ. το νεοφιλελέ είναι πιο εύχρηστο από το νεοφιλελεύθερος) και κατόπιν λειτούργησε και το λογοπαίγνιο με τον λελέ, ότι είναι δηλ. φλώροι, και το νεο- μπορεί να κριτικάρει την όψιμη προσχώρηση.

Αλλά ως προς το νεο-. Η βασική αρνητική σημασία που έχει είναι η ίδια που έχει και διεθνώς. Όπως τα περισσότερα νεο- (λ.χ. νεοκαντιανός, νεοθετικιστής, νεότουρκος, νεορθόδοξος) δηλώνει κάποιον που επανεντρυφά σε μια παράδοση για να υπερκεράσει έναν καινούργιο εχθρό. Οπότε ο νεο- έχει εξ ορισμού τις αδυναμίες, ότι α) είναι ξαναζεσταμένο φαί, β) είναι βασικά συντηρητικός και όχι προοδευτικός, όπως το αρχικό ρεύμα, γ) λαμβάνει την ταυτότητα κυρίως από τον αντίπαλό του. Έτσι η αρνητική σημασία του νεο- τόσο για τους νεοφιλελεύθερους όσο και για τους νεοφιλελέδες, είναι ότι δεν αποτελούν προοδευτική δύναμη, όπως ο αρχικός φιλελευθερισμός που είχε ως αντίπαλο τον απολυταρχισμό, αλλά συντηρητική, καθώς έχουν ως αντίπαλο τον μεταπολεμικό κρατισμό και τον κεϋνσιανισμό, αλλά και κοινωνικές κατακτήσεις, όπως το κράτος προνοίας.

Στην Ελλάδα, βέβαια, όλα αυτά είναι νόθα γιατί έχουν έρθει σε δεύτερους χρόνους και έχουν ανακατευτεί και μεταξύ τους και με το τοπικό μπάχαλο. Όταν στην Δυτ. Ευρώπη «γαμούσανε» (Μάης 68 κιετς), εμείς είχαμε χούντα, όταν αυτοί είχανε νεοφιλελέδες, εμείς (αλλά και η Γαλλία) είχαμε σοσιαλισμό και βγάζαμε απωθημένα, (ο Ράμφος το ονομάζει τρίπτυχο «απεργία- τραγούδι- καγιέν») και τώρα έχει γίνει ένας αχταρμάς, όπου οι ιδεολογικές μεταστροφές (που υπήρξαν και στην Δύση εξάλλου) είναι όντως ενδιαφέρουσες. Οπότε και ο ορισμός ήταν (παρά τις ενστάσεις μου) πολύ απολαυστικός.

Γλαführότατος όπως πάντα, αλλά να διευκρινίσω ότι σκοπός μου δεν ήταν να αναλύσω την ιδεολογία του νεοφιλελευθερισμού (αλλιώς θα τόκανα στην Βικούλα). Άδραξα την παραδοχή ότι το νεοφελελέ δεν είναι απλή σύντμηση του «νεοφιλελευθερισμός» αλλά εμπεριέχει λολοπαίγνιο με το «λελές»: ο πρώην επαναστάτης-της-πορδής-με-τα-λεφτά-του-μπαμπά μεγαλώνει και παραμένει λελές, φορώντας όμως διαφορετικό ιδεολογικό μανδύα. Δεν μπορείς να φανταστείς πόσοι σαραντάρηδες συμμαθητές μου που έγραφαν ΕΚΚΕ ή ΚΚΕ μουλού στο σχολικό τους σάκο συμμετείχαν πριν από δύο εβδομάδες στο συνέδριο του κόμματος του Μάνου (αρκετοί Κνίτες συμμαθητές μου είναι πλέον στο ΛΑΟΣ, αυτό όμως χρήζει διαφορετικό λήμμα). Αυτό ήταν το θέμα που προσπάθησα να πραγματευτώ, σαφώς και θα υπάρχουν άπειρες άλλες σχετικές ερμηνείες για το λήμμαν.

Άσχετο, αλλά πάντα διασκεδάζω με τους αμερικάνους neocon κάνοντας γαλλικούς συνειρμούς :-)

Χαχα, κι εγώ χρησιμοποιώ τον συνειρμό με το neocon. Πιάσε κόκκινο!
Αυτό που έμαθα για πρώτη φορά είναι ποιος είναι ο John Galt. Το λογοπαίγνιο με τον λελέ ασφαλώς γαμεί, όπως και η σύγκριση Blackberry και I-Phone.

Νεογεωργελελές.

Ένας συνοπτικός ορισμός του νεοφιλελέ που άκουσα: «Νεοφιλελές είναι αυτός που τον παίζει με το αόρατο χέρι της αγοράς».

Πολλοί οι δρόμοι που οδηγούν στη νεοφιλελέρα, πολλές και οι ανάλογες λεξιπλασίες, λ.χ.:

- νεοφιλελέφτ (ιδεαλιστής νεοφιλελές που συναντιέται με την Αριστερά σε κάποια θέματα προοδευτικότητας, κατηγορία εκ δεξιών συντηρητικών Νεοδημοκρατών),

- φαιοφιλελές (κατηγορία εξ αριστερών)

- θεοφιλελές (βλ. ορισμό Βραστανδρός)

- νεοσκυλελές (καθ' ημάς νεοφιλελές που πάει σε σκυλάδικα)

- νεοφιλενινιστής (αυτός που πιστεύει ότι μια επανάστα είναι αναπότρεπτη αν θέλουμε να εγκαθιδρυθεί ο φιλελευθερισμός σε μια χώρα όπως η Ελλάδα) κ.ο.κ.

& τσαγοπαρτάκιας

Ακόμα γελάω με τον νεοφιλενινιστή.

Νέες αφίξεις στις νεοφιλελεξιπλασίες:

- νεοχαβαλές : Ο νεοφιλελές που έχει αποδεχθεί ότι δεν θα έρθει στα πράγματα και το μόνο που του απομένει είναι να κάνει χαβαλέ με την (κατ' αυτόν) γελοιότητα όλων των υπολοίπων.

- (νεο-)φιδελεύθερος : Ο νεοφιλελές που φιδιάζει. Ταιριάζει και με το κάπως φιδόμορφο σήμα της Δράσης.

- δρασυριζαίος : Η υβριστική εκδοχή του νεοφιλελέφτ. Μπινελίκι εκπορευόμενο από τους παραδοσιακούς χαρκορίλες δεξιούς που θεωρούν τους νεοφιλελέδες ως γραφικούς ιδεαλιστές όχι και τόοοοοσο διαφορετικούς από τον επαναστατικό ιδεαλισμό των συριζαίων.

υπάρχει κατεγραμμένο και το βλαχοφιλελέ

Να σημειωθεί και η φιλελέ έμπνευσης λεξιπλασία καινοτολμώ (=έχω την τόλμη να καινοτομήσω μέσα σε μια χώρα Σοβιετία και ταλιμπάν), ακόμα δεν δίνει αρκετά γουγλίσματα που να δικαιολογούν την λημματογράφησή της.

Παπαχελληνισμός τση Αμερικλανιάς dare to innovate.

Το περί Blackberry δεν ισχύει πια, ελλείψει Blackberry.

Έξω «νεοΦιλελέ»-Μέσα «νεοΕπαναστατέ» (Χ)

εδώ