Ένας από τους καυλύτερους γυναικότυπους, πρόκειται για την γυναίκα της οποίας τα βυζιά επιμένουν να αψηφούν τους νόμους της βαρύτητας και να ξευτιλίζουν τον Νεύτωνα, όντας στητά, σφριγηλά και ανωφερή. Νιάτα και μπερεκέτι!
Η λέξη είναι πολύ παλαιάς κοπής, και εμφανίζεται ήδη σε λογοτεχνικά έργα των αρχών του 20ου αιώνα. Για να κάνουμε μια φιλολογική βραδιά για χάρη της ορθοβύζας, να πούμε ότι σπουδαίοι λογοτέχνες έχουν αποδώσει τον ύψιστο αυτό χαρακτηρισμό σε επικές μορφές του Ελληνισμού και της Ρωμιοσύνης. Ο Νίκος Καζαντζάκης θεωρεί ως ορθοβύζα την ωραία Ελένη, ο Λορέντζος Μαβίλης την λεβεντομάνα Κρήτη (τέτοια έλεγε και τον κάνανε πλατεία), ενώ ως ορθοβύζα φαντάζεται άλλος ποιητής και την μάνα Ελλάδα μας (παράδ. 4). Αλλά δεν περιγράφω άλλο, τον λόγο έχουν οι ποιητές!
- Από την «Οδύσσεια» του Νίκου Καζαντζάκη:
Μα πήρε το πικρό παράπονο την κράχτισσα ορθοβύζα·
πώς έτσι, Θε μου, δίχως θλίψη πια την παρατούν, σα να 'χε
κιόλας χαθεί η δριμιά της μυρωδιά που ξάγκριζε τους άντρες·
πεισμάτωσε και σύντριψε με οργή στα ροδοπάλαμά της
το φιλντισένιο κρίνο που έλαμπε στου κόρφου τη ρουφήχτρα. (Δες).
- Κρήτη
Ποίημα του Λορέντζου Μαβίλη (1860-1912)
Σειρήνα πρασινόχρυση, με μάτι
σαν της αγάπης, με λαχτάρας χείλια,
αχτιδομάλλα, ορθοβύζα, με χίλια
μύρια καμάρια και λέπια γεμάτη,
τραγούδι τραγουδάς μες τη ροδάτη
κατάχνια του πελάου, και στην προσήλια
του αγέρος πλατωσιά και στα βασίλεια
της γης πνοή το σέρνει μυρωδάτη :
«Σαν το γάλα της Αίγας Αμαλθείας
θρέφει θεούς και το φιλί μου εμένα.
Ελάτε να χαρείτε μες της θείας
αγκαλιάς μου το σφίξιμο ενωμένα,
πρόσφυγες της Ζωής, δώρα άγια τρία·
θάνατο, αθανασία κ΄ ελευτερία».
Περιοδικό Γράμματα, Τόμος 2, αρ. 13 (1913) (Δες).
- Γιάννης Σκαρίμπας, Ο καπετάν Σουρμελής ο Στουραίτης:
«Σαν μιά κολώνα ολόχρυση, ολόρθα βυθισμένη, θάμοιαζε η αναβρική φεγγοβολιά του μες στη θάλασσα.
Κι ανάμεσα του –φάντασμα λευκό νυχτερινό– η Αννίκα η ορθοβύζα.
Θεέ μου !
Άμπουλας σκοτεινός, στιλπνός, τα μαλλιά της, θα χύνονταν –μαύρη νεροσυρμή και κύμα– πα στη μαρμάρινη ασπράδα των δυό ώμων της και γυμνά όπως στ' αγάλματα θα της κρεμόντουσαν τα χέρια, θ' ασπρολογούσαν οι παχουλές φούσκες των δυό μπράτσω της». (Δες).
Κωστας Βαρναλης, Ποιητης-χ.ν.κουβελης
ΣΤΟΝ ΚΩΣΤΑ ΒΑΡΝΑΛΗ-ΦΑΛΛΙΚΟ
κι αν ειναι να γιομισει απ'ακρου σ'ακρη
η χωρα η ελληνικη γονιμους θεους
το κοτσονατο κριαρι τον φαλλο-ισοκρατη Πριαπο
το γαιδουρι το βαρβατο.
Αξιον Εστι η Γεννα!Παναξια!
η Ορθοβυζα Πλαση μου Ελλαδα (Δες).Να τη βλέπουν να ταρναρίζη ορθοβύζα τα στήθια, να τρεμουλιάζη τα μαστάρια πλαδαρά· να σιγοκλή ηδονικά, φλογισμένα τα βλέφαρα· (Δες)
Το νου σας όμως, τσιμουδιά, να ’χετε εχεμύθεια
διότι οι γυναίκες μας δεν είναι κουτορνίθια.
Και προπαντός η Δέσποινα μην τύχει και το μάθει
γιατί μετά θα υποστώ του λιναριού τα πάθη.
Αν μάθει ότι ψάχνομαι για νέα κι ορθοβύζα
είναι ικανή το ¨επίμαχο¨ να κόψει απ’ τη ρίζα.
(Λιγότερο διάσημος αλλά επίσης εμπνευσμένος ποιητής εδώ)
2 comments
Khan
Οι επαίοντες της ελληνικής λογοτεχνίας (λ.χ. Δεινόσαυρος, Σαράντ) ας μας δώσουν τα φώτα τους, αν ξέρουν κάτι παραπάνω...
deinosavros
Καλά. Κάτι έχει κάπου και ο Παλαμάς ή μ' έχει φάει ντιπ το έμμενταλ;
Ο Τσιφόρος, στις «Σταυροφορίες» (που αν δεν σφάλλω είναι μεταγραφή του ομότιτλου έργου του Ρενέ Γκρουσέ) κάπου λέει για ένα φίνο γκομενάκι, μιά φράγκισσα αρχόντισσα που χαιρετούσε τους υπηκόους της λαμπαδάτη κι ορθόβυζη. Πάντως γενικά το βυζί είναι εντελώς αποενοχοποιημένη λέξη τόσο στην λόγια όσο και στην λαϊκή Γραμματεία μας.