Το έχω ξαναπεί και επιμένω. Για εμάς τα κορίτσια, η καλύτερη παρέα στα
ψώνια είναι ο γκέι φίλος μας. Ξέρει από μόδα, έχει στυλ και γούστο,
μας φροντίζει (ειδικά άμα είμαστε «θεές») και, στην τελική, είναι
η αντρική ματιά που χρειαζόμαστε και δε θα την έχουμε ποτέ από άλλο
άντρα, γιατί οι στρέιτ σιχαίνονται τα ψώνια, τις πρόβες και την
αναποφασιστικότητά μας μπροστά στο υποψήφιο απόκτημα. [...] Με αφορμή
αυτό το γεγονός, και παρά το ότι κατά βάθος γνώριζα την απάντηση,
βρήκα την ευκαιρία να ρωτήσω κάτι που τόσα χρόνια κολλητηλικίου,
δεν το είχα ρωτήσει. Πήγε ποτέ με γυναίκα; «Δεν είμαι λεσβία, κούκλα
μου» μου απάντησε προσβεβλημένος. Όχι πως έχει πρόβλημα με τις
λεσβίες, αλλά γλείφουν τα απαυτά τους. Και τα απαυτά τα γυναικεία τα
βλέπουν οι γκέι και κάνει μήνες να τους ξανακάνει κούκου. Δεν
είναι τυχαίο το ότι στα καλιαρντά το μουνί το λένε
μουτζό (δηλαδή καμία σχέση με κάτι σκωπτικά τραγούδια όπου το
λένε Γιώτα. Όσο για τον πούτσο που τον λένε Παναγιώτα στα
τραγούδια, στα καλιαρντά έχει πολλές ονομασίες, ανάλογα με το
μέγεθος). Κάτι τέτοια ονόματα, αποδεικνύουν πόση εκτίμηση έχουν οι
γκέι στο γυναικείο όργανο. Το ότι το γυναικείο στήθος είναι
μουτζαντίβαρο ή κατσικανό ή γαλοφουσκού, δείχνει
επίσης ότι δε θα ήθελαν ποτέ και με κανέναν τρόπο να του ορμήξουν με
πάθος και να εκδηλώσουν με διάφορους τρόπους το θαυμασμό τους και την
καύλα τους γι’ αυτό. Δηλαδή, έχουμε κοινά γούστα. Κι εμείς τα
κοριτσάκια, όχι πως δεν εκτιμούμε αυτό που κουβαλάμε, αλλά συνήθως
θέλουμε από το άλλο, αυτό που δεν έχουμε. «Και πώς γλίτωσες από όλες
αυτές τις θαυμάστριες που εμφανίζονται κατά καιρούς;» τον ξαναρώτησα.
Εκεί μου είπε τον πόνο του. Δεν παλεύονται οι γυναίκες που θέλουν να
τον κάνουν άντρα, να τον βάλουν στο σωστό δρόμο, να τον βοηθήσουν ώστε
να πάψει πια να χαραμίζεται, διότι τέτοιο ωραίο παιδί, κρίμα είναι. Δε
λένε να καταλάβουν ότι του αρέσουν οι άντρες. Ότι δεν του κάνει κούκου
ούτε με τα κάλλη τους ούτε με τα κόλπα τους. Και τον φέρνουν σε
δύσκολη θέση. Κι άμα, λέμε άμα, διότι συμβαίνουν κι αυτά, άμα κάποιος
γκέι κάτσει σε γυναίκα, δε θα είναι επειδή τον θάμπωσε η ομορφάδα της,
το στυλ της και η θηλυκότητά της. Το πιο πιθανό είναι να το θύμισε τον
Μπάμπη, που δεν του κάθησε επειδή επιμένει να είναι στρέιτ
και αδίκως παρασύρθηκε από την εμφάνισή του και το μουστάκι του και
τον πέρασε για γκέι. Είναι καραστρέιτ και είναι χίπστερ. Γι’
αυτό έχει τέτοια εμφάνιση. Σ’ αρέσει εσένα, κούκλα μου, να του κάνει
του γκέι κούκου μαζί σου επειδή του θύμισες τον Μπάμπη; Νομίζω
ότι αυτό που συμβαίνει σε πολλές γυναίκες είναι πάθηση, την οποία θα
ονομάσουμε λουγκρολαγνεία και θα πούμε με σιγουριά ότι φταίνε οι
άντρες. Οι στρέιτ. Το κατάλαβα από την πρώτη φορά που μπήκα σε
γκεόμπαρο και κατάλαβα γιατί δε γυρνούσαν να με κοιτάξουν οι ωραίοι
άντρες που συναντούσα στο δρόμο. Και εδώ είναι που μπαίνω για τα καλά
στο θέμα μου. Γιατί είμαι καλός άνθρωπος και θέλω να βοηθήσω τους
άντρες (τους στρέιτ ντε) να βρούνε το δρόμο τους, ώστε να τους κάτσει
καμιά γκόμενα, που όλες τρέχουν πίσω από τις αδερφές και δεν
εκτιμούν τη βαρβατίλα. Όχι, αγόρια μου. Δεν εκτιμούμε τη
βαρβατίλα. Δε γουστάρουμε σαν άντρα το χοντροκομμένο αρτάγκουλα, που
ξύνει τα αρχίδια του καθώς πίνει την μπίρα του και ρεύεται με
κρότο, ενώ την ίδια στιγμή, στάζουν ζουμιά από το γύρο με τζατζίκι.
[...] Μας αρέσει ο άντρας ο σωστός, ο ευαίσθητος, αυτός που θα μας
καταλάβει, γιατί δε θα φοβάται να αποδεχτεί τη θηλυκή πλευρά του (που
όλοι οι άντρες έχουν και όλες οι γυναίκες έχουμε λίγο από αρσενικό στη
φύση μας κι άμα δεν το αποδεχτούμε, το αρσενικό που βρίσκεται δίπλα
μας, τη γάμησε). [...] Που ξέρει από πού να μας πιάσει και τι να
κάνει για να μας απογειώσει και θέλει να νιώσει αυτή την απογείωση.
Είστε έτσι εσείς αγόρια; Όχι. Γι’ αυτό στέλνετε τις γυναίκες στους
γκέι και μένετε με το πουλί στο χέρι. (Εδώ).