αναδεξιμιός

χμ... για πες μας τώρα και τι είναι και η λούμπα, γιατί εκεί όπου πάει το λίνκι είναι μάλλον άσχετο.

τώρα να σλαγκαρχιδίσω: ωραίο το λήμμα, μου ταιριάζει και με την σολοντία μου, αλλά ξερωγω η βου παράγραφος είναι απαραίτητη; λίγο κυρία Λουκά μου κάνει... :Ρ

φιλικά Νίκος

ironick, η λούμπα είναι στα σπαρτιάτικα (πάλι) ο νερόλακκος με βρόχινο νερό. Το link μπήκε εκ παραδρομής όντως. Αναμένεται προσθήκη ορισμού και γι'αυτό.

Αναφορικά με την δεύτερη παρατήρησή σου, είναι όντως λίγο κυρία Λουκά, αλλά ήθελα να δώσω και έναν τόνο αυθεντίας στο λήμμα. Εν τέλει η προσθήκη κάνει το λήμμα ταιριάζει περισσότερο σε εγκυκλοπαίδεια, παρά σε λεξικό. Άρα έχεις δίκιο, θα φροντίσω να συμμορφωθώ στην πορεία μου στο σλανγκρ, που μόλις άρχισε.

ακόμη περισσότερο πιο φιλικοτερότερα,
Ρένος.

χεχε οκ!
περιμένουμε λοιπόν τη λούμπα, και μέχρι τότε το λινκ ξουτ.

Καλώστονε τον ρομαντικό μας πηδίκουλα, αλλα να πούμε οτι το αναδεξιμιός είναι ευρύτατα διαδομένη λέξη. Απο Σπάρτη ώς Θεσσαλονίκη, και βάλε.

Και όσο για το λούμπα, άχ-αχ-άχ ιρονίκ...

Εμένανε δεν μου κάνει για σλαγκ, ούτε καν για χριστιανοσλαγκ.
Πιο πολύ για επίσημο μου κάνει...
Κάπου θυμάμαι είχατε κάνει μία συζήτηση για καθαρευουσιάνικες λέξεις που έχουν πέσει σε ημιαχρηστία και τις μπερδεύουμε με τη σλαγκ, κάπως έτσι αντιλαμβάνομαι και τον «αναδεξιμιό»

salina, είναι αρκετά περιθωριακή λέξη ως προς το εύρος των τόπων που χρησιμοποιείται, οπότε ένιωσα ότι ταιριάζει εδώ. Δηλαδή, στη Σπάρτη το έχουν ψωμοτύρι, ενώ στα άλλα μέρη της Ελλάδας που ξέρω δεν χρησιμοποιείται ευρέως για να θεωρηθεί μεϊνστριμίλα.

Αυτό που ήθελα να πω το λέει καλύτερα η Galadriel εδώ και σχετικά σχόλια εδώ (αλλά κάπου θυμάμαι και εκτενέστερη συζήτα, πού γιά; κανας Κχαν, κανας Πάτσης να βοηθήσουν;) Τώρα αυτό που λες, ότι στη σπάρτη τόχουν ψωμοτύρι και αλλού σπανίζει, δεν είμαι σίγουρη* ότι δικαιολογεί την καταγραφή.
Θε να πω, ενώ η μπουζοπούλα και ο ρεύτης (να προσθέσω και την τέστα ή θα θεωρηθεί αυτοπροβολή;) στο πρώτο άκουσμα προκαλούν έκπληξη και απορία, αναγκαστική διακοπή της κουβέντας και ερώτηση/απαίτηση για μετάφραση στα ελληνικά, δε νομίζω ότι ισχύει το ίδιο για τον αναδεξιμιό.

Να διορθώσω με την ευκαιρία το πρώτο μου σχόλιο, βλέπω ότι ο Μπάμπης το καταγράφει σαν λαϊκό (και όχι καθαρευουσιάνικο/λόγιο που πίστευα)

** δεν εννοώ ότι πρέπει να διαγραφεί, απλή κουβέντα κάνω*
βτς καλωσήρθες κι από μένα :-)

Η πιο εκτενής συζήτηση, εν πολλοίς με ενσωμάτωση παλαιότερων παρατηρήσεων και συζητήσεων, έχει γίνει στο λήμμα συμισιακός. Εκεί είχε γίνει προσπάθεια να προσδιοριστεί τι από τις τοπικές λέξεις είναι σλαγκ / χωράει / συγχωριέται στο site.

Τώρα που ο σύντεκνος βρήκε τον αναδεξιμιό είναι καιρός να του πούμε ότι αυτά δεν είναι επουδενεί σλανγκ, εφόσον είναι δόκιμες και καθωσπρέπει λέξεις στο τοπικό γλωσσικό τους συγκείμενο, και δεν αξιοποιούνται με συνέπεια σλανγκικώς (δηλαδή, μεταφορικά για να υπονοήσουν μη καθωσπρέπει νοήματα). Είχα γράψει ότι δεν είναι σλανγκ τα λήμματα οικοσκευής κλπ «για μπαουλοντίβανα» και προφ ούτε τα αρχιτεκτονικά στοιχεία όπως ο ρεύτης, ή τα φαγητά όπως η μπουζοπουλα ή λέξεις για το σόι, όπως μπατζανάκης κ.λπ.

Σαλίνα, αν αυτό που λες για τις καθαρευουσιάνικες λέξεις σχετίζεται με αυτά που είχα γράψει στον σλανγιωτατισμό δεν έχουν σχέση με εδώ. Ο αναδεξιμιός δεν είναι το λόγιο και πιο εύσχημο αλλά εξίσου ηχηρό και δηκτικό συνώνυμο κάποιας αδόκιμης λέξης.

από ένα σημείο κι έπειτα όλοι έχουμε βάλει τέτοια και μάλιστα ουκ ολίγα... εφόσον δε, έχουμε δεχθεί σε διάφορες συζήτες ότι αν δεν είναι πουθενά αλλού καταγεγραμμένα (ή κι αν είναι δεν είναι αρκετά αναλυμένα κλπ), είναι ευπρόσδεκτα κι ας μην είναι σλανγκ, τότε δεν βλέπω πού το πρόβλημα. Το ότι έχει ξεχειλώσει με αυτόν και με άλλους τρόπους το σλανγκρ είναι σίγουρο, αλλά όλοι μας το ξεχειλώσαμε, και από πολύ παλιά κιόλας, και τελικά αυτό αποτελεί κι ένα από τα χαρακτηριστικά του.

πέρα από τους τοπικούς ιδιωματισμούς, γιατί να μην υπάρχουν εδώ μέσα ο καλόγερος, η ντορμέζα (οκ, στο πρόχειρό μου ακόμα γιατί δεν έχω τσεκάρει αν την έχουν τα λεξικά), και διάφορα τέτοια επιπλολήμματα, γιατί να μην υπάρχουν η σκύλα και ο κλέφτης και οι επαγγελματικές αργκό όπως αυτές του παιδιού από τον ΟΣΕ που δεν ξαναπάτησε το πόδι του εδώ μέσα τόσο που τον μαυρίσανε, γιατί τεσπα να στεγνώσουμε μιας και οδηγήθηκε από μόνο του εκεί το πράμα; εξάλλου και συ έχεις βάλει άπειρα τέτοια, και γω, κι ο τζίζαντας, έλα μωρέ, το βρίσκω εξαιρετικά υπερβολικό.

Επίσης, σχετικοάσχετο, πάμπολλες φορές σκέφτομαι ότι αν τον τελευταίο καιρό έσκαγε εδώ το μπαφόσπιτο ή η διχάλα 1-4 ή το αβυζαλέο, είτε από καναν νιούμπη ή από καναν παλιό με τον οποίον έχουμε τα θεματάκια μας, δεν επρόκειτο με τίποτα μα με τίποτα κανείς να τα γουστάρει και θα αρχίζανε πάλι οι κουβέντες ότι αυτό είναι φτιαχτή λέξη για να γελάσουμε, ότι την άλλη κανείς δεν την λέει, ότι η τρίτη είναι της παρέας του χρήστη, ότι δεν είναι σλανγκ, ότι ότι ότι... Έχουμε χάσει την ανεμελιά μας λίγο νομίζω...

επίσης ο καθένας έχει την δική του αντίληψη περί σλανγκ. Φαντάσου πχ τι θα γινόταν αν όλο το σλανγκ είχε πρόσβαση στο κουμπάκι Διαγραφή...

Ίσως επέτρεψα να παρεξηγηθεί αυτό που γράφω, δεν υπονόησα ότι υπήρξε κάποιο consensus σχετικά με τους τοπικούς ιδιωματισμούς. Από την άλλη, η δυσκολία ανεύρεσης ενός κριτηρίου δε σημαίνει ότι η σωστή στάση είναι η εγκατάλειψη της προσπάθειας για κριτήριο και το ξεχείλωμα, ούτε η ισοπεδωτική αποδοχή όλων των απόψεων ως ίσων και εξίσου χρεωκοπημένων, ούτε η μη μνήμη της συζήτησης στο site, αλλιώς γιατί να κουβεδιάζουμε; Επισής ironick, δεν έχω ανεβάσει «άπειρα τέτοια» και αν δε βαριέσαι ψάξ' το, δεν ανέβασα αδιακρίτως «κρητικές λέξεις», αν το είχα κάνει, θα είχα γράψει πιθανόν κι εγώ ότι στα Χανιά το ρεύτη το λέμε μπουτσουνάρα, που είναι και λέξη που γεμίζει το στόμα, αλλά από τη σλάνγκ απέχει παρασλάνγκας. Αν πάλι βαριέσαι να το ψάξεις δικό σου θέμα. Τέλος, πάντων, δε μου αρέσουν ούτε οι κινδυνολογίες περί του κουμπιού της διαγραφής που δεν αποδεικνύουν τίποτα κατ' εμέ, ούτε το να υπερασπίζομαι τους ανυπεράσπιστους χαρισματικούς νιούμπηδες, γιατί αυτά δεν είναι επιχειρήματα αλλά προσπάθεια από πλευράς σου να φτιάξεις κάποιο κλίμα...ανεμελιάς όπως λες, που αν το προεκτείνω λίγο φτάνει σε λήμματα χωρίς κριτική, σε business as usual και φαινόμενα νταξναούμ και μην ασχολείσαι.

Καλό ειναι να εγείρεται το ερώτημα τι είναι αργκό κάθε φορά που κάποιος (καινούργιος συνήθως) χρήστης παίζει με τα όρια, απλά εκειπάνω θα βγώ ας πούμ' εγώ και θα (ξανα)πώ οτι άμα είναι να δούμε ποτέ με κάποια ικανοποιητική σαφήνεια τα όρια της αργκό, ειδικά σ' αυτόν τον μή ακαδημαϊκό, μή επαγγελματικό χώρο, θα τα δούμε μόνο αν τα ξεπεράσουμε, άρα καλώς ν' ανεβαίνουν και λέξεις συζητήσιμες (κάθε τέτοια λέξη και ένα τσίκ πιο κοντά στην κατανόηση).

Και ανάλογα, θα βγεί ο κάθε (παλιός συνήθως) χρήστης, άν δε βαριέται, και θα επαναλάβει τη δική του οπτική, εκεί που την άφησε. Γιατι τελικά, όντως, η μή μνήμη της συζήτησης στο σάιτ δέν είναι η σωστή στάση, και βέβαια δέ σημαίνει οτι όσο κάποιος δέν επαναλαμβάνει την άποψή του έχει ξεχάσει απαραίτητα τι έχει συζητηθεί --άν και είναι καθόλα αθρώπινο. (Και λέω «εκεί που την άφησε», γιατι άν έχει ωριμάσει στο μεταξύ η άποψή του δέν θα έπρεπε να περιμένει αφορμή απ' τον πρώτο καινούργιο χρήστη για να την ανακοινώσει.)

Σε τέτοιες ανακινήσεις του θέματος «σλανγκότητα του λήμματος Χ» λοιπόν, το καλύτερο που έχει να κάνει όποιος βλέπει το Χ ως μή αργκό, λέω, είναι ν' αναφέρει καθαρά το γιατί. Όπως ο χαλικούτης, που όμως το βάζει σε παρένθεση, υπονοώντας (άθελα απ' ότι είπε), οτι πρόκειται για αυτονόητο / γνωστό / καθολικά αποδεκτό (στο σάιτ τουλάχιστον) κριτήριο:

δέν ειναι σλάνγκ, εφόσον είναι δόκιμες και καθωσπρέπει λέξεις στο τοπικό γλωσσικό τους συγκείμενο, και δεν αξιοποιούνται με συνέπεια σλανγκικώς (δηλαδή, μεταφορικά για να υπονοήσουν μη καθωσπρέπει νοήματα)

Το κριτήριο αυτό το βρίσκω λοιπόν καλό προκειμένου για τα ιδιώματα, και θέλω να ξεκαθαρίσω δυό πράγματα που ο χαλικού δέν τα πιάνει: (α) οτι το κριτήριο δέν ισχύει έξω απο ιδιώματα, και (β) οτι το αντίστροφο δέν ισχύει.

Για το (α). Υπάρχουν λέξεις που χωρίς να είναι παγιωμένες μεταφορές-υπαινιγμοί για μή καθωσπρέπει νοήματα, έχουν παρόλ' αυτά αργκοτικό χαρακτήρα, όπως πιχί η λέξη βρόχα.

Για το (β). Στην ατάκα: «Ρε Λιλίκα πάψε πιά, μου τά 'χεις κάνει μπαλόνια», παρότι λέγεται αρκετά συχνά με τη λέξη μπαλόνια να χρησιμοποιείται μεταφορικά και να υπονοεί «αρχίδια», ενώ κατα τ' άλλα το μπαλόνι είναι φυσικά δόκιμο και καθωσπρέπει όχι μόνο τοπικά αλλα πανελλαδικά, θά 'τανε σφάλμα να απομονώσουμε το μπαλόνι ως αργκό και να σηκώσουμε λήμμα «μπαλόνι ίσον αρχίδι»· υπάρχει βέβαια αργκοτικό στοιχείο στην ατάκα, όμως είναι συντακτικής φύσης, όχι λεξιλογικής.

Συγκεκριμένα, τέτοια «λάθη» τύπου «μπαλόνι ίσον αρχίδι» θεωρώ οτι έχουμε κάνει πάμπολλα στο σάιτ, ίσως όσα ή και περισσότερα απ' όσα είναι τα σεσινεπασλάνγκ που έχουν προκαλέσει αντιδράσεις στο παρελθόν, όπως το παρόν καληώρα --και εξακολουθούμε να κάνουμε: να εντοπίζουμε δηλαδή την αργκό σε λέξεις, ενώ βρίσκεται αλλού (στη φωνολογία, στο συντακτικό, στη γραμματική...).

Ε όλ' αυτά τα λέω γιατι θέλω τώρα να τονίσω το εξής: εγώ τουλάχιστον δέν θα είχα καταλάβει αυτό το πράγμα (οτι δηλαδή η αργκό δέν βρίσκεται απαραίτητα στις λέξεις, αλλα ίσως σε άλλα γλωσσικά στοιχεία), άν εξαρχής και επειδή μας είχε φωτίσει τ' άγιο πνεύμα ξερωγώ, δέν ανεβάζαμε πολλά τέτοια «λάθη».

Γι' αυτό και προσωπικά επιμένω στην ανοχή απέναντι στα ιδιωματικά (αλλα και στα παλαιοελληνικά, μιά και τά 'θιξ' η σάλι, και σε άλλα όμως, όπως λογοπαίγνια και τέτοια): ανεβάζοντας πολλά τέτοια «λάθη», θα καταλάβουμε απ' τη μιά καλύτερα γιατί ακριβώς τα θεωρούμε λάθη, δηλαδή αταίριαστα στο χώρο, και απ' την άλλη και γιατί βρέθηκε χρήστης που «μπερδεύτηκε» και τ' ανέβασε.

Άσε που, μιλώντας για την αργκό απ' τη γραμματικοσυντακτική και φωνολογική σκοπιά, τα ιδιώματα είναι εξαιρετικό μέτρο σύγκρισης για να βγάζει κανείς συμπεράσματα, χώρια οι στεγνοί δανεισμοί τύπου άντρηδοι, τσι και ξηρούς καρποί --άν το πάρουμε μάλιστα καταγράμμα, τέτοια λήμματα, μιλώντας τουλάχιστον για κοινωνίες οπου η τοπική διάλεκτος δέν υπερισχύει της κοινής, παραβιάζουν χαλαρά και το κριτήριο του χαλικού επάνω (ντάξει, άλλο ήθελε να πεί και καταλαβαινόμαστε).

Το αναδεξιμιός, για να περάσω στο παρόν λήμμα, δέν το νιώθω ούτε εγώ αργκό. Αλλα, ειλικρινά, δέν ξέρω ακόμα γιατί ακριβώς, γι' αυτό και δέ μιλάω, ειδικά δεδομένου οτι ο χρήστης που τ' ανέβασε, διαισθητικά έστω κι' αυτός, το θεώρησε προφανώς αξιανέβαστο. Και συνεπώς, δέν το θεωρώ καθόλου μή καταχωρίσιμο.

Αλλ' άς μιλήσουν κι' άλλοι, κι' ας πάω εγώ για ύπνο.

Βλέπω οτι είμ' ασυνεπής επάνω. Απ' τη μιά παραδέχομαι το κριτήριο του χαλικούτη, απ' την άλλη το κλείνω λέγοντας οτι δέν ξέρω γιατί δέν το θεωρώ το λήμμα αργκό (μαλακίες λέω).

Όπως και νά 'χει, το ζήτημα δέν είναι το συγκεκριμένο μόνο λήμμα, και χωρίς να έχω προσωπικά σοβαρή επαφή με ιδιώματα, δέ ξέρω κι' άν υπάρχουν κι' άλλα πράγματα που να μήν καλύπτει ο χαλικούτης μ' αυτό που ορίζει. Υπέρ της ανοχής δηλαδή, σε κάθε περίπτωση, αν μή τι άλλο για όσα είπα πρίν την τελευταία μου ατυχή παράγραφο επάνω, και όντως ελπίζω να μιλήσει και κάνας άλλος.

θα σφωνήσω με βίκα, με καλύπτει πλήρως.

να διευκρινίσω επί τη ευκαιρία ότι τα μόνα που δεν δέχομαι προσώπικλυ με τπτ ως σλανγκ, είναι τις μεταφορές που έχουν παραμείνει απλές μεταφορές. αλλά τώρα δεν προλαβαίνω να σας εξηγήσω τι εννοώ, άλλη ώρα.

(να πω επίσης, που αμέλησα, ότι και γω δεν τόχω ντε και καβλά το αναδεξιμιός για σλανγκ, αφήνω ένα ενδεχόμενο να έχει σλανκοαπόχρωση στη χρήση του.)

η λούμπα είναι στα σπαρτιάτικα (πάλι) ο νερόλακκος με βρόχινο νερό. Hank Moody Γενικά κάτω από το αυλάκι, όχι μόνο Σπάρτη. Το άκουσα πρόσφατα στα Καλάβρυτα από κάποιο τοπικό ήρωα («όταν ήμασταν παιδιά βουτούσαμε σε μια λούμπα στο ποτάμι - γιού νόου λούμπα;»)

Οι ιδιωματισμοί δεν είναι stricto sensu αργκό και αυτή η παρέμβαση αυτή βγάζει νόημα. Απολαυστικά και εποικοδομητικά σχόλια όπως πάντα. Απολαμβάνω να τα καταβροχθίζω από την εποχή που ήμουν lurker.

Εν πάσει περιπτώσει, αν δεν τηρήθηκαν τα κριτήρια περί τα όρια της σλανγκοσύνης στα λήμματα που παρείχε ως τώρα ο υποφαινόμενος, ας αναλάβουν οι διαχειρισταί με φωτιά και τσεκούρι, id est «delete» να επαναφέρουν την έννομη τάξη. Θα συνεχίσω να λημματάρω πιο προσεχτικά, απέχοντας από τα τοπικά ιδιώματα.

ρε κάν' τη δουλειά σου και θα το κρίνει η Ιστορία κι αυτό... (κι εμείς, που το παίζουμε Ιστορία)

Εν πάση περιπτώσει βρέ, συγγραφέας πράμα... τσκ-τσκ-τσκ...

Αλλα ν' απέχεις απ' τα τοπικά ιδιώματα, γιατί βρ' αγόρι μου;... Αυτό που βγαίνει απ' τα σεντόνια επάνω είναι αν μή τι άλλο να μήν απέχουμε, όσο πάνω-κάτω τηρούμε αυτό που λέει ο χαλικού.