Επίθετο, που έχει καταλήξει συχνά να σημαίνει απλά πάρα πολύ, σε υπερθετικό/υπερβολικό βαθμό, για το ουσιαστικό που προσδιορίζει. (Εδώ, λοιπόν, δε μας ενδιαφέρει η πιο δόκιμη έννοια, που σημαίνει πολύ σύνθετο ή παράξενο ή ανεξέλεγκτο, και η οποία πάντως απαντά σε σλανγκικά συμφραζόμενα, π.χ. χαοτικός πάνκης ή σε μια πάγια έκφραση όπως είναι το "χαοτικό σκηνικό").

Ίσως έχετε ακούσει για ένα νόμο της διαλεχτικής που λέει ότι η ποσότητα από ένα σημείο και μετά λεβελιάζει και γίνεται πχιότητα, ή κι αν δεν έχετε ακούσει απ' αυτούνα, ίσως, έχετε ακούσει για τα χαοτικά φαινόμενα, αυτά που όταν κάτι γίνεται πολύ σύνθετο, αποκτά ένα βαθμό απροσδιοριστίας (όχι όμως, αν δεν κάνω λάθος, τυχαιότητας). Τέσπα, για να μην λέω κι εγώ ράντομ πράματα, αυτό που θέλω να επισημάνω είναι ότι στην περίπτωση του νοήματος του χαοτικός στη σλανγκ έχουμε την αντίστροφη διαδικασία, από την ποιότητα ρέπουμε πίσω στην ποσότητα (διαλεκτικό είναι κι αυτό, μάλλον):

απλό -> σύνθετο -> χαοτικό = απλά πάρα πολύ (και πάρα πολύ απλά, δηλαδή, σλανγκικώς στακάτα).

Για τους νεκρούς του μνημονίου κουβέντα. Είσαι χαοτικός μαλάκας. πηγή

Είσαι πολύ μεγάλος μαλάκας. Γιγάντιος και αξεπέραστος. Χαοτικός μαλάκας. Χωρίς όρια μαλάκας και ανυπέρβλητα μαλακισμένος. πηγή

Μολονότι η λέξη χαοτικός στα πλαίσια αυτής της σημασίας συνήθως προσδιορίζει το μαλάκας, θεωρώ ότι χρησιμοποιείται για να προσδιορίσει και πολλές άλλες λέξεις στην καθομιλουμένη. Λ.χ καταγράφω κάποια που μου έρχονται ταιριαστά:

χαοτικός βλάκας, χαοτικός καραγκιόζης, χαοτικός γλείφτης, χαοτικός βρωμιάρης, χαοτικό μουνί, χαοτική καριόλα, χαοτική λούγκρα, χαοτικό λαμόγιο κ.λπ. κ.λπ.

Σε όλα αυτά τα παραδείγματα το χαοτικός σημαίνει ότι κάποιος παρουσιάζει πάρα πολύ αυτές τις ιδιότητες. Για να παπαρολογήσουμε, όμως, λίγο παραπάνω, όταν χρησιμοποιείται ο όρος για να προσδιορίσει κάτι ως πάρα πολύ, φέρνει μαζί τους λεπτές και διάφορες αποχρώσεις νοήματος και πραγματολογίας, όπως τις εξής:

α) "χαοτικός-ή-ό x" σημαίνει ότι αποδίδεται η ιδιότητα x σε τόσο μεγάλο βαθμό, επειδή κάποιος/α ή κάτι την έχει επιδείξει τόσο ποικιλότροπα και υπό τόσο διαφορετικές συνθήκες, ώστε να περιττεύει η περαιτέρω συζήτηση, δηλαδή, είναι τόσο πολυσύνθετα και πλέρια x, ώστε να καταντά τετριμμένο το να συνεχιστεί η συζήτηση για το ιδίωμα και το βαθμό του x στη συγκεκριμένη περίπτωση. Ο προσδιορισμός, λοιπόν, χαοτικός, επιτελεί την χρήσιμη και χαρακτηριστική σλανγκική λειτουργία να λήγει τη συζήτηση. Ας μη λησμονούμε ότι στη σλάνγκ η μείωση και η γείωση είναι κεντρικά φαινόμενα, και το χαοτικός, λήγοντας το ζήτημα, έχει σχέση και με τις δύο.

β) χαοτικός μπορεί να σημαίνει και δεινός, δηλάδή πάρα πολύ καλός και ικανός, κατά έναν μάλλον οξύμωρο τρόπο, αντίστροφα ευφημιστικό, πώς να το πω/πώς λέγεται αυτό;

γ) η χρήση του χαοτικός-ή-ό ως προσδιορισμού, πριν από κάποιο δόκιμο/λόγιο ουσιαστικό, εκσλανγκεύει το τελευταίο και καθημερνοποιεί το επίπεδο λόγου (είναι και ένας είδος σλανγιωτατισμού).

Για να δείξω τα (β) και (γ):

Έχει κάνει μια χαοτική διατριβή στον Όμηρο, δε σε παίρνει.

Γάμα το, έχω χαοτικό λογιστή, δεν ανησυχώ.

Βασικά για να τα καταφέρεις χρειάζεται χαοτική στοχοπροσήλωση.

κ.λπ.

Got a better definition? Add it!

Published
Last modified

#1
dryhammer

όλα αυτά ανάγονται, βέβαια, στο χαοτικό μοντέλο

#2
Khan

Χαοτικός ορισμός!

#3
soulto

“Τίποτα” Χαλικού και τα πάντα όλα, τα πάντα ταμτιριρεί και εύγε σου.
Όταν όμως ακούω για χάος ...

Το θεμελιώδες φαντασιακό στην αρχαία Ελλάδα, όπως φαίνεται από τον Όμηρο και τον Ησίοδο στις αντίστοιχες κοσμογονίες τους, έχει τον κόσμο να γεννιέται από το Χάος. Σήμερα, και ενώ ο όρος αυτός έχει αναχθεί σε επιστημονική θεωρία (Θεωρίας του Χάους), ο Καστοριάδης προτιμά τον ορισμό του ως “τίποτα”. Αυτή η σύλληψη ήταν, κατά τον Καστοριάδη, η γενεσιουργός δύναμη της αρχαίας δημοκρατίας αφού αφήνει τον άνθρωπο δημιουργό του δικού του νοήματος, σε έλλειψη κάποιου ανώτερου προϋπάρχοντος νόμου. (wiki)


«Ήδη από την αρχή και πάντοτε», σύμφωνα με το ερμηνευτικό σχήμα του Καστοριάδη, «η θρησκεία απαντά στην ανικανότητα των ανθρώπινων όντων να δεχτούν αυτό που άσχημα ονομάστηκε ‘υπερβατικότητα’, δηλαδή να δεχτούν το Χάος, και να το δεχτούν ως Χάος, να αντιμετωπίσουν, όρθιοι, την Άβυσσο. Αυτό που μπόρεσαν να αποκαλέσουν ανάγκη της θρησκείας αντιστοιχεί στην άρνηση των ανθρώπων να αναγνωρίσουν την απόλυτη ετερότητα, το όριο κάθε κατεστημένης σημασίας, την απρόσιτη ανάποδη που συγκροτείται με κάθε καλή στην οποία φτάνουμε, τον θάνατο που κατοικοεδρεύει μέσα σε κάθε ζωή, το μη-νόημα που πλαισιώνει και εισχωρεί σε κάθε νόημα»

Πηγή εδώ

#4
jesus

σχετικά κ τα χαώνω κ χαώνομαι

#5
xalikoutis

ωραία σχόλια ναούμ'

#6
jesus

κολλάει κ η αλλαγή προσήμου που λέει κ ο βίκαρ, βλ. εδώ κ εδώ.

ίσως να σηκώνει κ ταγκ το ζήτημα, αν δεν υπάρχει ήδη κ μου ξεφεύγει ρε βαρύμαγκα και ξέρω γω δηλαδής.

#7
jesus

υπάρχει. να μπεί;

#8
xalikoutis

ας έμπει, κολνάει.

#9
σφυρίζων

Λήμμα και οριζμός μπαϊφουρκίζουν.

#10
soulto

ΑΝΑΡΧΟΜΑΝΑΡΙ ΑΣΕ ΤΑ ΦΟΒΙΚΑ ΑΘΡΩΠΑΚΙΑ ΚΑΙ ΕΛΑ ΝΑ ΧΟΡΕΨΟΥΜΕ ΧΑΟΤΙΚΟ ΒΑΛΣ ΠΑΝΩ ΣΕ ΑΚΕΦΑΛΑ ΚΟΥΦΑΡΙΑ ΦΙΛΕΛΕΔΩΝ
(εδώ)

#11
soulto

- Βία χάος, εγώ δεν είμαι πράος.
- Σπάσε, κάψε, διασκέδασε, το χάος είναι φίλος σου.

άγρια -και πετυχημένη τρολλ(εϋ)λιά από εδώ

#12
soulto

Ωστόσο, πουθενά δεν εξηγούνται οι λόγοι για τους οποίους ο Ανδρέας Λεντάκης κατηγορήθηκε ως χαοτικός από το μεγαλύτερο μέρος της αριστεράς. Θα μπορούσε κανείς να μάθει πολλά περισσότερα από τον ίδιο για ποιους λόγους οι αριστεροί αποκαλούσαν τον Λεντάκη και όσους συντάχθηκαν ενάντια στην καταστροφή της δημοκρατίας στην Τσεχοσλοβακία, το Χάος.
(από δω)