κερατάς1 more definition

και copy τη πίτα ένα τραγουδάκι για τους πιστοποιημένους κερατάδες

από ΑΝΩΡΙΜΟΙ (στίχοι: trampakoulas)

Απο πιτσιρίκα ήσουν αλανιάρα
Μα εγώ σε ερωτεύτηκα κι αυτό ήτανε κατάρα
Σε πήρα σε παντρεύτηκα επάνω στο ξωκλήσι
Και απο τη πρώτη μέρα με είχες απατήσει
Κερατάς με ISO 9001, εσύ με άλλον μ'απατάς και γώ είμαι στα ξένα
Κερατάς με ISO 9002, σκέψου το παιδάκι μας που θα πάει σχολείο

Με άλλον κάθε μέρα σε βρίσκω στο κρεβάτι
Το κέρατο μεγάλωσε, θα βγάλω κανα μάτι!
Σ'αγάπησα, σε λάτρεψα, με όσα μου'χεις κάνει
Το κέρατο μεγάλωσε, θα φτάσει το ταβάνι
Κερατάς με ISO 9001, εσύ με άλλον μ'απατάς και γώ είμαι στα ξένα
Κερατάς με ISO 9002, σκέψου το παιδάκι μας που θα πάει σχολείο

κατά μια άλλη εκδοχή τους λέμε κερατάδες γιατί τα κέρατα στα ζώα βρίσκονται σε ένα μέρος του κεφαλιού στο οποιο τα βλέπουν όλοι εκτός από αυτόν που τα έχει.

Χαϊδευτικά: «κερατούκλης»
Επίσης, με πρόθεση βρισίματος μπορεί να προφερθεί και ως: «κιαρατάς».
Π.χ.:
[I]- Σάκη μου, ο χοντρός με το φίατ σου πρόλαβε το πάρκινγκ!
- Ά, ρε τον κιαρατά!!![/I]

[I]Χριστέ μου να ξεδίλιενε τ' όνειρο που είδ' απόψε τον μπέλο μ' είδα κυνηγό, τον άντρα μου είδ' αγρίμι. Χριστέ και να το σκότωνε ο κυνηγός τ' αγρίμι να φάω απού τη σάρκα του να δροσιστεί η καρδιά μου να πάρ' απού το αίμαν του να βάψω τα μαλλιά μου. [/I]

ριζίτικο....

- τα αγρίμια («κρι-κρι») ως γνωστόν έχουν υπερμεγέθη κέρατα...

Βλ. το σημείωμα του Ν. Σαραντάκου. Η έκφραση είναι πανάρχαια, τουλάχιστον από τον 1ο μ.Χ. αιώνα. Μεταξύ άλλων εξηγήσεων βλ. και την εξής:

Πώς και γιατί κατέληξαν τα κέρατα να νοούνται ως εξόφθαλμο τεκμήριο της απιστίας; αναρωτιέται στα σχόλια ο Μπουκάλας και παραθέτει, με επιφύλαξη πάντως, την εξήγηση που είχε δώσει ο Μιχαήλ Ψελλός, ο πολυΐστορας του 11ου αιώνα, και που πρώτος την επισήμανε ο Φαίδων Κουκουλές (στο παράρτημα του 5ου τόμου του Βυζαντινών βίος και πολιτισμός). Ο Ψελλός, λέει ο Κουκουλές, έγραψε μικρή πραγματεία με τίτλο «Πόθεν το του κερατά όνομα», στην οποία υποστηρίζει ότι τα κερασφόρα (αρσενικά) ζώα δεν είναι ζηλότυπα και δεν απαιτούν αποκλειστικότητα από το ταίρι τους, σε αντίθεση με τα άλλα ζώα: «Των γαρ αλόγων ζώων, όσα μεν ουκ έχει κέρατα οργίλα και ζηλότυπα περί τα ευνάς… τα δε γε κερασφόρα σχεδόν ειπείν ξύμπαντα ράστα το πάθος υφίστανται· εντεύθεν γουν τον μη περί την ιδίαν γαμετήν ζηλοτυπούντα μηδ’ άλλως αγανακτούντα επί τω πράγματι κερατάν ο ονοματοθέτης ωνόμασεν». Τη μελέτη του Ψελλού δεν τη βρίσκω στο TLG, αλλά ο Κουκουλές δίνει παραπομπή τη Μεσαιωνική Βιβλιοθήκη του Σάθα (5.526). Στον 3ο τόμο του ΒΒΠ ο Κουκουλές παραθέτει και άλλες θεωρίες για την προέλευση της λέξης «κερατάς», π.χ. του Χαριτωνίδη (ότι στην αρχαιότητα η λ. κέρας σήμαινε ανάμεσα σε πολλά άλλα το ανδρικό μόριο), και προκρίνει την εξήγηση του Ψελλού.