γουρδώνω το περπούτσι παράμοιρα

Ο μεταφραστής είναι πραγματικά πεφωτισμένος, καθώς κ άλλες τεράστιες ατάκες, όπως η τετραθεραπεία, η υπερφάρσα με εκ προοιμίου κλίση προς τα αριστερά κ οι λοιπές ασυναρτησίες παραμένουν μαργαριτάρια κ στα ελληνικά. Το πολιτιστικό επίπεδο του slang.gr πήρε λέβελ. Εύγε σε αυτόν που έριξε το κατοστάρικο.

Παρόμοιες ατάκες υπάρχουν απο παλιά στα ελληνικά (θυμάμαι τον πατέρα μου να μου διηγείται σχετικά ανέκδοτα δεκαετίας 40 και 50), και χρησιμοποιούνται συνήθως για να προκαλέσουν σύγχυση στο συνομιλητή (ενείδει πειράγματος). Για παράδειγμα: «ασουπερλαγί επιδεικτικάρισε», «το γουδώνεις το παράκουλο;», και λοιπά.

Και βέβαια να μη ξεχνάμε το ελληνικό, μονολεκτικό και καταλυτικό "καλιμπιστίρι"! Οι επεξηγήσεις είναι ακριβώς ίδιες με του acg. Επίσης βολεύει πολύ σε ερωτήσεις που δεν θέλουμε να απαντήσουμε. Παραδείγματα στο λήμμα.

Έχει δίκιο ο/η vikar για το παλαιό του γλωσσικού αυτού φαινομένου. Στην λογοτεχνία λέγεται λετρισμός (από την γαλλική λέξη lettre, δηλ. γράμμα του αλφαβήτου) και, αν θυμάμαι καλά, το κίνημα πρωτοεμφανίστηκε την δεκαετία του '40 από έναν Ρουμάνο.

Παραθέτω εδώ ένα ελληνικό ποίημα που προηγήθηκε του περπουτσίου. Είναι ένα σονέτο του Λαπαθιώτη, γραμμένο το 1938.

ΒΑΟ, ΓΑΟ, ΔΑΟ

Ζινώντας αποβίδονο σαβίνι
κι απονιβώντας ερομιδαλιό,
κουμάνισα το βίρο τού λαβίνι
με σάβαλο γιδένι τού θαλιό.

Κι ανέδοντας έν' άκονο λαβίνι
που ραδαγοπαλούσε τον αλιό
σινέρωσα τον άβο τού ραβίνι,
σ' έν' άφαρο δαμένικο ραλιό.

Σούβεροδα στ' αλίκοπα σουνέκια·
μεσ' στ' άλινα που δεν εσιβονεί
βαρίλωσα σ' ακίμορα κουνέκια.

Και λαδαμποσαλώντας την ονή,
καράμπωσα το βούλινο διράνι,
σαν άλιφο τουνέσι που κιράνει...

Ωραιότατο το σονετάκι. Τι μαθαίνει ο άνθρωπος.

Ναι, κακο δεν το λες. Δουλευω ηδη τη μελοποιηση του. Αψογος ο ironick και τεκμηριωμενος.

Ήταν πρόδρομος του σλανγκ τζη αρ ο μεταφραστής!

Θεός ο Λαπαθιώτης! Προφήτης του ο Ιρονικ.

Ωπ νέο ρεύμα ξεπροβάλλει. Ιρωνικισμός

Στην ίδια οικογένεια ανήκουν και οι φράσεις:
- Βασιβάρω την ταπιόκα
- Μασουλέω το σαούχι

Ο αρχικός μεταφραστής της ταινίας («Εντιμότατοι φίλοι») προφανώς είχε ηλικιακά σχέση με τις παλαιότερες δεκαετίες, όταν κυκλοφορούσαν τα «κορακίστικα». Προσέξτε παρακάτω τη ρίζα «σουπερλαγι» που αναφέρει κι ο vicar, σε άλλη παραλλαγή
Είδα την ταινία μόλις κυκλοφόρησε. Είχαμε λυθεί στα γέλια και είχαμε αμέσως υιοθετήσει την ατάκα με το «περπούτσι» που αναδείξατε και μια άλλη που έχει διαφύγει, δυστυχώς, από τις επόμενες αποδόσεις στα βίντεο και στα DVDs:

«Να ταραλυθούμε με σουπερλαγία».
Τη λέει ο Ούγκο Τονιάτσι για να περιγράψει σε έναν άσχετο μια νεφελώδη αποστολή/καθήκον/δουλειά/οργάνωση που παραπέμπει σε νεφελώδη σκοπό και πρέπει να εκτελεστεί με σοβαρότητα και αφοσίωση. Η συγκεκριμένη επίσης λειτουργεί σαν δικαιολογία σε περίεργες συζυγους καδ για να αποφύγουμε καθήκοντα ή να αναβάλλουμε ενέργειες που ζητούνται μεσοπρόθεσμα
«Δεν μπορώ να σε πηγαίνω στο γυμναστήριο τις Παρασκευές, εδώ θα πρέπει να ταραλυθούμε με σουπερλαγία».

πάρτε και αυτό

Κι αποζηνώντας τ'αδωνα, κουβάνησα το μίνο του βιδάνι, σ'εν' αφαρο δεμένι κορδιλιάνι!

μετά από το «Νίκησε το Γαρδίκι στο Προδρόμι», νομίζω όλα βγάζουν νόημα.

Εύγε, σλάγκ, η σουπερφάρσα, ναι.
Στα Ελληνικά προϋπήρχαν αντίστοιχα ακαταλαβίστικα- όχι κορακίστικα, είναι άλλο- τα λεγόμενα «συναξαριστά», γνωστά στο χώρο του σινεμά. Τα είχε εισάγει ένας περίφημος ηλεκτρολόγος του Φίνου, ο Ρουσόπουλος, που οι νεώτεροι δεν τον προλάβαμε αλλά η φήμη του σα πλακατζή και φαρσαδόρου κρατάει ακόμα. Αυτός είχε «συναξάρει» λένε, και τον ίδιο το βασιλιά Κωσταντίνο (του μίλαγε ταχύτατα σε στυλ: το μισματόσι και το τικιτόκι, το παπαζωτό) και τον είχε αφήσει σύξυλο να μην καταλαβαίνει χριστό (την εποχή που ζαχάρωνε τη Βουγιουκλάκη ).

Ἀπὸ τὴν πρώτη προβολὴ τῆς ταινίας, πρὶν ἀπὸ σαραντακάτι χρόνια θυμᾶμαι τὴ σουπεραλγία· πρέπει νὰ ἦταν ἡ ἀπόδοση στὰ ἐλληνικά τοῦ supercazzola.