Από την εκπληκτική τριλογία Amici Miei (Εντιμότατοι Φίλοι μου), προέρχεται η αυτονομημένη ατάκα «γουρδώνω το περπούτσι παράμοιρα», που αποτελεί ελέυθερη μετάφραση εκ του ιταλικού πρωτοτύπου από έναν προφανώς πεφωτισμένο επαγγελματία μεταφραστή. Η έκφραση χρησιμοποιήθηκε για να θολώσει τα νερά και να παρέχει μία αληθοφανή δικαιολογία για κάτι που περισσότερες λεπτομέρειες δε χρειάζεται/δεν πρέπει να δοθούν. Έτσι χρησιμοποιείται και στην αυτονομημένη της εκδοχή.

  1. - Λουκά μου, μπορείς να με πετάξεις μέχρι τη μαμά μου και μετά λίγο μέχρι το ΙΚΕΑ και αν έχουμε καιρό για πέντε λεπτάκια στο κομμωτήριο;
    - Θα ήθελα πάρα πολύ αλλά πρέπει να γουρδώσω το περπούτσι...
    - Ποιο; Τι λες Λουκά;
    - Ναι, παράμοιρα. Ασ' τα να παν. Έπρεπε να είχα ήδη φύγει.

  2. - Και πώς εξηγείς τότε το λεκέ στο πουκάμισο Αρχέλαε; Ε;
    - Έπρεπε να γουρδώσω το περπούτσι παράμοιρα και βιαζόμουν και όπως το έβαζα ακούμπησε στο ρουζ που ήταν ανοιχτό πάνω στον πάγκο, Πίτσα μου.

(από jesus, 13/10/10)

Βλ. και καλιμπιστίρι!.

Got a better definition? Add it!

Published
Last modified

#1
jesus

Ο μεταφραστής είναι πραγματικά πεφωτισμένος, καθώς κ άλλες τεράστιες ατάκες, όπως η τετραθεραπεία, η υπερφάρσα με εκ προοιμίου κλίση προς τα αριστερά κ οι λοιπές ασυναρτησίες παραμένουν μαργαριτάρια κ στα ελληνικά. Το πολιτιστικό επίπεδο του slang.gr πήρε λέβελ. Εύγε σε αυτόν που έριξε το κατοστάρικο.

#2
vikar

Παρόμοιες ατάκες υπάρχουν απο παλιά στα ελληνικά (θυμάμαι τον πατέρα μου να μου διηγείται σχετικά ανέκδοτα δεκαετίας 40 και 50), και χρησιμοποιούνται συνήθως για να προκαλέσουν σύγχυση στο συνομιλητή (ενείδει πειράγματος). Για παράδειγμα: «ασουπερλαγί επιδεικτικάρισε», «το γουδώνεις το παράκουλο;», και λοιπά.

#3
lykos

Και βέβαια να μη ξεχνάμε το ελληνικό, μονολεκτικό και καταλυτικό "καλιμπιστίρι"! Οι επεξηγήσεις είναι ακριβώς ίδιες με του acg. Επίσης βολεύει πολύ σε ερωτήσεις που δεν θέλουμε να απαντήσουμε. Παραδείγματα στο λήμμα.

#4
iron

Έχει δίκιο ο/η vikar για το παλαιό του γλωσσικού αυτού φαινομένου. Στην λογοτεχνία λέγεται λετρισμός (από την γαλλική λέξη lettre, δηλ. γράμμα του αλφαβήτου) και, αν θυμάμαι καλά, το κίνημα πρωτοεμφανίστηκε την δεκαετία του '40 από έναν Ρουμάνο.

Παραθέτω εδώ ένα ελληνικό ποίημα που προηγήθηκε του περπουτσίου. Είναι ένα σονέτο του Λαπαθιώτη, γραμμένο το 1938.

ΒΑΟ, ΓΑΟ, ΔΑΟ

Ζινώντας αποβίδονο σαβίνι
κι απονιβώντας ερομιδαλιό,
κουμάνισα το βίρο τού λαβίνι
με σάβαλο γιδένι τού θαλιό.

Κι ανέδοντας έν' άκονο λαβίνι
που ραδαγοπαλούσε τον αλιό
σινέρωσα τον άβο τού ραβίνι,
σ' έν' άφαρο δαμένικο ραλιό.

Σούβεροδα στ' αλίκοπα σουνέκια·
μεσ' στ' άλινα που δεν εσιβονεί
βαρίλωσα σ' ακίμορα κουνέκια.

Και λαδαμποσαλώντας την ονή,
καράμπωσα το βούλινο διράνι,
σαν άλιφο τουνέσι που κιράνει...

#5
poniroskylo

Ωραιότατο το σονετάκι. Τι μαθαίνει ο άνθρωπος.

#6
acg

Ναι, κακο δεν το λες. Δουλευω ηδη τη μελοποιηση του. Αψογος ο ironick και τεκμηριωμενος.

#7
Hank

Ήταν πρόδρομος του σλανγκ τζη αρ ο μεταφραστής!

#8
baznr

Θεός ο Λαπαθιώτης! Προφήτης του ο Ιρονικ.

#9
GATZMAN

Ωπ νέο ρεύμα ξεπροβάλλει. Ιρωνικισμός

#10
baznr

Στην ίδια οικογένεια ανήκουν και οι φράσεις:
- Βασιβάρω την ταπιόκα
- Μασουλέω το σαούχι

#11
Επισκέπτης

Ο αρχικός μεταφραστής της ταινίας («Εντιμότατοι φίλοι») προφανώς είχε ηλικιακά σχέση με τις παλαιότερες δεκαετίες, όταν κυκλοφορούσαν τα «κορακίστικα». Προσέξτε παρακάτω τη ρίζα «σουπερλαγι» που αναφέρει κι ο vicar, σε άλλη παραλλαγή
Είδα την ταινία μόλις κυκλοφόρησε. Είχαμε λυθεί στα γέλια και είχαμε αμέσως υιοθετήσει την ατάκα με το «περπούτσι» που αναδείξατε και μια άλλη που έχει διαφύγει, δυστυχώς, από τις επόμενες αποδόσεις στα βίντεο και στα DVDs:

«Να ταραλυθούμε με σουπερλαγία».
Τη λέει ο Ούγκο Τονιάτσι για να περιγράψει σε έναν άσχετο μια νεφελώδη αποστολή/καθήκον/δουλειά/οργάνωση που παραπέμπει σε νεφελώδη σκοπό και πρέπει να εκτελεστεί με σοβαρότητα και αφοσίωση. Η συγκεκριμένη επίσης λειτουργεί σαν δικαιολογία σε περίεργες συζυγους καδ για να αποφύγουμε καθήκοντα ή να αναβάλλουμε ενέργειες που ζητούνται μεσοπρόθεσμα
«Δεν μπορώ να σε πηγαίνω στο γυμναστήριο τις Παρασκευές, εδώ θα πρέπει να ταραλυθούμε με σουπερλαγία».

#12
jesus

πάρτε και αυτό

#13
ΑΟΥΓΚΑ

Κι αποζηνώντας τ'αδωνα, κουβάνησα το μίνο του βιδάνι, σ'εν' αφαρο δεμένι κορδιλιάνι!

#14
jesus

μετά από το «Νίκησε το Γαρδίκι στο Προδρόμι», νομίζω όλα βγάζουν νόημα.

#15
ΚΑΠΕΤΑΝ ΕΝΑΣ

Εύγε, σλάγκ, η σουπερφάρσα, ναι.
Στα Ελληνικά προϋπήρχαν αντίστοιχα ακαταλαβίστικα- όχι κορακίστικα, είναι άλλο- τα λεγόμενα «συναξαριστά», γνωστά στο χώρο του σινεμά. Τα είχε εισάγει ένας περίφημος ηλεκτρολόγος του Φίνου, ο Ρουσόπουλος, που οι νεώτεροι δεν τον προλάβαμε αλλά η φήμη του σα πλακατζή και φαρσαδόρου κρατάει ακόμα. Αυτός είχε «συναξάρει» λένε, και τον ίδιο το βασιλιά Κωσταντίνο (του μίλαγε ταχύτατα σε στυλ: το μισματόσι και το τικιτόκι, το παπαζωτό) και τον είχε αφήσει σύξυλο να μην καταλαβαίνει χριστό (την εποχή που ζαχάρωνε τη Βουγιουκλάκη ).

#16
donmhtsos

Ἀπὸ τὴν πρώτη προβολὴ τῆς ταινίας, πρὶν ἀπὸ σαραντακάτι χρόνια θυμᾶμαι τὴ σουπεραλγία· πρέπει νὰ ἦταν ἡ ἀπόδοση στὰ ἐλληνικά τοῦ supercazzola.