πίτα του παππού

Τα σουβλάκια των καταστημάτων «πίτα του παππού» ξεχωρίζουν για το μεγάλο μήκος και για το γενικότερα μεγάλο μέγεθος τους και λειτουργούν ως προσομοιωτές μεγάλου πέους.

Η σημασία της πίτας του παππού που δίνεται εδώ, αφορά τη θεώρηση και την αντίληψη ενός ψωλοπερήφανου λεβεντόγερου, ενός λεβεντομαλάκα μεσήλικα, ενός πουρεϊτζερ που βρίσκεται στην αρχή του τέλους της σεξουαλικής άνθησης του για το εργαλείο του.

Επειδή τον τρώνε οι ανασφάλειες, ψάχνει ολοένα για επιβεβαίωση της πίτας του. Ακούει κάποιους να του λένε «άσπρα μαλλιά στην κεφαλή κακά μαντάτα στην ψωλή». Τους απαντά: «μαλλί μπαμπάκι, ψωλή φαρμάκι»… Ωστόσο δεν ησυχάζει. Παρόλο που έχει καβατζάρει εδώ και χρόνια τα πενήντα, όταν ακούει το τραγούδι του Ζαμπέτα, ο «πενηντάρης» φτιάχνεται. Σκέφτεται, πως ο πενηντάρης στην εποχή του Ζαμπέτα, αντιστοιχεί σε έναν εξηνταπεντάρη ++ της σημερινής εποχής. Θέμα χουπουα βλέπεις. Ακούει το τραγούδι του Μπουγά, «Έλα στον παππού» και λέει μέσα του: «Περνάει ακόμα η μπογιά μου. Δεν ξόφλησα.».

Πάει καμιά μπαρότσαρκα για να μπανίσει κανα κόμματο και να προσφέρει την πίτα του σερβιρισμένη με παππουτσοθήκη βεβαίως βεβαίως. Πίτα που κάποτε ήταν ανάρπαστη αλλά… γήρας ουκ έρχεται... μόνον κι ο ανταγωνισμός από νέους και ωραίους στους πουτσομεζέδες καλά κρατεί. Όπου δει λοιπόν πιπίνι, φτιάχνεται. Πετάει «ωχ τα πόδια…», ωστόσο πολλές φορές το καμάκι του, αντί να πιάσει το πιπίνι, πιάνει μια κρύα χυλόπιτα, όταν η τύπισσα, αφού τον σκανάρει, τον αποκαλέσει απαξιωτικά γερομπισμπίκη και ραμολί. Τότε αυτός μένει με τα παντελονόψαρα και την πίτα του παππού ανα χείρας.

Ντάλα μεσημέρι, μεσήλικας βρίσκεται έξω από ένα κατάστημα «πίτα του παππού» και μπανίζει τους κόμματους που διέρχονται από τον πολυσύχναστο δρόμο
-Ε δεσποινίς πεινάτε; Να κεράσει ο παππούς… λαχταριστή ζεστή ζεστή πίτα του παππού; (Υπονοώντας το εργαλείο του, έχοντας όμως ως δικλείδα ασφαλείας το σουβλάκι. Ξεχνά όμως μια λεπτομέρεια.).
-Α ρε φίλε… κάθε μέρα τα ίδια και τα ίδια… και σε μένα και σε άλλες. Γερνάμε και ξεχνάμε, ε;

Ακολουθούν τα δύο τραγούδια, για τα οποία έγινε λόγος πιο πάνω:

Έλα στον παππού

Έλα στον παππού
έλα στον παππού
σ' αυτόν που τα 'χει όλα
και μην κοιτάς αλλού Έλα στον παππού, μωρό μου
έλα στον παππού
σ' αυτόν που τα 'χει όλα
και μην κοιτάς αλλού Για να περάσω όμορφα
στα χρόνια τα επόμενα
για χάρη σου, μπεμπέκα μου
αφήνω τη γυναίκα μου Έλα στον παππού
έλα στον παππού
σ' αυτόν που τα 'χει όλα
και μην κοιτάς αλλού... Μαζί μου θα περνάς καλά
δε θα σου λείπει τίποτα
θα 'χεις λεφτά κι άλλα πολλά
φτάνει να σ' έχω αγκαλιά Έλα στον παππού... Εκτέλεση: Τάσος Μπουγάς

Ο πενηντάρης

Όταν έφτανες πενήντα
την παλιά την εποχή
Σου φώναζαν όλοι γέρο άντε και καλή ψυχή
Τώρα όμως στα πενήντα είσαι άπιαστο πουλί
Έχεις πείρα στην αγάπη έχεις τέχνη στο φιλί

Ο πενηντάρης, ο πενηντάρης είναι ένας νέος της εποχής
Κυκλοφοράει σαν εικοσάρης, κι είναι ωραίος σαν εραστής

Όταν έπιανες τα πενήντα μια φορά κι ένα καιρό
Ήθελες δυο νοσοκόμες κι ένα μόνιμο γιατρό
Τώρα όμως στα πενήντα καλοστέκεις μια χαρά
Και για χάρη σου οι γυναίκες σε περιμένουν στην ουρά

Ο πενηντάρης, ο πενηντάρης είναι ένας νέος της εποχής
Κυκλοφοράει σαν εικοσάρης, κι είναι ωραίος σαν εραστής
Πρώτη εκτέλεση: Γιώργος Ζαμπέτας