Το ρήμα χρησιμοποιείται μεταφορικώς και σημαίνει αισχροκερδώ, χρεώνω κάτι σε υπερβολική τιμή, στα όρια της απάτης (σου παίρνω και το πετσί...)... Συνήθως παθητικά, ως «μ' έγδαραν, σ' έγδαραν κλπ».
Παλιομοδίτικο, και γι' αυτό ωραίο...
Στο μπαχάλικο....
- 47 λεπτά το αυγό ρε Θανάση;
- Είναι από αλανιάρα κότα....
- Έλα, έλα, μ΄έγδαρες πάλι, μ' έγδαρες!.....Τους ναργιλέδες πόσο τους έχεις;
- 27 οι μικροί, 40 οι μεγάλοι...
- Φαρμακείο είσαι ρε πούστη....
- Μα, να μην επιβιώσουμε κι εμείς οι μικροί;
3 comments
Vrastaman
χεχε
patsis
Ironick, Πάσχα τον γδάρανε τον Μαρσύα; Πολλή χαρά και γλέντι βλέπω γύρω από το γεγονός...
(εντωμεταξύ η άλλη η κουφάλα με το βιολί πολύ το φχαριστήθηκε που θα πάρει τη θέση του αυλού στο γκρουπάκι)
iron
αχαχαχχ πάτση!
ναι, πλάκα-πλάκα υπήρχε χαρά, άγρια χαρά. Η νίκη του Απόλλωνα στον διαγωνισμό με τον Μαρσύα σήμαινε ότι η Φρυγία (με αντιπρόσωπο τον Μαρσύα) νικήθηκε από την Ελλάδα επί Μ. Αλεξάνδρου. Πρώτη χαρά.
Δεύτερη χαρά: μέσα από τον συμβολισμό του μύθου, καταλαβαίνουμε ότι η στρατιωτική νίκη ήταν και μουσική νίκη, επηρεάστηκε μέχρι και η μουσική παράδοση του τόπου: τα ιθαγενή πνευστά όργανα της Φρυγίας εκτοπίστηκαν από τα έγχορδα, κυρίως στα υψηλότερα κοινωνικά στρώματα. Οι χωρικοί, όπως πάντα, διατήρησαν την παράδοσή τους.
Τρίτο, περί το άγριο της υπόθεσης κι επειδή μπορεί να μου απορείτε τι τρέχει με τον γλυκούλη και αέρινο Απόλλωνα, να σας πω ότι πριν μεταστραφεί σε καλλιτέχνης θεός (θεωρητικός, δάσκαλος, θεραπευτής, αυτός που έφερε την ωριμότητα στην λυρική τέχνη συνδυάζοντας την μουσική με την γνώση και την ψυχική ανάπλαση) είχε υπάρξει εξαιρετικά σκληρός θεός.
αατα
(ρε ντικ, με αυτό το bandwidth όλα καλά; προχωράμε ακάθεκτοι;)