Πεοχειλουδάκι αποκαλείται το χρόνιο πρήξιμο στα χείλη κυρίως γυναικών αμφίβολου γούστου, λουγκρών και τραβελίων που επιδίδονται ομού στην παροχή υπηρεσιών πεολειχίας.
Αντίθετα από την επικρατούσα γνώμη, το φαινόμενο δεν οφείλεται στα συχνά τσιμπούκια per se, αλλά στον ματαιόδοξο πόθο για χυμώδη και φιλήδονα χείλη που αναγκάζει πολλούς να καταφεύγουν στο νυστέρι πλαστικού χειρούργου. Το αποτέλεσμα είναι σχεδόν πάντα κωμικοτραγικό: το χείλος μετατρέπεται σε πεοχειλουδάκι, ήτοι αφύσικα παραμορφωμένο οίδημα που θυμίζει περισσότερο κώλο μαϊμούς παρά ανθρώπινο στόμα.
Η λέξη ετυμολογείται εκ των πέος και χείλος, καθώς τέτοια χείλη είναι μεταφορικά τε και κυριολεκτικά της πούτσας. Η συνειρμική παραπομπή στην Τζένη Χειλουδάκη είναι απόλυτα συμπτωματική.
Σκηνή από το ιατρείο του πλαστικού ιατρού κ. Πουστάνου
- Καλημέρα σας κύριε Βαγγέλη, τι θα επιθυμούσατε σήμερα; Η μυτόγκα σας είναι σκέτο κομψοτέχνημα, μήπως θα σάς ενδιέφερε μια ρινοπλαστική;
- Αχ γιατρέ μου, δεν ξέρω πώς να σας το πω...
- Ελεύθερα αγόρι μου, πες το με δικά σου λόγια...
- Θυμάστε τον Περικλή που του αφαιρέσατε τα βυζάκια πέρσι; Να λοιπόν, όλο με πρήζει ότι το τσουλάκι το Λίλιαν έχει λέει χειλάκια σαν την Αντζελίνα Ζολί. Γκρρρ... λες κει εμείς σε πηγάδι κατουρήσαμε... αχ κ. Πουστάνο μου, τι μπορούμε να κάνουμε;
- Όλα τα 'χει ο μπαξές! Θες εμφύτευση λίπους, δέρματος, κολλαγόνου, σιλικόνης, υαλουρονικού οξέος; Να αρχίσουμε με ένα botoxάκι στα χείλη και μια γενική αποτρίχωση ;
- Γιατρέ μου κάνε ότι νομίζεις, μόνο πεοχειλουδάκι μη με κάνεις και γελάει με την κατάντια μου αυτό το τσόλι το Λίλιαν!
